Τοποθέτηση του συμβούλου της Λαϊκής Συσπείρωσης, Μανουσάκη Νίκου, για την ανιστόρητη πρόταση να καθιερωθεί η 10η Μαΐου ως «Ημέρα Ευρωπαϊκής Ειρήνης και ως Δημόσια Εορτή τοπικής σημασίας», που συζητήθηκε και πέρασε στο περιφερειακό συμβούλιο, με απόφαση της πλειοψηφίας των συμβούλων της παράταξης του περιφερειάρχη Κρήτης κ. Αρναουτάκη (ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ) και με τη συνδρομή του συνδυασμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του κ. Μαρκογιαννάκη (Ν.Δ.):
"Με απόφαση της πλειοψηφίας των συμβούλων της παράταξης του περιφερειάρχη Κρήτης κ. Αρναουτάκη (ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ) και με τη συνδρομή του συνδυασμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του κ. Μαρκογιαννάκη (Ν.Δ.), πέρασε στο περιφερειακό συμβούλιο η ανιστόρητη πρόταση του αντιπεριφερειάρχη κ. Φασουλάκη και του κ. Σανουδάκη (καθηγητή και συγγραφέα) για την καθιέρωση της 10ης Μαΐου ως «Ημέρας Ευρωπαϊκής Ειρήνης και ως Δημόσιας Εορτής τοπικής σημασίας», για την Περιφέρεια Κρήτης.
Πρόκειται για καθαρή παραχάραξη της ιστορίας και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, όπως τόνισε στην τοποθέτησή του ο περιφερειακός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης, Νίκος Μανουσάκης.
Όπως είπε:
«Οι προτάσεις καθιέρωσης επετείων γενικής ή τοπικής σημασίας, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να υπηρετούν την ανάδειξη και όχι τη συσκότιση της ιστορικής μνήμης. Με αντικειμενική προβολή και όχι αλλοίωση ιστορικών γεγονότων και του ρόλου των διαφόρων δυνάμεων σε αυτά.
Για να γίνει σαφής η διαστρέβλωση γεγονότων στην πρόταση Σανουδάκη- Φασουλάκη, παραθέτουμε σύντομα τα εξής γεγονότα:
Η σταδιακή απελευθέρωση πολλών περιοχών της Ευρώπης από τη γερμανική κατοχή είχε αρχίσει ήδη από το 1944, χάρις στην απελευθερωτική πάλη των λαών σε κάθε χώρα με την καθοδήγηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, στις νίκες του σοβιετικού στρατού και στην (καθυστερημένη) επέμβαση των «δυτικών» κρατών.
Στην Ελλάδα πχ η απελευθέρωση της Αθήνας έγινε στις 12 Οκτώβρη του 1944, με πρωταγωνιστικό ρόλο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και την καθοδήγηση του ΚΚΕ, ενώ είχε προηγηθεί η απελευθέρωση 3 νομών της Κρήτης (Λασίθι - Ηράκλειο- Ρέθυμνο). Σε άλλες περιοχές (όπως στην Κρήτη) ο γερμανικός στρατός κατοχής παρέμεινε για πολύ ακόμα. Πιο συγκεκριμένα στα Χανιά οι Γερμανοί παρέμειναν ως τον Ιούλιο του 1945, με την ανοχή της αστικής εξουσίας και των εγγλέζικων στρατευμάτων.
Στην απελευθερωμένη Ελλάδα διώχτηκαν από την εξουσία οι Γερμανοί και το φασιστικό τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης που συνεργάστηκαν μαζί τους. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ΕΛΑΣ-ΕΑΜ με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, αντικειμενικά τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Το ΕΑΜ κυριαρχούσε, ενώ ο αστικός κρατικός μηχανισμός ήταν σμπαραλιασμένος. Η αστική κυβέρνηση που είχε δημιουργηθεί την περίοδο της κατοχής βρισκόταν στην Αίγυπτο και οι Εγγλέζοι δεν είχαν καταφθάσει ακόμα στην Ελλάδα. Για τον σκοπό αυτόν, ο Εγγλέζος πρωθυπουργός Τσόρτσιλ απέσυρε στρατιωτικές δυνάμεις από το μέτωπο της Ιταλίας κατά των Γερμανών και τις έφερε στην Αθήνα, γιατί η ελληνική αστική τάξη δεν μπορούσε μόνη της να επιβληθεί. Και, όπως ομολόγησε ο ίδιος, «τα αγγλικά στρατεύματα πραγματοποίησαν εισβολή στην Ελλάδα, η οποία δεν υπαγορευόταν από πολεμική αναγκαιότητα…». Έτσι, με κύριο σκοπό τη σταθεροποίηση της εξουσίας της αστικής τάξης της χώρας ακολούθησε η ένοπλη επέμβαση του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, που έμεινε γνωστή ως τα Δεκεμβριανά, κατά τα οποία ο λαός με τον ηρωισμό του απέδειξε τη διάθεσή του να βαδίσει τον δρόμο της αξιοπρέπειας και της τιμής, υπερασπιζόμενος ένα καινούριο μέλλον αντάξιο των θυσιών που είχε κάνει την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα.
Η «συμφωνία της Κνωσού», που εξωραΐζει ο κ. Σανουδάκης ως «τελευταία πράξη» του Β Παγκοσμίου πολέμου, δεν ήταν αντιφασιστική πράξη. Πονηρά ο προτείνων παραβλέπει πως ήταν διαπραγμάτευση από την αστική τάξη της χώρας μας από κοινού με τον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό, με στόχο αφενός τη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας και στην Κρήτη και ιδιαίτερα στον νομό Χανίων, λόγω της στρατηγικής θέσης που έχει η Σούδα και αφετέρου τη διευκόλυνση της αποχώρησης των Γερμανών ναζί, που πράγματι σηματοδότησε για τα επόμενα πολλά χρόνια την «ειρηνική συγκατοίκηση» και εναλλαγή στη διακυβέρνηση πολλών κρατών, με όλες τις εκδοχές της αστικής διαχείρισης «αριστερές», σοσιαλδημοκρατικές, νεοφιλελεύθερες και ακροδεξιές.
Την ημέρα αυτής της συμφωνίας προτείνει ο κ.Σανουδάκης και ο αντικομμουνιστής αντιπεριφερειάρχης κ. Φασουλάκης να καθιερωθεί ως επέτειος γενικής και τοπικής σημασίας.
Αξίζει μόνο η λέξη «ντροπή».
Η πρόταση αυτή εντάσσεται στην αγωνιώδη προσπάθεια της Ε.Ε. των μονοπωλίων και του πολυεθνικού κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που έχουν σοβαρούς λόγους να προωθούν ιδεολογήματα με στόχο την παραχάραξη της ιστορίας και τη λήθη των ιστορικών γεγονότων αυτής της περιόδου, να ξεχαστεί η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών της Ευρώπης, με διάφορους τρόπους πχ βαφτίζοντας την 9 Μάη σε Ημέρα της Ευρώπης, ή όπως εδώ που προτείνουν τη 10 Μάη ως ημέρα που σηματοδοτεί «τη λήξη του πολέμου και προσδιορίζει την απαρχή της Ευρωπαϊκής Ειρήνης», της ΕΕ των πολέμων και των επεμβάσεων.
Θέλουν ο λαός μας σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες της πανδημίας, που βιώνουν οι λαοί όλου του κόσμου και φέρνουν επιθετικά στο προσκήνιο τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, σε συνθήκες νέας καπιταλιστικής κρίσης και οξυμένων ανταγωνισμών να ξεχάσει το διαχρονικό μήνυμα νίκης, αισιοδοξίας και ελπίδας, την άσβεστη προσφορά του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και των αντιστασιακών κινημάτων της Ευρώπης, με τον πρωτοπόρο και αποφασιστικό ρόλο των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Από τη μια η παραχάραξη της Ιστορίας και από την άλλη η κρατική καταστολή και οι απαγορεύσεις, η ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Θέλουν να εξωραΐσουν την ΕΕ που υπονομεύει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, που πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στο ξέπλυμα του φασισμού-ναζισμού, για να μην κατανοείται ότι ο ναζισμός-φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.
Καταψηφίζουμε αυτή την ανιστόρητη πρόταση και ελπίζουμε το Περιφερειακό Συμβούλιο να συναισθανθεί τις ιστορικές του ευθύνες και να την καταψηφίσει επίσης.»
