Της Ελένης Μπετεινάκη*
Λένε πως ο Δεκέμβριος είναι ο Πατέρας των Παραμυθιών. Είναι ο μήνας που η φαντασία των συγγραφέων απογειώνεται. Οι μυρωδιές, τα χρώματα, οι ιδέες και η λάμψη των γιορτών γεμίζουν τις ψυχές και την δημιουργικότητα των γραφιάδων με λογής λογής ήρωες, ξωτικά, νεράιδες, αστέρια, καμπανούλες, χιονάνθρωπους κι όλα εκείνα τα μαγικά που αναζητούν τον πιο φωτεινό δρόμο, εκείνον της αγάπης για να εκφραστούν!
Έτσι λοιπόν κάθε μέρα από την 1η Δεκεμβρίου και μέχρι τη 31η του μήνα «Τα παραμύθια του Σαββάτου» θα σας παρουσιάζουν ένα με δύο βιβλία κάθε μέρα. Βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν με νέες ή παλαιότερες εκδόσεις και που πιστεύουμε πως αν σκεφτείτε στις Χριστουγεννιάτικες αγορές σας κι ένα βιβλίο για παιδιά οι προτάσεις μας ίσως σας βοηθήσουν.
Κλείνοντας λοιπόν ο μήνας σήμερα Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019, σας παρουσιάζουμε μια ολοκαίνουργια έκδοση και …θα τα λέμε καθημερινά!
Η πολιτεία των Παπουτσιών και ο ξυπόλυτος Ιππόλυτος, Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μεταίχμιο
Ο Ιππόλυτος είναι ένας τεχνίτης παπουτσιών που αναγκάστηκε να φύγει από την πατρίδα του γιατί ο πόλεμος είχε ριζώσει εκεί για τα καλά. Που αλλού θα μπορούσε να πάει εκτός από την φημισμένη πολιτεία των Παπουτσιών; Μόλις όμως έφτασε στην περίφημη πολιτεία ο φύλακας της μεγάλης πύλης τον σταμάτησε. Βλέπετε αν και Παπουτσής ήταν ξυπόλυτος κι αυτό απαγορευόταν ρητά για όλους στην πολιτεία των παπουτσιών. Όλοι είχαν ένα σωρό ζευγάρια παπούτσια υποχρεωτικά κι ας μην χωρούσαν τα πόδια τους μέσα σε κάποια από αυτά. Ο νόμος ήταν απαράβατος. Απαγορεύονται οι ξυπόλυτοι άνθρωποι. Ο φύλακας της πύλης λυπήθηκε τον Ιππόλυτο και του έδωσε ένα δικό του ζευγάρι παπουτσιών ολοκαίνουργιο. Όμως ήταν πολύ μικρά αυτά τα παπούτσια για τα ποδιά του Ιππόλυτου κι εκείνος ευγενικά το αρνήθηκε. Τότε άρχισαν τα παράξενα… Τα παπούτσια που φορούσαν οι άνθρωποι δεν τους ήταν και πολύ εφαρμοστά. Άλλα ήταν μικρά, αλλά στενά, άλλα τεράστια. Κάποιοι περπατούσαν και σκόνταφταν συνέχεια, κάποιοι άλλοι κούτσαιναν πολύ και αρκετοί πονούσαν σε κάθε τους βήμα. Ο Ιππόλυτος συνέχισε την περιπλάνησή του στην πόλη και συνάντησε έναν ηλικιωμένο μανάβη, μια παρέα κοριτσιών που όλοι ήθελαν να του προφέρουν κι από ένα ολοκαίνουργιο ζευγάρι παπουτσιών. Ο Ιππόλυτος δεν μπορούσε να τα φορέσει γιατί απλά δεν ήταν το νούμερό του. Ένα μικρό κορίτσι που αγαπούσε πολύ το ποδόσφαιρο αλλά τα μεγάλα του παπούτσια δεν το αφήναν να χαρεί την μπάλα του κι ένα αγόρι που λάτρευε το χορό αλλά τα ποδιά του τον πονούσαν πολύ από τα στενά παπούτσια, ήταν η αιτία να αλλάξουν όλα στην πολιτεία. Ο Ιππόλυτος άκουγε με υπομονή τα παράπονα όλων και περισσότερων κατοίκων της πόλης και βγάζοντας κάποια στιγμή τα εργαλεία του από τον σάκο του άρχισε σιγά σιγά να τους εξηγεί τι ταιριάζει στον καθένα. Όμως αυτό δεν άρεσε στους ανθρώπους του παλατιού και γρήγορα συνέλαβαν και οδήγησαν τον Ιππόλυτο μπροστά στον άρχοντα να δώσει εξηγήσεις. Και τότε….
Η συνέχεια στο βιβλίο!
Ένα παιδικό βιβλίο για το θάρρος, την τόλμη και τη φωνή του καθενός μας που δεν πρέπει να χάνεται ή να σιγάει όταν έχει κάτι να πει Μια ιστορία του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη καλογραμμένη και με πολλά πολλά μηνύματα, Θυμίζει τις παλιέ καλές ιστορίες των παραμυθάδων έχοντας στοιχεία που λατρεύουν τα παιδιά. Βασιλιάς, υπήκοοι, δοκιμασίες, τιμωρία- περισυλλογή και κάθαρση. Ωστόσο προστίθενται και νέα στοιχεία όπως ο ξεριζωμός , οι πρόσφυγες, η γνώση και η δύναμη του ανθρώπου που ξέρει πως έχει δίκιο. Μια ιστορία για τα παιδιά που πρέπει να σηκώνουν το ανάστημά τους (και τη φωνή τους)κάθε φορά που έχουν δίκιο, κάθε φορά που βλέπουν κάτι που δεν είναι σωστό. Με ευγένεια, με καλούς τρόπους μπορεί ο καθένας να εκφράζει την δική του άποψη ακόμα κι αν δεν συμφωνεί με την εξουσία και το κατεστημένο. Κάνεις δεν μπορεί να δέχεται απρόσκοπτα την επιβολή νόμων ή εξουσίας που δεν έχουν και πολλή…λογική.
Μια ιστορία που ξυπνά συνειδήσεις και είναι τροφή για σκέψη και αποφάσεις. Θάρρος, επιμονή στις ιδέες και σταθερή άποψη μέχρι τέλους. Η Σάντρα Ελευθερίου έχει εικονογραφήσει υπέροχα την ιστορία. Οι φιγούρες, τα σκίτσα και τα χρώματα της νομίζω ότι την αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο και της ταιριάζουν απόλυτα, σαν ένα καλοσχηματισμένο και πολύτιμο ζευγάρι παπουτσιών στο σωστό νούμερο ποδιού.
Η ευτυχία δεν πρέπει να φυλακίζεται αλλά να γεμίζει με δύναμη, χαρά και θάρρος, όλους μας.
Για παιδιά από 5 χρόνων και μεγάλους που λατρεύουν τις καλές ιστορίες!
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
