Θανάσης Γιαπιτζάκης

Μια εκδήλωση για τους Λασιθιώτες της Αθήνας με πολιτιστική αλλά και με επιστημονική χροιά

 Παρόλο που δημιούργησε ομορφιά μέσα από τα λόγια του κι από τα ζωγραφικά έργα του, η ζωή του ήταν άσχημη, δύσκολη και σύντομη

Ο Διάκος  στη μάχη πλάι στον Σπερχειό ποταμό έπεσε πληγωμένος στα χέρια των Τούρκων,  που τον «χαλάσανε» στις 24 Απριλίου 1821.  

" Γεννημένη τον Δεκέμβριο του 1815, ήταν μόνο ενός χρονού μωρό το 1816. Τώρα, που ήταν Απρίλιος του 1824, πολύ μακρυά από το Μεσολόγγι εκεί πέρα στο Λονδίνο, ήταν ακόμα ένα μικρό κοριτσάκι που είχε κλείσει τα οκτώ του χρόνια και όδευε στα εννιά"

Τα γράμματα αυτά του Ουγκώ, φυλαγμένα πολλές δεκαετίες πιο πριν και ταξινομημένα από τα ίδια τα χέρια της Ζυλιέτ κατά χρονολογίες, σκορπίστηκαν μετά τον θάνατό της από τους αδιάφορους κληρονόμους της,  γιατί κανείς δεν είχε φανταστεί ότι κάποια μέρα θα γίνονταν περιζήτητα

Η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, στη γενέθλια μέρα του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Ας δούμε τις παράλληλες ιστορικές διεργασίες όπου η Παλιγγενεσία μας αντιμετωπίστηκε σαν παγκόσμιο φαινόμενο και όχι σαν εθνικό δικό μας. 

"Το ανθρώπινο είδος πέρασε από τη Γυναικοκρατία στην Πατριαρχία, από την ιδεολογία της ισότητας και της δικαιοσύνης στην ιδεολογία της ανισότητας και της βίας. Τα ήθη και τα έθιμα άλλαξαν, οι θεσμοί άλλαξαν. Σχεδόν παντού στον Κόσμο, γιατί υπήρξε και μια εξαίρεση: Η Κρήτη"

Οι πρωτόγονοι λαοί, παρατηρώντας τα υπέρτερα χαρακτηριστικά της γυναίκας, της απέδωσαν μαγικές ιδιότητες - από την αρχή.

Ο κορυφαίος μας ποιητής ψυχορράγησε στην πιο μαύρη ώρα της Γερμανικής Κατοχής της Αθήνας, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943

«Έρως είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυό σώματα»

"Στο σχολείο δεν ήταν από τους καλούς μαθητές (και παραξενευόμαστε σήμερα «καλά, για τον Κατράκη μιλάς;») όταν ο παιδικός νους του ήταν συνέχεια στο σκασιαρχείο, στον πετροπόλεμο, στην ορειβασία, στο ποδόσφαιρο"

"Ο θάνατός του Λόρδου Βύρωνα, στο Μεσολόγγι στις 19 Απριλίου 1824, μετά το σοκ και την οδύνη που προκάλεσε σε όλο τον Κόσμο, λειτούργησε κατά τραγική ειρωνεία λυτρωτικά για τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας"

Με αφορμή του παλιό βιβλίο ενός ευθυμογράφου, του Παναγιώτη Παπαδούκα, που έχει τίτλο «Εθνικόν Απόρρητον (για κάθε ανιστόρητον) - διατριβή σατιρική κοινωνικο-πολιτική»

"Είναι μια διεθνής λαογραφική μορφή. Μπορεί να έχει καταντήσει καρικατούρα του εμπορίου και της αστικοποίησης, αλλά κανείς δεν ξεχνάει ότι είναι θρύλος της παιδικότητάς μας"

Μαθαίνοντας για τον Σπεράντσα, οι εκπλήξεις μάς περιμένουνε. Η πρώτη έκπληξη είναι ότι ήταν οδοντίατρος.

Εάν ανασηκωθούμε στις μύτες των ποδιών μας και κοιτάξουμε πίσω από τον φράχτη - που τον υψώνουν τριγύρω μας η εμπορευματοποίηση, το φολκλόρ, και το βόλεμα - ίσως να δούμε λίγο από εκείνο το παλιό φως, ίσως να διακρίνουμε το μήνυμα που μας φέρνουν από μακριά εφέτος τα Χριστούγεννα.

Πολλά κι ενδιαφέροντα γύρω από το ελληνικό λαϊκό τραγούδι

Αντίθετα με την δυσανάλογη Ιστορία των λαών τους, οι σημαίες τους έχουν άλλη χρονική διάρκεια.

Στο «νέον έτος» που έρχεται σ’ ένα μήνα, κλείνουνε δεκαπέντε χρόνια από το 2009, από τότε που οι καφετέριες και τα εστιατόρια διαχώρισαν αναλογικά τους χώρους τους για τους μεν και για τους δεν. 

 Στις 27 Μαΐου 1941, πολύ μετά δηλαδή από τη Μάχη της Κρήτης με τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές και την αναπάντεχη και γι’ αυτό αξέχαστη - ιστορική όπως τη λέμε - αντίσταση του απλού λαού, πολύ πρωί άρχισε στα πλοία η επιβίβαση 2500 ανδρών που ανήκαν σε μεγαλοποιημένες ονομασίες όπως «9ο Βασιλικό Σύντ[...]

"Ανάμεσα στις αλήθειες που πρέπει να μάθουμε - μέσα από τις ευκαιρίες που μας δίνει η εποχή μας - είναι κι αυτή: Ο Ανδρούτσος ήταν μουσουλμάνος. Αυτό όμως δεν τον έκανε λιγότερο πατριώτη και Έλληνα από τον Παπαφλέσσα ή τη Μπουμπουλίνα"

Το κρυμμένο σημείωμα του Ιάκωβου Καμπανέλλη

"Η σημερινή Βιάννος είναι δημιούργημα, μνημείο θα το έλεγα καλύτερα, των γυναικών που είχαν απομείνει μετά τις εκτελέσεις. Γι’ αυτό επιλέγω να μη μιλήσω για θάνατο. Αλλά για τη ζωή"

 Ποιος δεν ξέρει αυτό το πασίγνωστο τραγούδι, με την ομορφιά του και σε μουσική και σε στίχους, που το τραγουδήσαμε όλοι;

Ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Λόρδος Βύρων μπορεί να συναντήθηκαν στην Ιστορία, αλλά δυστυχώς δεν ήταν γραφτό να συναντηθούνε στη ζωή. Όμως βρέθηκε τρόπος να συναντηθούν, έστω αλλιώς.

Tο περίφημο Ζάβαρακάτρανέμια,ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία «Επιχείρησις Απόλλων» το 1968. Όλα σχεδόν τα λόγια του τραγουδιού είναι σαν να προέρχονται από άλλη γλώσσα

"Η ιδέα του αγάλματος άρχισε με πρωτοπόρο τον δικηγόρο Ι. Ηλιάκη, που φαίνεται ότι είχε και την έμπνευση για την κατασκευή του. Και όπως αναφέρει ο ίδιος, το 1926 ζήτησε από τον Θωμόπουλο να του «κάμει παράσταση της Ελευθερίας να εκπηδά από εκρηγνυομένην οβίδα»"

Ένας άνθρωπος με εμπειρία συνεχίζει να βλέπει φως μέσα στο σπήλαιο, παρά το βαθύ σκοτάδι που επικρατεί, γιατί μέσα στο σπήλαιο μπορεί και βλέπει την πραγματική αλήθεια, την αρχή της γέννησης των πάντων.

Η εκδήλωση είχε ονομαστεί «Η Κρήτη στις φλόγες» κι αυτό δεν ήταν μια αφηρημένη έννοια, δεν ήταν ένας τρόπος συμβολισμού.  Ήταν «στις φλόγες» στην κυριολεξία

Ήταν από τους κορυφαίους στον χώρο του Έλληνας ποιητής, γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Γ. Βερίτης.

Οι Μινωίτες όλοι είναι όρθιοι. Περιμένουν μέσα σ’ αυτούς τους μήνες να πάρουν την θέση που τους αξίζει στην Παγκόσμια Ιστορία.

Ανάμεσα στις άλλες του ενασχολήσεις, ο Τσελλίνι λογίζεται από το παγκόσμιο κοινό των βιβλιόφιλων και σαν συγγραφέας

"Είναι τελικά κατεστημένη πλέον αλήθεια πως μπαίνοντας στο παράδοξο αυτό γυάλινο κτίριο βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια καινούργια μουσειακή πραγματικότητα"

 Η οικογένεια, είναι η πρώτη πού θα δημιουργήσει το ευνοϊκό κλίμα για να γνωρίσει και ν’ αγαπήσει το παιδί το βιβλίο.

Μύλλερ υπάρχουν πολλοί...

Εκεί, στην είσοδο του Α΄ Νεκροταφείου, φωτίζει - πιο πολύ από το μάρμαρο του κοινού τους τάφου - η δράση τους.

«…Λάκκος κι ας φάει το πλάσμα μου!...Από τ’ αθάνατα όλα μπορεί ν’ αξίζει πιο πολύ το γοργοπέρασμά μου» ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Σύμφωνα με την Καθολική Θεολογία, υπάρχουν αρκετές έννοιες σημαντικές για την κατανόηση της αλάθητης θείας αποκάλυψης

"Σκεφτείτε τον κόσμο της σημερινής κατανάλωσης να κυκλοφορεί (όπως τότε όλοι οι αρχαίοι λαοί) μόνο με μεταλλικά, με βαριά νομίσματα..."

Μια σπουδαία εκδήλωση για τον Ζουλιέν Γκριβέλ στην Αγία Βαρβάρα

"Οι παίκτες του σκακιού θεωρούν και αυτό και τον αντίπαλό τους πρόσκληση για τη σκέψης τους"

Κι όμως ο χαμός της Αρλέτας τότε, στα εβδομήντα δύο της χρόνια, μπορεί να μην ήτανε τόσο θλιβερός, αφού ο θάνατος είχε γίνει «γαλάζια σεντόνια» που της θύμισαν ανάλαφρο ουρανό.

Τα πρόβατα που είχε επιτρέψει χατιρικά τότε ο νόμος, οι βοσκοί τα βάφτισαν αιγοπρόβατα. Σαν καλοί νονοί της μέρας, όχι της νύχτας. Πρόσθεσαν από μόνοι τους και τις αίγες δηλαδή.  

Πέρα από την ψυχική κι από την πνευματική του μάθηση πλάι στους χανσενικούς που είναι προφανής, ο Ζουλιέν ταξίδεψε. Όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα, αλλά κυρίως μέσα του…

Καλωσορίζει τον κόσμο, λέει δυο τρεις απλές κουβέντες και μετά βάζει σ’ ένα ποτηράκι ρακή από ένα μικρό μπουκάλι και πίνει στην υγειά όλων.

Ήταν ένας διαφορετικός ήρωας, της δικιάς μας εποχής.