Του Γιώργου Σαριδάκη
Είναι μια λέξη που πολλές φορές θες να την φωνάξεις με όση δύναμη κρύβεται μέσα σου, αλλά στο τέλος κάτι σε κάνει και οπισθοχωρείς, δειλιάζεις. Είναι μια λέξη που έστω και το ψιθύρισμα της έχει την ικανότητα να δημιουργήσει τον πιο μελωδικό ήχο, μα ο ερχομός της στην σκέψη σου - αυτόματα - φέρνει ταραχή και βιαστικά κλείνεις πόρτες και παράθυρα, μην τυχόν καταφέρει και βρεθεί στο φως του ήλιου.
Θες να πεις σ’ αγαπώ στους γονείς, τους ανθρώπους εκείνους που στον κόσμο σε φέραν και στηρίζουν θερμά το κάθε σου βήμα κι επιλογή (ακόμα κι όταν απέχουν πολύ από τα θέλω που έχουν για σένα), που δύναμη παίρνεις απ’ την εικόνα τους και προχωράς πράξη να κάνεις τα όνειρα σου... όμως φοβάσαι πως θ’ ακουστεί μια τέτοια φράση που δε συνηθίζεις στο λόγο να βάζεις.
Θες να πεις σ’ αγαπώ στο παιδί που ήρθε από σένα, κομμάτι δικό σου που μεγαλώνει και γνώση αποκτά να τραβήξει ξέχωρο δρόμο για να φτιάξει καινούριο εαυτό… όμως διστάζεις, την εικόνα μην χάσεις του γονέα που ατσαλάκωτος μοιάζει σε κάθε στιγμή.
Θες να πεις σ’ αγαπώ στον άνθρωπο αυτόν που στη ζωή σε συντροφεύει και νόημα παίρνει το καθετί για όσο χρόνο μαζί το ταξίδι τραβάτε, που είναι αρκετό ένα βλέμμα διπλό να διώξει τη θλίψη και χρώμα χαράς να σκορπίζει τριγύρω… μα τον έλεγχο κλέβει ο εγωισμός και γοργά προσπαθείς να σκεπάσεις τη ζεστή σου πλευρά πριν γνωστή γίνει στους έξω.
Θες να πεις σ’ αγαπώ στα αδέρφια που έχεις και δεσμοί ισχυροί σας ενώνουν με αίμα κοινό στις φλέβες να κυλά ζωηρό, για χίλιους λόγους φωνασκείτε συχνά μα ξέρεις πως δίπλα θα στέκονται σε όλα τα άσχημα και τα καλά… μα δεν το τολμάς και κοιτάς να ξεφύγεις, με εικόνα αδύναμου μην ταυτιστείς.
Θες να πεις σ’ αγαπώ σ’ έναν φίλο καλό ή μια φίλη ακριβή που μαζί τους μοιράζεσαι σκέψεις κρυφές, κι αναζητάς τη συμβουλή τους σε κίνδυνο μπόρας που ορμητικά σε παρασύρει… μα το αναβάλλεις ξανά, μη φανείς μαλακός ή παρεξήγηση γίνει που θα ταράξει τη σχέση που υπάρχει.
Κι έρχεται κάποτε η ώρα που τα πάντα αλλάζουν στον δικό σου τον κόσμο… οι στιγμές, τα πρόσωπα, όλα· τίποτε δε μένει το ίδιο, μονάχα τα στεγνά χείλη απ’ το σ’ αγαπώ που ποτέ δεν ξεστόμισες.
Να λες σ’ αγαπώ χωρίς φόβο και δεύτερες σκέψεις, να λες σ’ αγαπώ, απλά να λες σ’ αγαπώ!
