Του Γιώργου Πρινάρη
Στο ίδιο έργο θεατές για πάνω από 30 χρόνια. Οι πτυχιούχοι μηχανικοί αποτελούν σημαντικό μέρος του επιστημονικού δυναμικού της Ελλάδας και το έχουν αποδείξει ποικιλοτρόπως και έμπρακτα, όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είμαι ο αρμόδιος για να κάνει ιστορική αναδρομή της κατάστασης, αλλά εν συντομία όλα τελικά έχουν να κάνουν με το Βασιλικό Διάταγμα του 1972 (ΒΔ 769/72). Τότε για πρώτη φορά κατοχυρώθηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα για τους Πολιτικούς Υπομηχανικούς, σε άλλες εποχές, με άλλο ακαδημαϊκό υπόβαθρο και επίπεδο σπουδών, όπου τα διώροφα κτίρια που επέτρεπαν τότε στους συγκεκριμένους πτυχιούχους αποτελούσαν κατά το πλείστων το είδος των κατασκευών που πραγματοποιείτο στον Ελλαδικό χώρο. Αργότερα δημιουργήθηκαν τα ΚΑΤΕΕ και φυσικά η μετεξέλιξη τους τα Τ.Ε.Ι.
Ερχόμαστε στο σήμερα που η Ανωτατοποίηση των Τ.Ε.Ι. είναι κατοχυρωμένη (Ν.2916/2001) και η Ανώτατη Εκπαίδευση χωρίζεται σε Πανεπιστημιακά και Τεχνολογικά ιδρύματα. Σε αυτό το σημείο να επισημανθεί ότι τόσο οι απόφοιτοι των Πανεπιστημίων όσο και των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων υπάγονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων στο επίπεδο 6, που αποτελεί αναγνώριση ακαδημαϊκών/επιστημονικών προσόντων. Επιπλέον, τα πτυχία των Μηχανικών φέρουν τον τίτλο του Bachelor of Engineering και αντιστοιχούν σε 240 μονάδες ECTS (European Credit Transfer System), δηλαδή του Ευρωπαϊκού συστήματος διδακτικών μονάδων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Όλα αυτά για να αναλογιστούμε το μέγεθος των Τ.Ε.Ι. που σε πολλές περιπτώσεις όπως το Τ.Ε.Ι. Κρήτης (και όχι μόνο) ξεπερνάει σε αξιολογήσεις πολλά Πανεπιστήμια. Μέσα σε 4 χρόνια οι σπουδαστές μαθαίνουν, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό κομμάτι, το αντικείμενο του κλάδου τους, δέχονται τα πρώτα ερεθίσματα και όπως γίνεται σε όλα τα ιδρύματα, έχουν στη διαδικασία να το εξελίξουν. Είναι κομβικής σημασίας η ακαδημαϊκή εξέλιξη που θα έχουν μετά οι πτυχιούχοι να συνεπάγεται και με την εξέλιξη των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Είναι αδιανόητο ότι ένας Πτυχιούχος Μηχανικός του τομέα των Πολιτικών Μηχανικών, που έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακό στις αποτιμήσεις και ενισχύσεις κατασκευών, δηλαδή έχει επενδύσει 4+2 χρόνια επίσημων σπουδών, να μην μπορεί να υπογράψει αυτόνομα μια αντίστοιχη μελέτη. Προφανώς το ίδιο πρέπει να ισχύει και για ένα Πτυχιούχο Μηχανικό ο οποίος διαθέτει αποδεδειγμένη πολύχρονη εμπειρία στο αντικείμενό του.
Είναι παράλογο να μην υπάρχουν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα για τους Πτυχιούχους Μηχανικούς, είναι παράλογο διότι τα Τεχνολογικά Ιδρύματα ιδρύθηκαν από το ίδιο το κράτος, λειτουργούν υπό την δική του αιγίδα και είναι στα μηχανογραφικά κάθε χρόνο. Η Ελλάδα ήδη έχει επιβαρύνει τους φορολογούμενους πολίτες με πρόστιμα που της έχει καταλογίσει η Ευρώπη για τη μη συμμόρφωσή της, στην έκδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Πρέπει επιτέλους να ξεφύγουμε από την νοοτροπία του παρελθόντος, πρέπει να σταματήσουμε να επηρεαζόμαστε από συντεχνίες. Οι Πτυχιούχοι Μηχανικοί δικαιούνται τα επαγγελματικά δικαιώματα που τους αξίζουν και που απορρέουν από τα προγράμματα σπουδών τους και φυσικά όχι από Βασιλικά Δικαιώματα του 1972. Τα ιδρύματα έχουν αποστείλει στο Υπουργείο αναλυτικότατες εκθέσεις, που αφορούν τα μαθήματα και το εύρος των επαγγελματικών δραστηριοτήτων, που μπορεί να έχει ο κάθε πτυχιούχος ανά ειδικότητα. Ενώ έχει κατατεθεί και πρόταση νόμου που αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα ανά ειδικότητα. Αυτή είναι η οδός που πρέπει να ακολουθηθεί, ώστε να αποδεσμευτούν από την πολύχρονη ομηρία όλοι οι Πτυχιούχοι Μηχανικοί.
* Ο Γιώργος Πρινάρης είναι Πτυχιούχος Πολιτικός Μηχανικός (Δομικών Έργων) με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα με θέμα ‘’ Σεισμική Μηχανική και Αντισεισμικές Κατασκευές’’
