Γιώργος Πανταγιάς

Στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα έχουν εμπεδωθεί τα χαρακτηριστικά της τωρινής εποχής, τα οποία δεν είναι άλλα από τον πολιτικό πραγματισμό και την ανάγκη αλλαγής και μεταρρυθμίσεων σε καίριους τομείς

"Η αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ έπειτα από δεκαέξι  χρόνια δημιουργεί νέα δεδομένα. Η παρουσία της στην Καγκελαρία σημάδεψε την πορεία της Γερμανίας, καθώς και ολόκληρης της Ευρώπης"

Οι κυβερνώντες στρουθοκαμηλίζουν. Δείχνουν υπέρμετρη ανοχή σε ένα μείζον πρόβλημα. Αποφεύγουν να λάβουν τα απαιτούμενα μέτρα.

"Με δεδομένους τους τωρινούς κομματικούς συσχετισμούς η αποκαλούμενη ανασύνθεση της ελληνικής Κεντροαριστεράς ισοδυναμεί με ριζικές ανατροπές. Η επίτευξή της δεν διασφαλίζεται με τα παρωχημένα κλισέ και στερεότυπα"

Στην εγχώρια σκηνή ο πολιτικός ανταγωνισμός δεν εδράζεται στα ουσιαστικά και σημαντικά προβλήματα. Ούτε συμβάλλει στην ανάδειξη και επικράτηση σωστών αποφάσεων και εύστοχων επιλογών

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός  προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αναλύσεις. Οι περισσότερες  συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι πρόκειται για αναδιάταξη των εσωκομματικών ισορροπιών

Κρατώντας τον ζωντανό, θα αισθανόμαστε υπερήφανοι ανακαλύπτοντας διαρκώς τον θησαυρό, την απεραντοσύνη, την οικουμενικότητα της ζωής και του έργου του, της σκέψης και της δράσης του.

Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή  για τις πυρκαγιές ήταν αναμφίβολα αποκαλυπτική.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για κρατικά και κομματικά κατεστημένα, αποκομμένα από το κοινωνικό σώμα.

Παρά την πολύχρονη οικονομική κρίση και την τωρινή υγειονομική, οι παθογένειες της πολιτικής ζωής παραμένουν κραταιές

Αντί η επιρροή και η απήχηση του Αλέξη Τσίπρα να συντηρείται και να διευρύνεται, εισπράττοντας τη φυσιολογική κυβερνητική φθορά, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Υποχωρεί.

Η ισχύς του πραγματισμού επιδρά καταλυτικά στην απόκτηση αυθεντικής σχέσης με τη ζώσα πραγματικότητα

Η αποτίμηση των δύο χρόνων διακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη δεν θα έχει τον απαραίτητο βαθμό αντικειμενικότητας αν παγιδεύεται σε διθυράμβους ή καταστροφολογία

Πού οφείλεται, άραγε, η αποδεδειγμένη πλέον κυριαρχία του;

Έπειτα από δύο απανωτές κρίσεις -οικονομική και υγειονομική- η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε στάση αναμονής.

"Στο πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού η αναμέτρηση διεξάγεται με όρους ρεαλισμού. Αργά, αλλά σταθερά, αποκρυσταλλώνεται μια νέα συνειδητοποίηση. Ο πραγματισμός κερδίζει έδαφος σε όλα τα επίπεδα"

Η σοβαρότητα, η περίσκεψη και η επίγνωση διαρκώς υποχωρούν. Το χειρότερο δε είναι ότι οι σκεπτόμενοι και οι επαΐοντες δεν βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μας

Το έλλειμμα πολιτικής και διαχειριστικής επάρκειας εμφανίζεται έντονο, τόσο στον χώρο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης.

Η κρίση εκπροσώπησης που αντιμετωπίζουν σήμερα τα άλλοτε κραταιά κόμματα δεν είναι πρόσκαιρη.

Οι κοινωνίες, και μάλιστα οι δυτικές, συμπεριφέρονται σαν το εκκρεμές. Άλλοτε, ακολουθούν προοδευτικό δρόμο. Και άλλοτε συντηρητικό. Η κίνησή τους δεν γίνεται σε πολιτικό κενό. 

Παρακολουθώντας σήμερα την απροσδόκητη απήχηση των Πρασίνων της Γερμανίας εκτιμώ ότι δεν είναι τυχαία . Δεν πρόκειται για κάποια ανεξήγητη στροφή των πολιτών. Και πολύ περισσότερο δεν αντανακλά εφήμερες αναζητήσεις.

Οι εθνικοί εγωισμοί συντηρούν το τείχος της διαίρεσης

"Η πλειονότητα της παραδοσιακής πολιτικής τάξης αντιμετωπίζει την οικολογική κρίση ως ένα δευτερεύον ζήτημα. Αδυνατεί να καταλάβει τη σημασία και την επίδρασή της στη ζωή μας"

Η αλήθεια είναι πως το οίκημα του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, το οποίο στεγάζει τις κυρίαρχες  αντιλήψεις εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν φλέγεται. Ωστόσο δεν παύει να είναι πλέον στοιχειωμένο.

Ο πρώην Πρωθυπουργός σ’ όλη τη διάρκεια της πολύχρονης πολιτικής του διαδρομής έχει αποδείξει ότι νους και καρδιά δε χωρίζονται όπως πολλοί πιστεύουν, με σινικά τείχη

Οι εκπρόσωποι της πολιτικής τάξης, της επιστημονικής κοινότητας, των κοινωνικών φορέων, οι ίδιοι οι πολίτες. Αν θέλουμε να δούμε την αλήθεια, εύκολα διαπιστώνουμε πως δεν είναι μόνο στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουμε.

Η αξία στην πολιτική δεν προσμετράται με έναν ακατάλληλο  εξοπλισμό ιδεοληψιών, αγκυλώσεων και συντηρητισμού

Η αλήθεια είναι ότι στην εγχώρια πολιτική σκηνή η πραγματικότητα είναι σύνθετη  Δεν είναι μονοδιάστατη .Ούτε αρκούν τα παλιά εργαλεία για να την κατανοήσουμε.

Μολονότι ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να δώσει ακριβές στίγμα των προθέσεων και των προσανατολισμών του, ο διακηρυγμένος στόχος της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενο να τροφοδοτήσει αρκετές συζητήσεις και εικασίες.

Ο ορυμαγδός των αποκαλύψεων για τον βίο και την πολιτεία ενός παιδεραστή προκαλεί ναυτία. Το χειρότερο είναι ότι τμήμα της πολιτικής τάξης δείχνει να διακατέχεται από τα πιο άγρια και σκοτεινά ένστικτα της ανθρώπινης ύπαρξης

Στο πεδίο της πολιτικής διαπιστώνουμε την αδυναμία πολλών να κοιτάζουν μακριά

"Η επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ούτε τυχαία είναι ούτε παράδοξη. Η αποδοχή που απολαμβάνει δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας διαστροφής των πολιτών. Εύκολα ερμηνεύεται"

Οι αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου υπήρξαν καταλυτικές. Μεταξύ άλλων, τραβήχτηκαν, επιτέλους, οι κουρτίνες στην άκρη, ρίχνοντας άπλετο φως στη σεξουαλική βία.

"Τα ζητήματα του σήμερα δεν επιλύονται με συνταγές άλλων εποχών. Ούτε με γερασμένα ιδεολογικά υποδείγματα"

Η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και η εμπιστοσύνη που απολαμβάνει η κυβέρνησή του, δεν πλήττονται. Η ελαφρά υποχώρηση που καταγράφεται είναι φυσιολογική, προς το παρόν τουλάχιστον

Σε περιόδους οξείας κρίσης εκείνο που μετράει είναι η στιβαρότητα της ηγεσίας

Στηριζόμενες σε εκτεταμένα πελατειακά δίκτυα, υπερασπίζονται τις συντεχνίες τους, αδιαφορώντας για τις υπόλοιπες ομάδες του πληθυσμού.

Ο κορωνοϊός ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά των πολιτών με διαφορετικό στον καθένα τρόπο

Πίσω από τις εσωτερικές αναταράξεις, τους προσωπικούς διαξιφισμούς και τις έντονες συγκρούσεις υποκρύπτεται κάτι ουσιαστικότερο και βαθύτερο

Η πανδημία άλλαξε άρδην τις πολιτικές προτεραιότητες.

"Η έλλειψη συνεκτικότητας είναι πραγματική απειλή για την κυβέρνηση"

"Αναμφίβολα για τον Αλέξη Τσίπρα η δοκιμασία θα είναι επώδυνη. Και τούτο διότι δεν γίνεται να αποποιηθεί τις πολιτικές ευθύνες για τις επιλογές του και την ανοχή του απέναντι σε νοσηρά φαινόμενα. Αλλά και διότι είναι  υποχρεωμένος να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει".

Η έλλειψη συγκεκριμένων προτάσεων για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την περιβαλλοντική προστασία είναι πασιφανής στην εγχώρια σκηνή. Οι όποιες πολιτικές υλοποιούνται, εκπορεύονται  από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το εκκρεμές Ανατολή-Δύση εξακολουθεί να διαμορφώνει τα διακριτά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα.

Στο πεδίο της πολιτικής οι επιδράσεις των όσων ζούμε θα είναι καταλυτικές.