Μήπως φοβάσαι αυτό που επιθυμείς;

Κατερίνα Μαλλιωτάκη
Κατερίνα Μαλλιωτάκη

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό στην ζωή μας; Ποιος δεν θέλει να είναι ευτυχισμένος; Ποιος δεν έκανε όνειρα για μια χαρούμενη και ισορροπημένη ζωή; Ποιος δεν επιθυμεί να ικανοποιεί τις ανάγκες του και γιατί τελικά δεν το κάνει;

της Κατερίνας Μαλλιωτάκη


 Όλα ξεκινούν από μία επιθυμία. Όνειρα, ελπίδες, στόχοι, κίνητρα, συναισθήματα, προσδοκίες μπλέκονται περίτεχνα αφήνοντας το αποτύπωμα της προσωπικότητας μας πάνω σ αυτήν την γη. Οι επιθυμίες μας ή τα θέλω μας άλλοτε μπερδεύονται με την πραγματικότητα και άλλοτε βρίσκονται βαθιά κρυμμένα μέσα μας.

 Γιατί όμως εγκαταλείπουμε την τελευταία στιγμή τα θέλω μας; Γιατί ενώ επιθυμούμε άλλα πράγματα σ αυτήν την ζωή δεν τολμούμε να τα αποχτήσουμε ; Γιατί μας φαίνεται ακατόρθωτο να ακολουθήσουμε  τις ανάγκες μας;

Η λέξη επιθυμία κινητοποιείται πάντα από κάποια ανάγκη ή κάποιο συναίσθημα. Είναι η αόρατη  δύναμη που μας σπρώχνει να βρούμε το θάρρος να παλέψουμε για τα θέλω μας και να επιμείνουμε για τα όνειρα μας. Όταν επιθυμούμε  κάτι πολύ και πιστεύουμε σ αυτό τότε μπορούμε  και να το αποκτήσουμε.

Αυτή η γνωση ενώ υπάρχει στην ζωή μας φαίνεται να μας φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμέναμε. Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε ανθρώπους απογοητευμένους με την τροπή που έχει πάρει η ζωή τους, ανθρώπους που είχαν άλλα όνειρα και άλλες επιθυμίες, ανθρώπους που ενώ ξέρουν τι επιθυμούν φοβούνται να το αποχτήσουν. Έτσι μένουν εγκλωβισμένοι σε όνειρα απατηλά σε απωθημένα συναισθήματα και σε προσδοκίες ανεκπλήρωτες.

 Κι ενώ ο Πικάσο έλεγε πως "ό, τι μπορείς να φανταστείς, είναι πραγματικό", ειδάλλως δεν θα μπορούσες να το δεις μέσα στο μυαλό σου, δεν είναι τόσο εύκολο ούτε απλό, να το αποχτήσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλές φορές τα θέλω μας έρχονται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Αυτά που οφείλουμε να δώσουμε στον εαυτό μας πολλές φορές δεν τολμούμε να τα υλοποιήσουμε. Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε ή μήπως τελικά φοβόμαστε να τα βρούμε ; Η Ιθάκη μας είναι τόσο μακριά ή τόσο πολύ κοντά που φοβόμαστε να την αγγίξουμε ;

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό στην ζωή μας; Ποιος δεν θέλει να είναι ευτυχισμένος; Ποιος δεν έκανε όνειρα για μια χαρούμενη και ισορροπημένη ζωή; Ποιος δεν επιθυμεί να ικανοποιεί τις ανάγκες του και γιατί τελικά δεν το κάνει;

Με γνώμονα ότι ο άνθρωπος έχει πάντα ένα φόβο για το άγνωστο, καταλαβαίνουμε ότι πολλές φορές θυσιάζουμε τα θέλω μας ή τα όνειρα μας γιατί φοβόμαστε τι μπορεί να μας συμβεί στην επόμενη «στροφή» του δρόμου. Έτσι βαλτώνουμε σε πράξεις και καταστάσεις που ενώ δεν μας αρέσουν και δεν μας κάνουν ευτυχισμένους τις επιλέγουμε για είναι πιο «οικίες» και  να μας δημιουργούν «ασφάλεια». Η αλλαγή ενώ είναι μια μικρή λέξη δεν παύει να φέρνει την ανατροπή στην ζωή μας και ίσως τελικά να μην είμαστε εντελώς προετοιμασμένοι να την αντιμετωπίσουμε. Έτσι βλέπουμε πολλές σχέσεις να βουλοπλέουν χωρίς όμως ποτέ να παίρνουν την απόφαση να βουλιάξουν ή να σωθούν.

Μια άλλη συνισταμένη που μας εμποδίζει να κυνηγήσουμε τα όνειρα μας είναι ο φόβος της αποτυχίας. Η αποτυχία είναι ένας σημαντικός παράγοντας που μας προκαλεί φόβο στο να δοκιμάσουμε τα όρια μας. Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν μια αποτυχία με ολόκληρη την αυτοεικόνα τους και όχι με μια συγκεκριμένη συγκυρία. Η στάση ζωής αυτή δημιουργεί φόβο και φέρνει εμπόδια στο να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα της ζωής μας.

Πολλές φορές ανασταλτικό παράγοντα στο να τολμήσουμε να διεκδικήσουμε τα θέλω μας παίζει και ο κοινωνικός μας περίγυρος ο οποίος είναι έτσι δομημένος ώστε να προωθεί τα «πρέπει» και να παραγκωνίζει τα «θέλω» μας. Όλα αυτά βέβαια μπλέκονται και με μια τάση που έχουμε σαν ανθρώπινα όντα με ένστικτα και ορμές να ονομάζουμε τα άπιαστα όνειρα μας .. απωθημένα, και να μοιρολατρούμε για  την «χαμένη  μας ζωή».

Όπως και ναχουν όμως τα πράγματα το να πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες και τα όνειρα σου δεν είναι κάτι εύκολο. Απαιτεί θέληση, κουράγιο, γερές αντοχές, συνεχή αυτοκριτική, προσαρμογή στις αντιξοότητες, σύνεση και προσαρμοστικότητα. Είναι απολύτως φυσιολογικό να τρομάζεις πολλές φορές ακόμα και να δειλιάζεις, όμως κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Παρόλα αυτά πρέπει να θυμόμαστε ότι πάνω από όλα προέχει η προσωπική μας ισορροπία και η συναισθηματική μας εξέλιξη. Μόνο έτσι εξερευνάς τον εαυτό σου, ανακαλύπτεις καινούργιες πτυχές της προσωπικότητας σου, και διευρύνεις τους ορίζοντες σου.

Έτσι κι αλλιώς η ζωή που μας δόθηκε είναι ένας συνεχής αγώνας για να βρούμε τον εσωτερικό μας πυρήνα μέσα από προσπάθεια και αυτογνωσία. Οπότε αξιοποιείστε την.. δίνοντας νόημα στα θέλω σας και πνοή στα όνειρα σας.

 

 

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ