της Κατερίνας Μαλλιωτάκη
Στην ζωή μας πάντα υπάρχουν ημερομηνίες σταθμοί που σηματοδοτούν σημαντικά γεγονότα που έρχονται να μας υπενθυμίσουν ιδιαίτερες στιγμές. Σημείο αναφοράς η ημερομηνία της γέννησης μας, η αλλαγή του χρόνου, μια επέτειος, μια σημαντική ημέρα που μας άλλαξε την ζωή. Αυτές οι ημερομηνίες συχνά πυροδοτούν αλλαγές που μπορεί τελικά να μην οφείλονται τόσο σε ημερολογιακές επισημάνσεις αλλά σε εσωτερικές αλλαγές που ζυμώνονται μέσα μας.
Οι ημερομηνίες-σταθμοί έχουν ανακαλυφθεί για να μας υπενθυμίζουν πότε πρέπει να πάρουμε την μεγάλη απόφαση για μια αλλαγή. Π.χ λέμε από Δευτέρα θα αρχίσω δίαιτα, τον καινούργιο χρόνο θα πραγματοποιήσω τις επιθυμίες μου, στα γενέθλια μου θα σταματήσω μια κακή συνήθεια κτλ. Ο χρόνος που προσδιορίζουμε μέχρι να συναντήσουμε την αλλαγή που θέλουμε είναι ο πολύτιμος χρόνος που προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για να την δεχθεί. Μια άλλη οπτική που υπάρχει είναι η οπτική της αναβλητικότητας που δίνει περιθώρια στον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τελικά αυτό που φοβάται εξοικονομώντας πολύτιμο χρόνο.
Γιατί όμως φοβόμαστε τόσο να μετακινηθούμε και να αλλάξουμε θέσεις ή πεποιθήσεις που ενώ ξέρουμε ότι μας δημιουργούν πρόβλημα αποφεύγουμε να τις αντιμετωπίσουμε;
Κάθε ένας από μας με την πάροδο του χρόνου έχει δημιουργήσει σταθερές κινήσεις καθημερινότητας που καθώς τις επαναλαμβάνει γίνονται βίωμα. Π.χ συνηθίζουμε τις ίδιες διαδρομές, την ίδια κούπα καφέ, τον ίδιο τρόπο κινήσεων, τα ίδια στέκια. Όλα αυτά μπορεί να δημιουργούν ένα είδος ρουτίνας από την άλλη όμως μας δίνουν σταθερές δικλείδες ασφαλείας αντιμετώπισης των πραγμάτων. Ότι γνωρίζουμε καλά δεν το φοβόμαστε οπότε δεν μας απειλεί άρα, δεν νοιώθουμε την ανάγκη να το αλλάξουμε ακόμα κι αν είναι βαρετό και μας βαλτώνει.
Οι δεδομένες κινήσεις μπορεί να είναι οικείες και ασφαλής όμως πολλές φορές μας δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά ανησυχίας. Η αντικατάσταση του παλιού από το καινούργιο βομβαρδίζεται από φόβο, άγνοια, σύγχυση, και απειλή. Πολλές φορές θα βρεθούμε σε δίλλημα να αλλάξουμε σπίτι, να τελειώσουμε μια σχέση που δεν μας δίνει πια χαρά, να φτιάξουμε τις σχέσεις με τα παιδιά μας, να βάλουμε όρια με τους συναδέρφους μας. Οι καταχτήσεις αυτές που επιδιώκουμε σίγουρα στηρίζονται σε μεγάλη προσπάθεια, ευέλικτες κινήσεις, ρήξεις με τους γύρω μας έτσι ακριβώς δηλαδή όπως αρμόζει σε κάθε σύστημα που μετακινείται και αλλάζει θέση.
Οι μυρωδιές της παλιάς μας ζωής που χρειάζεται επανεκκίνηση συνήθως έρχονται να μας ενοχλήσουν καθώς βλέπουμε ότι όλα τριγύρω μας αλλάζουν και εμείς νοιώθουμε εγκλωβισμένοι στα παλιά μας παπούτσια που ενώ έχουν φθαρθεί και μπάζουν νερά εμείς τα φοράμε γιατί τόσο καιρό μας είχαν βολέψει και τα είχαμε συνηθίσει. Τα καινούργια παπούτσια μπορεί να είναι πιο όμορφα, πιο ανθεκτικά και πιο άνετα όμως θα χρειαστούν κι αυτά τον εύλογο χρόνο να προσαρμοστούν στο πόδι μας για να μπορέσουμε στο τέλος να νοιώσουμε άνετα και οικεία μέσα σ αυτά.
Πολλές φορές την αναβλητικότητα της προσωπικής μας επανεκκίνησης την προλαβαίνει η ίδια η ζωή που μπορεί να φέρει από μόνη της αυτά που τόσο καιρό φοβόμαστε να δούμε και να αντιμετωπίσουμε. Οι αλλαγές αυτές μικρές ή μεγάλες έρχονται συνήθως βίαια και χρειάζονται κόπο και πόνο για να εδραιωθούν. Ένας ξαφνικός θάνατος, μια αρρώστια, ένας χωρισμός , απόλυση από την εργασία μας, μια αναγκαστική μετακόμιση είναι σημεία αναφοράς που αλλάζουν την καθημερινότητα μας .
Η διαδικασία των αλλαγών αυτών στην ζωή μας αρχικά είναι αγχώδης όμως με την πάροδο του χρόνου καταλαβαίνουμε ότι βοηθούν στην προσωπική μας εξέλιξη και στην συνέχεια μας. Βιωματικά λοιπόν η αλλαγή που χρειαζόμαστε έχει να κάνει όχι μόνο στο προσωπικό μας επίπεδο αλλά και με το οικογενειακό, κοινωνικό, και επαγγελματικό.
Είναι γεγονός λοιπόν ότι αποφασίζουμε και πράττουμε αλλαγές, με γνώμονα τι επιθυμούμε ή τι δεν επιθυμούμε, για αυτό και η αλλαγή δεν συνδέεται πάντα με ένα καταστροφικό μέλλον αλλά μπορεί να φανεί ανανεωτική, λειτουργική και χρήσιμη στην ζωής μας. Οι καινούργιοι τρόποι και τα νέα πατήματα που θα ανακαλύψουμε μπορεί να ξυπνούν μέσα μας τους βαθύτερους φόβους μας όμως αν τολμήσουμε να διαχειριστούμε το διαφορετικό τότε θα νοιώσουμε την χαρά της ανακούφισης από ένα φορτίο που χρόνια κουβαλούσαμε αναπνέοντας καθαρό αέρα.
Αν η επανεκκίνηση λοιπόν των σκέψεων και των πράξεων μας είναι εσωτερική ανάγκη δώστε τον απαραίτητο χρόνο στον εαυτό σας να την καλλιεργήσει και να την αφομοιώσει ξεφεύγοντας από το κλίμα της απογοήτευσης και της παραίτησης των εσωτερικών μας πόθων. Μην ξεχνάτε ότι κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά ξεκινούμε την προσπάθεια μας για να επιτύχουμε την αναγέννηση φροντίζοντας τις ανάγκες μας, και γεμίζοντας τη ψυχή μας με ικανοποίηση και αίσθημα πληρότητας.
