Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
Το 2015 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα ήταν το αποκορύφωμα των χρόνων της κρίσης που εκφράστηκε πιο έντονα από ποτέ μέσα από τα social media. Εκείνο το Καλοκαίρι έγιναν μεγάλες ζημιές, χάλασαν φιλίες, χτυπήθηκαν συγγένειες, χώρισαν άνθρωποι. Τα πολιτικά ήταν το πρόσχημα, τα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει το κοινωνικό μίσος που υπόβοσκε όλα αυτά τα χρόνια και στην πατρίδα μας. Αγανακτισμένοι, οργισμένοι, κάθε λογής πικραμένοι έβγαζαν το άχτι εναντίον όλων όσων διαφωνούσαν! Και προέτρεπαν ακόμη και σε καταστάσεις βίας.
Κάπου εκεί στα 2015, λοιπόν, ένας μεγάλος φιλόσοφος της εποχής μας , ο Ουμπέρτο Έκο- λίγους μήνες πριν πεθάνει- εμφανίστηκε πολύ συντηρητικός και οργισμένος με την τεχνολογία. Παρωχημένες και γκρινιάρικες απόψεις . Έκανε λόγο για «επίθεση ηλιθίων» μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Εδωσαν δικαίωμα λόγο σε λόχους ηλιθίων οι οποίοι προηγουμένως δεν μιλούσαν παρά σε μπαρ, μετά από ένα ποτήρι κρασί. Τότε δεν έκαναν κακό στους υπόλοιπους. Εκεί κάποιος τους έκοβε την κουβέντα ενώ τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο και ένα βραβείο Νόμπελ», μίλησε σκληρά ο Ιταλός διανοητής.
Τότε προβληματίστηκα, περνούσαμε κι αυτά τα…βάσανα τότε στην Ελλάδα των ισχνών αγελάδων και των παχέων λόγων. Αλλά πως μπορεί να δαιμονοποιήσεις την τεχνολογία; Το μέλλον; Μπορούσε να μην προχωρά ο κόσμος; Είναι οι τεχνολογικές κατακτήσεις η αχίλλειος πτέρνα των καιρών αυτών; Μπορούμε να αρνηθούμε αυτό που έλεγε με σοφία ο Μακ Λούαν; «Η νέα ηλεκτρονική αλληλεξάρτηση αναδημιουργεί τον κόσμο δίνοντάς του την εικόνα ενός παγκόσμιου χωριού.». Αυτό είναι το θέμα. Το χωριό. Σαν κοινή κουτσομπόλα της γειτονιάς; Προφανώς. Στις χειρότερες εκφράσεις του; Ναι! Στην πλέον απαίσια και πιο μαύρη μορφή του; Ασφαλώς. Αλλά κάνε κι αλλιώς!
Με την προχθεσινή επίθεση στον Μπουτάρη και τα όσα έγιναν, γράφτηκαν και σχολιάστηκαν πείστηκα ότι είχε άδικο ο Έκο. Και να μην υπήρχαν τα κοινωνικά δίκτυα, το facebook, το Τουίτερ κλπ έπρεπε να τα είχαμε εφεύρει! Εκεί καθημερινά βλέπεις κάθε καρυδιάς καρύδι. Χαρακτήρες, απωθημένα, σύνδρομα, εδώ κι αν είναι ο βασιλιάς... γυμνός! Ξέρουμε πια τι καπνό φουμάρει ο καθένας, τι κρύβεται πίσω από το αθώο «δημοκρατικό» προφίλ, τι έχει στο μυαλουδάκι του και από κρατά η σκούφια του. Σωστά διάβασα κάπου ότι ο εκτσογλανισμός της κοινωνίας είχε ξεκινήσει πριν αρχίσουν τα κοινωνικά δίκτυα!
Ε, λοιπόν δεν βρίσκω τίποτα κακό πια στα δίκτυα αυτά. Μπορεί όπως έλεγε δήλωνε ο Ζαν Ροστάντ η επιστήμη να μας έκανε θεούς πριν να γίνουμε άξιοι να είμαστε άνθρωποι, αλλά μας έδωσε την ευκαιρία να ...γνωριστούμε όλοι καλύτερα! Κι αυτό δεν είναι λίγο!
δημοσιευθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
