του Δημήτρη Καρατζάνη
''Oυδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο'', λέει ένα αρχαίο απόφθεγμα που έχει στο πέρασμα του χρόνου επανειλημμένως επιβεβαιωθεί, με την αποκάλυψη ακόμα και των πιο καλά φυλασσόμενων μυστικών.Το θυμηθήκαμε χτες το πρωί ,καθώς διαβάζαμε στο διαδίκτυο το έγγραφο που έφεραν στη δημοσιότητα τα Wikileaks σχετικά με το Σκοπιανό.
Το εμπιστευτικό δηλαδή έγγραφο της πρέσβειρας των ΗΠΑ στα Σκόπια Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, με ημερομηνία 29 Ιουλίου 2008, με τις επιδιώξεις της τότε Σκοπιανής ηγεσίας ,προκειμένου αυτή να συμφωνήσει με την Ελλάδα στη λύση του προβλήματος .
Τι ζητούσε λοιπόν τότε η Σκοπιανή ηγεσία (Πρόεδρος Τσερβενκόφσκι,Πρωθυπουργός Γκρούεφσκι ), κατά το συγκεκριμένο τηλεγράφημα ;
Μα ότι ακριβώς έδωσαν κατά την ''διαπραγμάτευση'' οι Τσίπρας -Κοτζιάς. Δηλαδή το ''Βορεια Μακεδονία'' ως προς την ονομασία και το ''Μακεδονική'', σε ότι αφορά τη γλώσσα και την ταυτότητα των γειτόνων.
Πολύ απλά δηλαδή, εκείνα, που, παρά τις πιέσεις είχαν αρνηθεί να παραχωρήσουν όλες οι προηγούμενες Ελληνικές κυβερνήσεις και στα οποία, όπως αποδεικνύεται από τα έγγραφα, οι Σκοπιανοί είχαν συμφωνήσει δέκα χρόνια πριν , τους τα πρόσφερε τώρα γενναιόδωρα ο ...κιμπάρης πρωθυπουργός μας.
Μάλιστα, είχε και το θράσος να μας παρουσιάσει την ταπεινωτική αυτή υποχώρηση από πάγιες εθνικές θέσεις ,ως επίτευγμα, για το οποίο αγωνίστηκε σκληρά και ακόμα,να στήσει εκείνο το ανεκδιήγητο σκηνικό στις Πρέσπες,με τα γενέθλια Νίμιτς κλπ Τότε που , θα θυμάστε ασφαλώς, είχαμε την ευκαρία να ...καμαρώσουμε -σε πανελλήνια μετάδοση- τον Ζάεφ, να μας πετάει κατάμουτρα εκείνο το αξέχαστο :''Εμείς οι Μακεδόνες..''
Και αναρωτιέται δικαιολογημένα κάθε λογικός άνθρωπος. Είναι ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς απλώς οι ''χρήσιμοι ηλίθιοι'' της περίπτωσης; έλαβαν μήπως συγκεκριμένα διπλωματικά ανταλλάγματα για να υποχωρήσουν από τις διαχρονικές Ελληνικές θέσεις ή απλώς συναίνεσαν ,μήπως και έτσι εξασφαλίσουν ''στηρίξεις'', για να παρατείνουν κάποιους ακόμα μήνες την θητεία τους στην κυβέρνηση;
Την πρώτη περίπτωση την αποκλείομε εκ προοιμίου ,γιατί στο συγκεκριμένο ''δίδυμο'', μπορεί κανείς να αποδώσει πολλά ,όχι όμως ηλιθιότητα. Τη δεύτερη ,αν δηλαδή υπήρξαν ουσιαστικά διπλωματικά ανταλλάγματα ,αυτά όχι μόνο θα είχαν ''προβληθεί'' ,αλλά και θα είχαν μεγεθυνθεί ,προκειμένου να τα πιστωθεί η διπλωματική δεινότητα του ''ηγέτη''. Συνεπώς,αυτή που απομένει είναι η τρίτη εκδοχή.Πολύ μικρή και ασήμαντη''αντιπαροχή -δε νομίζετε; - για το βάρος και το μέγεθος της πράξης;
''Αλλ εστί δίκης οφθαλμός ,ος τα πάνθ ορά...'',λέγανε οι πρόγονοι μας .Eστω και με τη μορφή των Wikileaks .
