Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Φρικιαστικό και μόνο να το ακούς: “Αγρίεψε απότομα, τόσο πολύ που δεν προλάβαμε ούτε καν να αντιδράσουμε. Ήμασταν οι περισσότερες γυναίκες με μικρά παιδιά και δε μπορούσαμε να κάνουμε κάτι. Την έδειρε πολύ άγρια. Την χτυπούσε στο πρόσωπο, στη μύτη, στα μάτια, στο κεφάλι. Μετά την έπιασε από τα μαλλιά και την έσερνε για κάποια μέτρα. Την έριξε κάτω. Αυτή φώναζε, ούρλιαζε, ζητούσε βοήθεια και αυτός συνέχιζε να την χτυπάει με τα χέρια του και με τα πόδια του”!
Δύσκολο να πιστέψεις την περιγραφή. Ότι αφορά τον ξυλοδαρμό μιας δασκάλας. Μιαν άτυχη εκπαιδευτικό που βρέθηκε στα χέρια ενός «κρητικού άντρα» και αυτά συνέβησαν στην Ελλάδα του 2019 και όχι στην σκληρή Τζαμαχιρία ή στο καθεστώς των Ταλιμπάν.
«Φοβάμαι για τη ζωή μου» φώναξε χθες στο δικαστήριο η δασκάλα όπως θα έκανε σε μια αίθουσα της Ζαμπούλ στο νότιο Αφγανιστάν.
Συνηθίζουμε με το… τέρας σιγά σιγά; Αυτός είναι ο φόβος μας. Αλλά είναι δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα. Ότι μια δασκάλα βάλλεται γιατί βάζει το…ποδήλατο στην αυλή. Ή μια άλλη δασκάλα είπε στο παιδί σου πως «κάτι δεν πάει καλά;» και πήγες και της είπες μερικές… αντρίκιες κουβέντες. Που σήμερα κάποιες νηπιαγωγοί θα καθίσουν στο εδώλιο επειδή μίλησαν στα παιδιά για την ανατομία του σώματος. Ότι ένας… «γονιός» πήγε και ξυλοφόρτωσε μια δασκάλα επειδή…τσαντίστηκε με την πρώην γυναίκα του, επειδή ήταν αγανακτισμένος με την κοινωνία. Στην πραγματικότητα επειδή η μάνα του τον έκανε έτσι- και τώρα επικαλείται την «κακιά ώρα».
Ποια κακιά ώρα βρε «μάνα νταή- ρέιβερ»; Η ώρα φταίει; «Άνδρας που δεν είναι τώρα .... δεν ήταν ποτέ» έλεγε με νόημα η αείμνηστη Μαλβίνα και είχε τόσο δίκιο. Μια φορά…λαντουρίδης πάντα λαντουρίδης και ψευτόμαγκας που χτυπά μια δασκάλα, μια ανυπεράσπιστη γυναίκα.
Αλλού όμως είναι η ουσία. Το πραγματικό θέμα μας δεν είναι ο συγκεκριμένος δράστης ή κάθε μεμονωμένη περίπτωση. Διότι εάν τούτος ο ευέξαπτος ‘γονιός’ και ένας δυο άλλοι έχουν ξεστρατίσει και αποτελούν εξαιρέσεις στον χρυσό κανόνα της Κρήτης όπου οι πάντες σέβονται αλλήλους- και ιδίως της γυναίκες- τότε όλα καλά!
Είναι όμως καλά; Όλα είναι τόσο όμορφα, αγγελικά πλασμένα στην Κρήτη μας; Οι γυναίκες περνούν όμορφα; Δεν κακοποιούνται; Δεν περνούν δύσκολες στιγμές εντός κι εκτός γάμου;
Θα ήταν ασφαλώς άδικο να…τσουβαλιάσει κανένας όλες τις περιοχές , τους ανθρώπους του νησιού και να μιλήσει συλλήβδην για ασχήμιες και ντροπιαστικές καταστάσεις όταν κλείνει η πόρτα του κάθε σπιτιού.
Είναι αλήθεια ότι έχουμε συγκεκριμένους τόπους όπου οι γυναίκες είναι κορώνα στο κεφάλι των συζύγων τους. Δεν τολμούν ούτε να σκεφτούν να σηκώσουν χέρι πάνω τους. Και το έχουν προς τιμήν τους αυτές οι κοινωνίες.
Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά του φεγγαριού. Η σκοτεινή. Εκεί που ο συνδυασμός νοοτροπίας του «πάρτα όλα», ο μισογυνισμός και το αλκοόλ έχουν αλλάξει κατηγορία για τις κοινωνίες. Εκεί που οι γυναίκες -και να με συγχωρέσουν για τον χαρακτηρισμό- είναι πια έρμαια στα χέρια ενός τύπου που μοιάζει περισσότερο νταβατζής παρά σύντροφος.
ΥΓ: Ένα μπράβο στη Δικαιοσύνη που έστω και για λίγο (γιατί λίγο θα μείνει…) που τον έστειλε φυλακή.
