Του Δημήτρη Μιμή
Οι ειδήσεις χωρίς δημοσιογραφικό φίλτρο οδηγούν τη δημοκρατία στην καταστροφή.
Αν το ψέμα είναι μια ανεκτή η τουλάχιστον κλασική πρακτική για την κατάκτηση της εξουσίας από την άλλη πλευρά είναι λιγότερο αποδεκτό για την άσκηση της εξουσίας.
Το ψέμα ….στις Η.Π.Α., το ψέμα …στη Γαλλία …το ψέμα ...στην Ελλάδα. Παντού μονάχα ψέματα ακούς και πάντα προέρχονται από πολιτικούς. Στις καθημερινές διαπροσωπικές μας σχέσεις μπορεί και να σε σώζει από πολλές καταστάσεις αλλά στην πολιτική είναι καταστροφικό.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2018 ο πρόεδρος των Η.Π.Α κύριος Trump, στον πρώτο χρόνο της εξουσίας του είπε 2140 ψέματα, δηλαδή 5,9 ψέματα την ημέρα. Αλλά και στην Γαλλία την ίδια δουλειά κάνει ο νέος αρχηγός των ρεπουμπλικάνων κ. Laurent Wauquiez, μάλιστα εκθέτοντας τον προκάτοχο του Nicola Sarkozy. Στην Ελλάδα την πρώτη θέση απ΄ ‘ότι ακούω κατέχει κ. Άδωνης Γεωργιάδης. Με όλα αυτά εμείς οι πολίτες πώς να έχουμε εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία των πληροφοριών; Κυρίως αυτές που προέρχονται από το διαδίκτυο.
Όμως από που ξεκινά κυρίως το ψέμα; Σήμερα, σίγουρα ζούμε την εποχή του online πολιτικού διαλόγου και αυτό χωρίς να υπάρχει ο λεγόμενος δημοσιογραφικός έλεγχος οπότε είναι πολύ εύκολο να πει κανείς ψέμα. Πως θα μπορέσει να λειτουργήσει η πολιτεία και η δημοκρατία εάν όλοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αξιοπιστία των πολιτών για δικό τους όφελος χωρίς κανόνες και χωρίς ηθική;
Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να υπάρχει μια διαδικασία που θα μπλοκάρει γρήγορα τα ψεύτικα νέα αλλά και να παρακολουθεί τα κοινωνικά δίκτυα και τα μέσα ενημέρωσης, κυρίως αυτά που επηρεάζονται από ξένους παράγοντες. Στην άποψη αυτή μπαίνει το θέμα της δημοκρατίας. Πώς να περιορίσουμε το λόγο; Η δημοκρατία έχει στηριχθεί στις λέξεις, είναι ένα καθεστώς που συζητά συνεχώς τις λέξεις στις οποίες και βασίζεται. Ποιος όμως μπορεί να επιβάλει την αλήθεια και με ποια ιδιότητα; Και ποια αλήθεια; Μήπως όμως, μόνο η ηθική και ο νόμος έχουν βάρος και νομιμότητα για να πολεμήσουν τις ψεύτικες ειδήσεις;
