Του Απόστολου Τζίφα
Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι το γραπτό σύνθημα « κανένα δάκρυ για τους νεκρούς φασίστες» που αναρτήθηκε από τους λεγόμενους «αντιφασίστες» στο Ηράκλειο Κρήτης για το θάνατο του Κατσίφα στην Αλβανία. Η «αντιφασιστική» αυτή ενέργεια προβάλλεται στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ( 8.12.18) και αποκρύπτονται οι πρωτοφανείς ενέργειες της γειτονικής χώρας να αποτρέψει την εκδήλωση μνήμης απέναντι στο πρόσωπο ενός συνέλληνα.
Επειδή οι όροι φασίστας, δημοκράτης, εθνικιστής τείνουν να χάσουν το νόημά τους είναι καιρός να τους προσδιορίσουμε. Ο Κατσίφας για τους «αντιφασίστες» ήταν φασίστας. Ο προσδιορισμός αυτός δίνεται με μεγάλη ευκολία. Ο Κατσίφας για την αριστερά δεν είναι μόνο αυτός που ύψωσε την ελληνική σημαία στο μειονοτικό χωριό , αλλά αυτός που υπερ-προβάλλει το έθνος. Κάποια στελέχη της του αποδίδουν και εγκληματικές ενέργειες!
Αριστεροί δημοκράτες είναι όσοι «τιμούν» το Γρηγορόπουλο και το Φύσσα καίγοντας τις ελληνικές σημαίες και προκαλώντας τον τρόμο, το φόβο, τις καταστροφές και τις λεηλασίες στους πολίτες αυτής της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστες πληροφορίες κοινοποίησαν στους αναγνώστες τους τα αριστερά έντυπα ( γραπτά και ηλεκτρονικά) για την πρωτοφανή καταστροφή και το πλιάτσικο μίας ολόκληρης πανεπιστημιακής σχολής στη Θεσσαλονίκη. Με το ιδεολόγημα του ασύλου δε θα βρεθούν ποτέ οι δράστες. Το άσυλο για την αριστερά είναι η ιδεολογική ποδηγέτηση του πανεπιστημιακού χώρου.
Δημοκράτης , λοιπόν, είναι ο «εξεγερμένος αντιφασίστας» που καταστρέφει, λεηλατεί και απειλεί. Το «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς καταρρέει. Ο χαρακτηρισμός όποιου δε συμφωνεί με τις «αριστερές» απόψεις ως ακροδεξιός και φασίστας δεν έχει νόημα. Το ιδεολογικό παραλήρημα δεν έχει τέλος στην κρατική (: κομματική τηλεόραση). Οι δημοσιογραφούντες στο κρατικό κανάλι δε διστάζουν να χαρακτηρίσουν κάθε αντίθεση που αφορά τη συμφωνία των Πρεσπών, τις εκδηλώσεις εθνικής και πατριωτικής ταυτότητας στα σχολεία και αλλού ως εκδηλώσεις ακροδεξιές και φασιστικές. Και «ανακαλύπτουν» και την κομματική ταυτότητα αυτών των εκδηλώσεων!
Επισημαίνουμε ότι ο πατριωτισμός που εκφράζεται εδώ και καιρό στη χώρα μας ως ιδεολογία δεν έχει αντιδραστικό χαρακτήρα (: εθνικισμός) , αλλά εμφανίζεται ως δύναμη που εξασφαλίζει την εθνική ενότητα και ανεξαρτησία. Είναι προφανές ότι η αντίθεση στη συμφωνία των Πρεσπών δεν εκφράζει πολιτική επεκτατισμού , αλλά δύναμη προάσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και των διαφαινόμενων αλυτρωτικών επιδιώξεων της γειτονικής χώρας. Η ιστορία θα αναδείξει τη σημασία για τον ελληνισμό της συμφωνίας αυτής. Ήδη οι πρώτες διαφωνίες για τη συμφωνία εμφανίζονται και στους κόλπους της αριστεράς.
Κλείνοντας, τονίζουμε τη σημασία του επαναπροσδιορισμού των εννοιών φασίστας, εθνικιστής και δημοκράτης. Κάθε παραχάραξή τους υποδηλώνει την αδυναμία της αριστεράς να αρθρώσει πολιτικό λόγο. Ο διαχωρισμός των πολιτών σε αριστερούς και ακροδεξιούς είναι μία πολιτική που δείχνει τις αριστερές ιδεολογικές στρεβλώσεις. Η πολιτική αυτή πρακτική δεν έχει καμία σχέση και ιστορική συνέχεια με την πολιτική του Χαρίλαου Φλωράκη και των άλλων αριστερών ιστορικών στελεχών.