Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Τον θυμάμαι που τον είδα πρώτη φορά, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Σε μια ομιλία στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου ξαφνικά να…τραγουδάει σε ρυθμούς ρεμπέτικου Θουκυδίδη. Οι ατάκες του εκεί, οι λέξεις που χρησιμοποιούσε και το ύφος με εντυπωσίασαν! Έψαχνα τα πάντα για τον Κώστα Ζουράρι, αγόρασα και διάβασα μέχρι και το βιβλίο του «Θεοείδεια Παρακατιανή», από εκεί άρχισαν οι πρώτες αμφισβητήσεις…Τον παρακολούθησα στενότερα, μίλησα με φίλους του, κατάλαβα ότι καθηγητής στη Γαλλία δεν υπήρξε ποτέ, «ερίδματος» δεν υπήρξε, αντελήφθην ότι τα περισσότερα που έλεγε ήταν πομφόλυγες…
Μετά από λίγο καιρό τον αντιμετώπισα , όπως όλοι σχεδόν που τον ήξεραν, ως γραφικό και διασκεδαστική φυσιογνωμία. Γελούσες με τις δήθεν αρχαιοελληνικές ατάκες του, όπως έκανες επί το λαϊκότερον με τον Αλέφαντο και αργότερα τον Γεωργούτσο. Συνήθως αθλητικού τύπου μπαρούφες. Αναρωτιόμουν πάντως πως σοβαροί άνθρωποι που τον ήξεραν τον έκαναν…κολλητή παρέα.
Και έφτασε ο καιρός της κρίσης και της παρακμής. Οπου πια μπορείς να τα δεις όλα. Ακόμη και τον Ζουράρι να κάνει αντάρτικο στο Βραχάσι, να ιδρύει την… «πυρίκαυστο Ελλάδα», να γίνεται συνοδοιπόρος στον ακροδεξιό Πάνο , να εισέρχεται θριαμβευτής στη Βουλή και στο τέλος να γίνεται εξέχον μέλος της πρώτης «αριστερής» κυβέρνησης της χώρας.
Ποιο το πρόβλημα θα πείτε; Ουδέν θα έλεγε κι ο ίδιος αν και υποψιάζομαι ότι κάποιος εκεί ψηλά, τα τελευταία χρόνια έχει…εγγράψει στα μέζεά του την άμοιρη χώρα. Που ο κάθε φαφλατάς χωρατατζής μπορεί να αναλάβει τις τύχες της, να τη διαφαντεύει…
Ο συμπατριώτης μας Ζουράρις ήταν ο υπουργός που σπάνια απασχολούσε την επικαιρότητα για τις σημαντικές αποφάσεις που ελάμβανε στο χαρτοφυλάκιό του. Περισσότερο ακουγόταν για τα φληναφήματα περί των δανειστών- με λέξεις και φράσεις που δεν μπορούν να γραφτούν , να ειπωθούν- τις μαθητικές εκδρομές ,τα…μπουρδέλα, άντε και η ενασχόλησή του με τα εξωτερικά ζητήματα, όταν πρότεινε να δώσουμε και μερικά νησιά στους Τούρκους, μα τόσα έχουμε! Και δεν κουνήθηκε τότε φύλλο…
Ενώ , λοιπόν, όλα πέρασαν στο…ντούκου, ξαφνικά ήρθε μια…ανατομική ζουράρειος ατάκα να προκαλέσει κυβερνητική κρίση. Ο Ζουράρις μπορεί ελεύθερα να υβρίζει- στα…αρχαία ελληνικά!- να προσβάλλει ένα ολόκληρο λαό φωτογραφιζόμενος μπροστά στην εικόνα του ΕΑΜ, μπορεί να έχει ασυλία, αλλά δεν μπορεί να τα βάζει με μια ιδέα, τον…Ολυμπιακό! ««Βουντού, βουντού, βουντού και μια καρφίτσα μαύρη, στο κατώτερο τμήμα του στεατοπυγικού μου συστήματος καθίσανε 10.000 γαύροι...» είπε και το ποτήρι ξεχείλισε. Ως εδώ! Κι όπως φάνηκε σε χρόνο…dt τον πέταξαν έξω! Για την ιδέα…
Αναρωτιέσαι πια τι είναι χειρότερο σε αυτή τη χώρα…Όπως αναρωτιέμαι για να παραφράσω τον Μ.Τουαίην , αν μας κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά.
δημοσιευθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
