Για περισσότερο από έναν αιώνα η γέφυρα του Κερίτη στεκόταν "αγέρωχη" πάνω από τον ομώνυμο ποταμό. Μέχρι που η μανία της φύσης ήρθε να την καταστρέψει σε "ζωντανή σύνδεση".
Μια γέφυρα, πετρόκτιστη και τρίτοξη, που αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά, αλλά και ιστορικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής.
Υπενθυμίζεται ότι κτίστηκε το 1908 από τον αρχιτέκτονα Αναστάσιο Λογοθέτη από τα Κύθηρα, με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων του Αλικιανού στη διαδικασία κατασκευής, αλλά και με την αμέριστη φροντίδα του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ανακηρύχθηκε ως νεώτερο μνημείο από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και εντάχθηκε στο διαρκή κατάλογο των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων της Ελλάδος ως «αξιόλογο δείγμα ειδικού τεχνικού έργου των αρχών του 20ου αιώνα, που συνδυάζει άριστη γνώση της τεχνικής κατασκευών και υψηλή αισθητική αντίληψη».
Μια γέφυρα που αποτέλεσε και μνημείο τιμής και μνήμης για τους αδικοχαμένους αγωνιστές της ελευθερίας. Στο χώρο αυτό, την 1η Αυγούστου του 1941 καταγράφηκε μία από τις πλέον επαίσχυντες πράξεις μίσους και βαρβαρότητας εκ μέρους των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής, όταν 108 άνδρες από τον Αλικιανό, τα Νέα Ρούματα, το Ορθούνι, τις Καρές, τον Πρασέ, το Φουρνέ, το Σκινέ και το Βατόλακκο εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τους Ναζί με την κατηγορία της αντίστασης.
Μόνο θλίψη δημιουργούν τα πλάνα που δείχνουν την κατάσταση όπως διαμορφώνεται τώρα στην περιοχή στο βίντεο του κ. Μανόλη Χαμηλάκη
