Του Δημήτρη Καρατζάνη
''I believe it is peace for our time ''(πιστεύω πως φέρνω την ειρήνη για την εποχή μας) είχε δηλώσει ο Αγγλος πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν, όταν επέστρεψε στο Λονδίνο μετα την υπογραφή της συνθήκης του Μονάχου με τον Χίτλερ το Σεπτέμβριο του 1938 .Τότε που πήρε από τον Τσώρτσιλ την ιστορική απάντηση :'':Η κυβέρνηση σας είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πόλεμο και την ντροπή. Διάλεξε τη ντροπή .Αλλά θα έχει και τον πόλεμο ''.
Χρειάστηκαν μόλις 11 μήνες για να δικαιωθεί ολοκληρωτικά ο μετέπειτα ''πατέρας της νίκης''
Θυμηθήκαμε τις παραπάνω φράσεις των βρετανών ηγετών που έχουν περάσει πια στην ιστορία ,ακούγοντας τους δικούς μας σημερινούς ηγέτες - χάμαι θωρώ και λέω το - να εκφράζουν τις απόψεις τους για τη συμφωνία. Όχι βεβαίως του Μονάχου ,αλλά εκείνη των Πρεσπών .
Τη συμφωνία που το πρώτο ''πέρασμα'' της από τη Σκοπιανή βουλή την περασμένη Παρασκευή, προκάλεσε τον ''ενθουσιασμό'' του πρωθυπουργού μας, αλλά τη... ντροπή του κυβερνητικού του εταίρου κ. Καμμένου
Μα μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά μέσα στην ίδια κυβέρνηση ,που από το Σύνταγμα επιβάλλεται να έχει ενιαία πολιτική, καθοριζόμενη από τον πρωθυπουργό, ως μόνου υπεύθυνου ; είναι η λογική απορία του μέσου πολίτη.
Δυστυχώς, αυτά κι άλλα χειρότερα μπορούν να συμβαίνουν, όταν έχει εκλείψει η ''τσίπα'' από το πρόσωπο εκείνου που κρατά στα χέρια του το τιμόνι της χώρας . Εκείνου που θεωρεί υπέρτατη αξιακή αρχή ,όχι τη σωτηρία της πατρίδας -κατά την Ομηρική επιταγή- αλλά την παραμονή του στην εξουσία .
Αυτή την ακόρεστη ''δίψα'' του Τσίπρα για παραμονή στην εξουσία ,είχε ''ανιχνεύσει'' από την πρώτη στιγμή της συνεργασίας τους ο παμπόνηρος, αδίστακτος και χωρίς ηθικό φραγμό ''συνεταίρος'' του Καμμένος και, έκτοτε , επιβάλλει με απίστευτο θράσος τις απόψεις του εκβιάζοντας και γράφοντας στα παλιότερα των παπουτσιών του, τις θεωρητικής μόνο αξίας προειδοποιήσεις, του πρωθυπουργού του . Πόσο θα κρατήσει αυτό το θέατρο του παραλόγου; Αυτός ο συνεχής ευτελισμός του θεσμού του πρωθυπουργού και της χώρας;
Δύσκολο να προβλέψει κανείς ,γιατί και οι δυό ''πρωταγωνιστές'', είναι αξεπέραστοι στην ανάσυρση ''φύλλων συκής'' ,για να καλύπτουν κάθε φορά την παράταση της παραμονής τους στην καρέκλα .
Το κακό είναι, ότι τους θλιβερούς αυτοσχεδιασμούς τους, τους πληρώνει το κύρος της χώρας, η οικονομία και οι δημοκρατικοί θεσμοί της που φθείρονται καθημερινά.
''Δεν διαπραγματεύεσαι με την τίγρη ,όταν το κεφάλι σου βρίσκεται στο στόμα της '', είχε φωνάξει ο Τσώρτσιλ στο Λόρδο Χάλιφαξ ,όταν εκείνος τον προέτρεπε να συνδιαλλαγεί με τον Χίτλερ .
Πόσο ακόμα πρέπει να ευτελιστεί ο πρωθυπουργός, και πόσο να ταπεινώσει την Ελλάδα ,για να βγάλει το κεφάλι του από το στόμα της ''τίγρης'' και να φωνάξει στον Καμμένο: ''Επιτέλους .Μέχρι εδώ;''
