Η υπόθεση της διακίνησης ναρκωτικών μέσα σε σχολικό συγκρότημα του Ηρακλείου που έχει πάρει πλέον το δρόμο της δικαιοσύνης δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Όλες οι μαρτυρίες και οι πληροφορίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα ναρκωτικά κάνουν θραύση και εντός της εκπαιδευτικής κοινότητας, με 13χρονους και 14χρονους μαθητές να μετατρέπονται, σε αρκετές περιπτώσεις, σε πιόνια και να γίνονται «βαποράκια» για τη διακίνηση ναρκωτικών σε συμμαθητές τους.
Την ίδια ώρα μέσα από την συγκεκριμένη δικογραφία αποκαλύπτεται ο τιτάνιος αγώνας που δίνουν βιοπαλαιστές γονείς ώστε να μεγαλώσουν όσο καλύτερα μπορούν τα παιδιά τους, ερχόμενοι πολλές φορές αντιμέτωποι με δύσκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις. Το άγχος της δουλειάς, του σπιτιού, του σχολείου, του παιδοψυχολόγου, της επικοινωνίας… Είναι η άλλη όψη του νομίσματος…
Πάντως σε ό,τι αφορά την πλευρά της εκπαιδευτικής κοινότητας, στην συγκεκριμένη περίπτωση η στάση του διευθυντή απέδειξε ότι νοιάστηκε και έδρασε για το καλό και την προστασία των μαθητών του. Ως ένα παιδί που δεν είχε καμία σχέση με διακίνηση ναρκωτικών περιγράφει τον 13χρονο μαθητή που διώκεται σε βαθμό κακουργήματος ο δικηγόρος της οικογένειας του ανήλικου, κ. Ζαχαρίας Λιπαράκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η αποδιδόμενη κατηγορία σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του εμπλεκόμενου μαθητή. «Είναι επιμελής μαθητής, δεν έχει δώσει δικαιώματα, είναι αγαπητός στους συμμαθητές του. Βρέθηκε υπό καθεστώς απειλής και ωθήθηκε σε αυτήν την ενέργεια, σε καμία όμως περίπτωση όμως δεν έχει σχέση με διακίνηση. Η όλη κατάσταση είναι πολύ στενάχωρη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη μητέρα του, η οποία βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του και παλεύει για το καλύτερο».
