Τον Μάιο του 2015 διοργανώνεται στο Ηράκλειο μια δράση για μικρούς και μεγάλους, που σκοπό είχε να δώσει εμπειρία στους πολίτες για το πώς τα άτομα με προβλήματα όρασης (χαμηλή όραση - τυφλότητα) αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της καθημερινότητάς τους.
Η δράση πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Παγκρήτιο Στάδιο. Εκεί, αφού ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να σκεπάσουν τα μάτια τους με πολύχρωμες κορδέλες ξεκινούσε η εμπειρία «στα σκοτεινά». Στόχος του ντοκιμαντέρ της Βίκης Αρβελάκη, που "ταξιδεύει" στο 39ο Φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας, είναι να υπενθυμίσει τις δυνατότητες που έχουν τα εσωτερικά μας μάτια και ότι η έλλειψη της όρασης δεν είναι απαραίτητα εμπόδιο στην πρόοδο του ανθρώπου.
H Σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στη Γερμανία το 1980 όπου και μεγάλωσε. Από το 2009 έχει σκηνοθετήσει δυο σειρές ντοκιμαντέρ των 12 επεισοδίων («Άγνωστη Κρήτη» & «Ενδέκατη Ωρα») - και αρκετά αυτοτελή ντοκιμαντέρ - για τη Νέα Τηλεόραση Κρήτης, όπου εργάζεται. Συμμετέχει επίσης ενεργά στην διοργάνωση του Chania Film Festival.
5+ 1 ερωτήσεις για τo «Στα Σκοτεινά στην Κρήτη»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Μάλλον είναι περισσότερο ένας προσωπικός τρόπος έκφρασης, όπως όταν ζωγραφίζω έναν πίνακα. Δεν σκέφτομαι γιατί τον ζωγραφίζω τώρα και τι θέλω να πω, απλά πιάνω τα πινέλα και ο χρόνος σταματά.
Πως θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Συνήθως όταν με ρωτούν για το θέμα του ντοκιμαντέρ απαντώ: Είναι ένα ντοκιμαντέρ για την τυφλότητα. Μιλάει για τα εσωτερικά μας μάτια, για την δύναμη της θέλησης και για το ότι η απώλεια όρασης δεν είναι απαραίτητα εμπόδιο για την πρόοδο του ανθρώπου. Εχει μια υπαρξιακή διάσταση.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Θα ήθελα να μου πει: Δεν προτιμώ τα ντοκιμαντέρ, αλλά θα αρχίσω να βλέπω.
Πως είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Δεν είναι εύκολο και είναι κρίμα γιατί τα νέα παιδιά έχουν πολλά να δώσουν. Βλέπω γυναίκες που έχουν κάνει εξαιρετικές ταινίες αλλά είναι λίγες, θα ήθελα να ήταν περισσότερες. Από την συγκεκριμένη εμπειρία κρατάω μικρές στιγμές. Το πρωινό ξύπνημα σαν να πηγαίνω εκδρομή, τα γέλια και τα δάκρυα συγκίνησης την ώρα των γυρισμάτων, την γνωριμία μας με τόσους ανθρώπους που μιλάμε πλέον στον ενικό στο τηλέφωνο, την εμπιστοσύνη που με ενέπνευσε ο Σταύρος (Παπαδημητρίου) και ο Βασίλης (Φλουρής) στα γυρίσματα... Πολύτιμα πράγματα.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Είναι ένας τόπος συνάντησης και διαλόγου και ταυτόχρονα ένας τρόπος να μοιραστούμε τα εσώψυχά μας (τις ταινίες μας δηλαδή) . Φίλοι μου που έχουν πάει μου λένε επίσης ότι είναι μια γιορτή. Εχοντας παρακολουθήσει τις περιφερειακές προβολές στην πόλη μου, θεωρώ ότι το επίπεδο είναι υψηλό, πράγμα που δεν εννοείται στα φεστιβάλ. Επίσης μου έχει κάνει πολύ καλή εντύπωση μέχρι στιγμής η διοργάνωση, η επικοινωνία με τους ανθρώπους της Δράμας. Επαγγελματίες μα και ανθρώπινοι.
info
Σκηνοθεσία / Μοντάζ: Βίκη Αρβελάκη Φωτογραφία / Ηχος: Σταύρος Παπαδημητρίου / Βασίλης Φλουρής Οργάνωση Παραγωγής: Νικολέττα Φιλίππου Πρωτότυπη μουσική: Κωνσταντίνος Γκαϊφύλλιας Παραγωγή: Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Ματθαίος Φραντζεσκάκης
Δείτε εδώ δύο από τις προηγούμενες ταινίες της Βίκης Αρβελάκη, το «Οι Λαδανιάρηδες του Μυλοποτάμου» και το «The Life of a Syrian Refugee»:
