Από την οδό Δαιδάλου στο Χάρβαρντ...μια φωτεινή ζωή!

Κώστας Μπογδανίδης
Κώστας Μπογδανίδης

Ο άνθρωπος Φώτης Καφάτος πίσω από τον μύθο

   

Του Κώστα Α. Μπογδανίδη      

Για πολλούς από μας ήταν μύθος .Παιδί διάνοια, επελέγη μικρός για να πάει να σπουδάσει στην Αμερική, βρέθηκε να είναι από τους νεότερους τακτικούς καθηγητές στο Χάρβαρντ. Διέπρεψε , έκανε όνομα εκεί, αλλά πάντα είχε το νου του πίσω, στην Κρήτη. Πως θα βοηθήσει τον τόπο και τους ανθρώπους της…

Τα δύσκολα χρόνια έκανε το μεγάλο βήμα, μαζί με άλλους αξιόλογους ξενιτεμένους επιστήμονες, ήρθαν και έστησαν ένα πανεπιστήμιο, το ίδρυμα τεχνολογίας κι έρευνας. Ίδρυμα παγκόσμιας ακτινοβολίας που ακόμη και σήμερα χαίρει εκτίμησης στην ερευνητική κοινότητα. Ο ίδιος συνέχισε να δίνει ώθηση σε Έλληνες που ήθελαν να ανοίξουν τα φτερά τους, το μαρτυρά και ο αριθμός των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που τον αποκαλεί «δάσκαλο».

Σε προσωπικό επίπεδο, ακόμη κι όταν αποφάσισε να επιστρέψει από την Αμερική  δεν σταμάτησε την έρευνα, πήγε πολλά βήματα μπροστά την μοριακή βιολογία- δεν είναι τυχαίο ότι οι συνάδελφοί του τον εξέλεξαν επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας και πρόεδρο του ευρωπαϊκού συμβουλίου Έρευνας.

  Όσοι , δε, ήξεραν πρόσωπα και πράγματα έλεγαν πάντα ότι ο Φώτης Καφάτος ήταν εξ εκείνων που η επιστημονική και ερευνητική τους δουλειά ήταν επιπέδου Νόμπελ. Πραγματικά, όχι υπερβολές και συνήθεις ελληνικές παράτες.

Πώς να μην είναι, λοιπόν, μύθος; Μέχρι εκείνη την ημέρα, που ο αείμνηστος διευθυντής των ΝΕΩΝ Λέων Καραπαναγιώτης ζήτησε να του κάνουμε μια πιο «προσωπική και ανθρώπινη» συνέντευξη. Σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να απομυθοποιηθεί άλλος ένας. Έτσι συμβαίνει συνήθως…Ακούς, φαντάζεσαι ιερά τέρατα και στο τέλος…λες αυτός είναι;

-«Ο Καφάτος είναι πρώτο θέμα στην El Pais, στις αμερικάνικες εφημερίδες η δουλειά που κάνει, να την αναδείξουμε κι εμείς, αλλά κυρίως τον άνθρωπο και την προσωπικότητά του…».

-Πότε θέλουμε τη συνέντευξη;

-…Χθες!

Ωραία! Αλλά που να τον βρεις τώρα τον Καφάτο; Δεν μένει λεπτό…σταθερός. Αεικίνητος, ταξιδεύει συνεχώς μεταξύ Ελλάδος Ευρώπης και ΗΠΑ. Στα πρώτα τηλέφωνα η…απογοήτευση. Λίγος χρόνος μένει για να φύγει για το επόμενο ταξίδι και μετά το…επόμενο, το μεθεπόμενο…

«Μπορείτε να με βρείτε όμως για λίγο στο εργαστήριο, πάνω στην Κνωσού…Θα περάσω να δω κάτι αποτελέσματα από ένα πείραμα…»

Αυτό ήταν. Συναντηθήκαμε, τα είπαμε, γνωριστήκαμε καλύτερα. Ακολούθησαν κι άλλες συναντήσεις. Είδα τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο. Γνώρισα καλύτερα εκείνο το «παιδί- θαύμα»- γιατί παιδί έμεινε- που αν και μεγαλούργησε έμοιαζε να μην έχει φύγει από τα στενά του Ηρακλείου, της Δαιδάλου που μεγάλωσε. Μιλούσε απλά, φαινόταν γήινος, μπορούσες να τον…ακουμπήσεις. Τότε, θυμήθηκα αυτό που είχε πει ένας πυρηνικός φυσικός: «Ο κύριος σκοπός της επιστήμης είναι η απλότητα, και όσο περισσότερα κατανοούμε, τόσο όλα γίνονται πιο απλά.»

Έκτοτε, ο Καφάτος έπαψε, για μένα,  να είναι μύθος. Έγινε κάτι πιο μεγάλο και συγκλονιστικό. Πιο αληθινό. Γιατί συνδύαζε του το μεγαλείο του Ανθρώπου και του επιστήμονα , πήγε ένα βήμα παραπέρα τον κόσμο μας.

       



δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ