Οι επιχειρήσεις χρειάζονται κεφάλαια για την επιβίωση και ανάπτυξή τους. Στην Ευρώπη στρέφονται στις τράπεζες, κατά κύριο λόγο, για την άντλησή τους. Πολύ περισσότερο στη χώρα μας. Θα πρέπει, άραγε, να θεωρήσουμε δεδομένο πως η αναζήτηση κεφαλαίων θα αρχίσει να στρέφεται εκτός τραπεζικού συστήματος; Στις κεφαλαιαγορές λ.χ.; Και, σε καταφατική περίπτωση, τούτο, άραγε, θα ισχύει (και) για τις ελληνικές; Κι αν ναι, πότε;
Κεφαλαιαγορά: ΗΠΑ vs ΕΕ
Ένας δείκτης που συνήθως χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του μεγέθους της ανάπτυξης μιας κεφαλαιαγοράς, προκύπτει από τη σχέση: Κεφαλαιοποίηση αγοράς/ΑΕΠ.
Σε σχετικά πρόσφατο report της FESE (:Federation of European Stocks Exchanges) γίνεται μια καταγραφή ενδιαφερόντων στατιστικών:
Παρατηρούμε, μεταξύ άλλων, πως ο Ευρωπαϊκός Δείκτης: Κεφαλαιοποίηση της αγοράς/ΑΕΠ σαφώς υπολείπεται του αντίστοιχου των ΗΠΑ.
«Η ελληνική οικονομία είναι κατ’ εξοχήν τραπεζοκεντρική».
Σε διαδικτυακή εκδήλωση του ΙΟΒΕ της 17.12.20, συμμετείχε (και) ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Στουρνάρας. Δήλωσε, στο πλαίσιο αυτής, πως «η ελληνική οικονομία είναι κατ’ εξοχήν τραπεζοκεντρική». Είναι δεδομένη η αλήθεια της. Η θέση που, στη συνέχεια, διατυπώνει είναι πως οι ανάγκες των ελληνικών επιχειρήσεων καλύπτονται κατά 5% από την κεφαλαιαγορά και κατά 95% από το τραπεζικό σύστημα (των ευρωπαϊκών: 25% και 75% αντίστοιχα).
Ακόμα όμως κι αν δεχθούμε ως ακριβή την προσέγγιση του κ. Στουρνάρα (που δεν είναι), τα συμπεράσματα παραμένουν απολύτως απογοητευτικά.
Οι εταιρείες με εισηγμένες μετοχές στη χώρα μας περιορίζονται στις εκατόν ογδόντα δύο (182) εταιρείες (:Κύρια Αγορά και ΕΝ.Α). Αυτές, επομένως, μοιράζονται το 5% που αντιστοιχεί στη χρηματοδότηση από την ελληνική κεφαλαιαγορά. Για το υπόλοιπο (:το 95%) που αναλογεί στη χρηματοδότηση (κατά βάση) από το τραπεζικό σύστημα διαγκωνίζονται και οι 182 προαναφερθείσες και οι υπόλοιπες από τις 821.540(!)-συνολικά ελληνικές επιχειρήσεις...
Επιπρόσθετα: από τα στοιχεία και τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει πως μόνο το 10%(!) της εξωτερικής χρηματοδότησης (δηλ. από τρίτες-εκτός της εταιρείας πηγές) των ευρωπαϊκών ΜΜΕ προέρχεται από τις κεφαλαιαγορές.
Για τη διαχείριση του συγκεκριμένου (εξαιρετικά σοβαρού) προβλήματος έχει αναλάβει ήδη κάποιες πρωτοβουλίες (ενδ.: πρωτοβουλία ESCALAR).
Το πραγματικό (:κυρίαρχο) πρόβλημα της ΕΕ και η διαχείρισή του
Το πραγματικό (και κυρίαρχο) πρόβλημα της ΕΕ έγκειται (μολονότι ρητά δεν δηλώνεται) στη γιγάντωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι προσπάθειες και προαναφερθείσες δράσεις της κατατείνουν, κατ’ ακολουθίαν, στον περιορισμό των κινδύνων, που αυτή (η γιγάντωση) συνεπάγεται.
Το σημαντικότερο: στον περιορισμό της εξουσίας των τραπεζών και τραπεζιτών σε βάρος της πολιτικής εξουσίας της ΕΕ.
Πρόβλημα...
Αποτελεί κοινή διαπίστωση πως η γιγάντωση του τραπεζικού συστήματος, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την παγκόσμια, ευρωπαϊκή και εθνική οικονομία. Απεδείχθη ήδη στο πλαίσιο της (μακράς-ευρωπαϊκής) χρηματοοικονομικής κρίσης. Επίσης: και της σε εξέλιξη, ακόμα, υγειονομικής/χρηματο-οικονομικής.
...vs επιχειρηματική ευκαιρία
Τα συγκεκριμένα, προαναφερθέντα, προβλήματα θα πρέπει να μας οδηγήσουν να σκεφτούμε «out of the box». Οφείλουμε να τα διαχειριστούμε ως καθαρή, πλέον, ευκαιρία για τη σταδιακή απαγκίστρωση των ΜΜΕ (αλλά και της εθνικής οικονομίας) από αγκυλώσεις και κινδύνους.
Αξίζει να αξιοποιήσουμε τις (δεδομένες-εναλλακτικές) ευκαιρίες χρηματοδότησης που υπάρχουν «εκεί έξω».
Και στην ελληνική κεφαλαιαγορά!
Ήρθε (όπως θα καταδειχθεί & σε επόμενη αρθρογραφία μας) η ώρα.-
Managing Partner
Koumentakis and Associates Law Firm
Σημ.: Το παρόν άρθρο σε πλήρη μορφή.
