Του Νίκου Λυγερού
Με την είσοδο στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού υδρογονανθράκων που αφορά στις θαλάσσιες περιοχές Ιόνιο, ΝοτιοΔυτικά Κρήτης και Νότια Κρήτης, η Ελλάδα πρέπει τώρα να επιλέξει στρατηγικά και ενεργειακά με ποιες εταιρείες από την Αμερική, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και το Ισραήλ θα υπογράψει το συμβόλαιο για την άδεια έρευνας σε αυτές τις περιοχές. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι έχουμε κυρίαρχο λόγο κάτι που φαινόταν εντελώς αδιανόητο πριν μερικά χρόνια για να μην πούμε πριν μερικούς μήνες και νιώσουν ενοχές μερικοί.
Πάντως όσοι πιστεύουν στο όραμα της ελληνικής ΑΟΖ και της αξιοποίησής της στο θέμα των υδρογονανθράκων, έχουν πια όλο και περισσότερες ενισχύσεις διότι η ίδια η πραγματικότητα αλλάζει συνεχώς κι έρχεται να κολλήσει όλο και περισσότερο με τα βλέμματα της στρατηγικής. Με αυτά τα δεδομένα ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι η Ελλάδα, ειδικά αυτήν την περίοδο, δεν δέχεται καμία πίεση ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να είμαστε εξηγημένοι με όλα όσα ακούμε και για άλλα θέματα.
Αντιθέτως οι χώρες στις οποίες αναφερθήκαμε περιμένουν τη στρατηγική επιλογή της Ελλάδας, διότι μιλούμε για τη δημιουργία τεράστιων κοινών συμφερόντων στην περιοχή και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο διότι η πατρίδα μας δεν θα είναι μόνο χώρος έρευνας και εκμετάλλευσης αλλά και ενεργειακός κόμβος με στρατηγικά περάσματα.
