Ουδείς ανασχηματισμός μηνών!

Μαρία Λιονάκη
Μαρία Λιονάκη

Ανασχηματισμό κάνει ο χρόνος; Όχι, ποτέ. Τους ίδιους μήνες-υπουργούς είχε, έχει και θα έχει. Ό,τι κι αν λέω εγώ, εσύ, η γειτόνισσα, η Μποφίλιου.


της Μαρίας Λιονάκη

  Ήρθε, έκατσε λίγο, όσο έπρεπε,  να μην ενοχλήσει κι έφυγε.  Ο Φεβρουάριος. Η επίσκεψη του στη γη  δεν ήταν  για πολύ, αρμένικη. Δεν ήταν  σαν κάτι γειτόνισσες που άμα έρθουν για καφέ, να σου πουν τα νέα τους κι άμα τύχει να έχουν  εκείνες τις μέρες  ντέρτια, καημό  κάθονται, βολεύονται και  μένουν. Μπορεί και τρία χρόνια.  Κοινωνικές,  εξωστρεφείς,  με πληθωρική παρουσία,  με πληθωρική ομιλία αναλύουν με εξονυχιστικές λεπτομέρειες το καθετί της ζωής τους και της ζωής των άλλων. Αναπτύσσουν  με  ακλόνητα, ατράνταχτα επιχειρήματα τις απόψεις τους,  επαναλαμβάνοντας  δυο και τρεις φορές τα ίδια, καθώς η επανάληψη είναι  η μήτηρ  της μαθήσεως.    Ο γιος της μίας έχει μπλέξει με μία κοπέλα, ο Θεός να την κάνει κοπέλα, γιατί  σαραντάρα θα είναι. Μα ξέρει να φτιάχνεται, να βάφεται, να ντύνεται, να κρύβεται.  Της αλληνής ο γιος έχει μπλέξει με μία απένταρη, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, που στόχο έχει βάλει τα λεφτά του  ,την περιουσία του, του δικού της, του αφελή, του  άμυαλου. Που έτσι  ήταν από παιδί. Αγαθό, μαζεμένο, μικροκαμωμένο. Σαν τον Φεβρουάριο.  Έπαιρνε το χαρτζιλίκι του, το κολατσιό  του  στην αυλή, στο σχολείο  και το μοίραζε,  το έκανε συσσίτιο. Έλεγε πώς δεν θέλει,  πως είναι  χορτάτο κι  έμενε στο τέλος αφάγωτο,  νηστικό. Καλόψυχο το παιδί της, ευγενικό, όλος ο κόσμος  έχει να το  λέει. Μα κάνει κανείς  χαΐρι, προκοπή έτσι την  σήμερον ημέραν;  Που είναι  ο κόσμος  σκληρός, αδίστακτος;  Που θέλει ο ένας το κακό του άλλου; 

Λέει η γειτόνισσα συνεπαρμένη,  με θέρμη,   έχοντας πάθει ντελίριο  κι άντε εσύ  μετά να τη διακόψεις.  Άντε να έχεις  αμαγείρευτα, φαγητό στο φούρνο,  παιδί στο σχολείο, να μην έχεις κάνει παιδί,  ραντεβού με τον οδοντίατρο, να θέλεις να συνεχίσεις  σαν άνθρωπος τη ζωή σου. Να δεις τι θα κάνεις με το μέλλον σου, να βρεις δουλειά, άντρα, να αλλάξεις δουλειά,  άντρα, να  κοιτάξεις τη ζωή σου, τον εαυτό σου, την  καριέρα σου.  Ο  Φεβρουάριος  δεν πήγαινε ακάλεστος, δε  φλυαρούσε,  ήταν διακριτικός μήνας, χαμηλών τόνων. Παράπονο δεν είχαμε κανένα μαζί του.  Μια χαρά συνεννοηθήκαμε, άψογα τα πήγαμε, περίφημα, μέλι  τα περάσαμε. Άσε που είχε και την καλύτερη γιορτή όλων των μηνών, των εποχών.  Τη γιορτή των ερωτευμένων. Ακούσαμεε  Νατάσα Μποφίλιου τον προηγούμενο μήναα…

 «Mέχρι  το τέλος η ψυχή κι όμως πηγαίνει και πιο κει, καλά που βρέθηκες κι εσύ να μου την ταξιδέψεις» έπαιζε το ραδιόφωνο όλη την ώρα  το μήνα που πέρασε, τον έφηβο, τον μικρούλικο και καθώς τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια ό,τι ψέμα στη ζωή μου και να πω, έχει κι αυτό το τραγούδι το νόημα του, την ισχύ του. Βασίζεται σε αλήθειες της ζωής.  Αφού παρατήρησε επί σειρά ετών,    όσα  συμβαίνουν σε πόλεις και χωριά, εδώ, στης γειτόνισσας, παραπάνω, παρακάτω, βγάζει τα συμπεράσματά του, λέει ξεκάθαρα πως…

Όταν ο άνθρωπος ερωτευτεί φεύγει η ψυχή του και περιπλανιέται εδώ, εκεί, παραπέρα, παραπάνω, παρακάτω.  Αποχτά φτερά, απογειώνεται, πετάει  σαν το πουλί  πάνω από οροσειρές, βουνά.  Μέχρι που πέφτει, γκρεμοτσακίζεται.  Όταν ο άνθρωπος ερωτευτεί ανοίγει πανιά σαν το καράβι, σαλπάρει, διασχίζει θάλασσες, πελάγη. Μέχρι που βουλιάζει, πνίγεται. Η ψυχή του ερωτευμένου γενικά αγαπά την περιπλάνηση, αλλάζει χώρα, πατρίδα και ζωή ενίοτε.  Ενίοτε δηλαδή  βγαίνει,  ταξιδεύει.  Πού πηγαίνει;  Όπου λέει η θρησκεία, διάφορες θεωρίες. Στον άλλο κόσμο. Στην Αχερουσία λίμνη.

Ανασχηματισμό κάνει ο χρόνος; Όχι, ποτέ. Τους ίδιους μήνες-υπουργούς  είχε, έχει και θα έχει.  Ό,τι κι αν λέω εγώ, εσύ, η γειτόνισσα, η Μποφίλιου. Δεν  αλλάζει τη βουλή του, ούτε  τη Βουλή του. Δεν έχει άλλα υπουργεία,  χώρο να καθίσουν άλλοι,   περισσότεροι.  Κι αφού ο χρόνος δεν την αλλάζει τη βουλή του,  ο Μάρτιος μόλις αφίχθηκε, σύμφωνα με τα πατροπαράδοτα ήθη κι έθιμα του τόπου και του χρόνου μας.  Φαρδύς, πλατύς. Ουδεμία σχέση  έχει με τον μαζεμένο Φεβρουάριο,  με τη συστολή, την μετριοφροσύνη του προηγούμενου μήνα, την προσπάθεια που είχε να μη μας  ενοχλήσει. Αυτός θα κάνει σαματά, το  ξέρεις, το νιώθεις. Στο μητρώο των μηνών ο καινούργιος, ο λεγάμενος  είναι γραμμένος ως Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.   Άρα δεν έχει κανένα εχέγγυο καλής,  διακριτικής, συνετής  συμπεριφοράς.  Μπορεί  σα νέος να τα μπλέξει με καμία κοπέλα, ο Θεός να την κάνει κοπέλα, γιατί  σαραντάρα θα είναι. Μα θα  ξέρει να φτιάχνεται, να βάφεται, να ντύνεται, να κρύβεται.  Κι άντε μετά  εσύ να ακούς τη γειτόνισσα. Άντε να συνεχίσεις τη ζωή σου. Έξω στη φύση, στον κόσμο. Όπου  ήδη  τα δέντρα, τα φυτά,  τα λουλούδια βγάζουν φύλλα, φιντάνια,   μπουμπουκιάζουν, διακλαδίζονται, ανθίζουν. Έξω  στη ζωή, στις γειτονιές του κόσμου.  Όπου ήδη  οι  άνθρωποι διακλαδίζονται, λουλουδίζουν  κι οι σχέσεις βγάζουν φύλλα,  φιντάνια,  μπουμπουκιάζουν.  Όπου τα  άνθη της αμυγδαλιάς  χορεύουν στον αέρα, ταξιδεύουν ελαφριά,  τραγουδιστά,  μεταφέροντας  ανθρώπινα καλέσματα, φιλέματα, μηνύματα ζωής,  φιλίας,  αγάπης, έρωτα. Κι ας λένε  οι γειτόνισσες…

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ