της Αθηνάς Σπανάκη Κοχιαδάκη *
Γυναίκες, που στον δυτικό κόσμο και μετά από αιώνες πατριαρχικής καταπίεσης, απέκτησαν ελευθερίες, έλεγχο της ζωής τους, αλλά και το βάρος της ευθύνης των επιλογών τους. Γυναίκες της χώρας μας, που βλέπουν τα παιδιά τους να αναζητούν μια καλύτερη ζωή εκτός Ελλάδας, γυναίκες που έχουν τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών τους. Γυναίκες της Συρίας, ανέστιες, που με μωρά παιδιά στην αγκαλιά δίνουν τον ύστατο αγώνα για επιβίωση.
Όλες τους γυναίκες... Ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής μας, την κουλτούρα της οποίας είμαστε κοινωνοί, την εποχή στην οποία ζούμε, όλες εμείς οι γυναίκες μοιραζόμαστε, στη βιολογία και τη ψυχολογία μας, κάτι κοινό: συνδιαλλεγόμαστε με τους άλλους και τον κόσμο με συναισθήματα και λόγια, με το βλέμμα και τις κινήσεις μας. Αυθόρμητη δύναμή μας είναι το πλησίασμα του άλλου και όχι η επιβολή με τη σωματική ρώμη. Η φεμινίστρια συγγραφέας Marilyn French, άλλωστε, είχε σημειώσει: "Ο εξαναγκασμός φαντάζει μια απλούστερη, και λιγότερο χρονοβόρα μέθοδος δημιουργίας τάξης από οποιαδήποτε άλλη. Και όμως είναι όσο χρονοβόρα και βαρετή και πολύ περισσότερο ακριβή από ότι η προσωπική επαφή, η πειθώ, η προσοχή στον άλλο, και η συμμετοχή στην εναρμόνιση μιας ομάδας".
Όσο αποκρινόμαστε-τουλάχιστον αυτό ισχύει δυτικό κόσμο- από την κυριαρχία του ανδρικού προτύπου που επιβάλλεται δια της βίας, τόσο αναδεικνύονται στο προσκήνιο τα γυναικεία στοιχεία, αυτά της συμπόνοιας, της έλλειψης ανταγωνισμού, της ήρεμης διαχείρισης των αντιξοοτήτων. Σε αυτό το σημείο αξίζει να θυμηθούμε όλοι και όλες τον επίπονο και πολύχρονο αγώνα γυναικών, αλλά και φωτισμένων ανδρών που διακήρυτταν ότι δεν υπάρχει "νόμιμη κατωτερότητα" των γυναικών έναντι των ανδρών: από τις απαρχές του φεμινιστικού κινήματος που τοποθετούνται στον Διαφωτισμό και τη Γαλλική επανάσταση, τον φεμινιστή φιλόσοφο Τζον Στιουαρτ Μιλλ, τη δράση των ατρόμητων Σουφραζετών στην Αγγλία μέχρι την παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αγώνας των γυναικών για ισότητα και αξιοπρέπεια είναι συνεχής και δυναμικός.
Και μπορεί η θέση της γυναίκας στη χώρα μας να έχει αναβαθμιστεί, ωστόσο, ακόμη και σήμερα, τα περιστατικά βίας με θύματα γυναίκες είναι ανησυχητικά πολλά, ενώ και στον εργασιακό τομέα εξακολουθούν ανισότητες ως προς τις αμοιβές αντρών-γυναικών. Γι αυτό, εμείς οι γυναίκες, οφείλουμε να είμαστε αλληλέγγυες και να φροντίζουμε από την κοινωνική και εργασιακή θέση μας να προωθούμε τα θέματα ισότητας. Ειδικότερα, όσες γυναίκες εμπλεκόμαστε στην πολιτική οφείλουμε να εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση και να έχουμε υψηλά στην αντζέντα το γυναικείο αίτημα για ισότητα, το οποίο, αναμφισβήτητα, οδηγεί σε ισορροπημένες και υγιείς κοινωνίες.
Μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες η δημοκρατία και η πολιτική ήταν αντρικές υποθέσεις. Σήμερα, οι γυναίκες έχουμε την ελευθερία και το δικαίωμα να μετέχουμε ισότιμα σε αυτές. Έχουμε, δηλαδή, την ευκαιρία να φτιάξουμε ένα κόσμο περισσότερο δίκαιο, ελεύθερο και ειρηνικό. Λέγεται ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των γυναικών! Τι λέτε, θα το προσπαθήσουμε;
* Η Αθηνά Σπανάκη Κοχιαδάκη είναι Δημοτική Σύμβουλος Ηρακλείου
Υπεύθυνη περιφέρειας Κρήτης της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων της ΝΔ με αρμοδιότητα "Γυναίκες στην Αυτοδιοίκηση"
