Άρθρο του Γιώργου Ζερβάκη
Στην πολιτική agenda όμως παραμένουν και είναι κυρίαρχα ζητήματα του διεθνούς και περιφερειακού περιβάλλοντος, οι προτεραιότητες της εθνικής κλίμακας, όπως αυτές ορίζονται από το κυβερνητικό επιτελείο και τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.
Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Συρία, η Λιβυκή κρίση και εμφύλια σύγκρουση, η Τουρκική αναθεωρητική αντίληψη εμπλοκής σε όλα τα μέτωπα, σε συνδυασμό με την προκλητική συμπεριφορά στην Ανατολική Μεσόγειο, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, προσδιορίζουν ένα σύνθετο σκηνικό.
Οι προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές, δημιουργούν την δική τους προσέγγιση στο πολιτικό περιβάλλον, με την Τουρκία να έχει άμεσο εμπλοκή στην εξέλιξη του. Η προωθούμενη από τον Ταγίπ Ερντογάν στρατηγική για τα ενεργειακά ζητήματα, οι συνεχόμενες κατά της Ελλάδος αμφισβητήσεις, καθιστούν επιτακτική για την χώρα την χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής διττής κατεύθυνσης, δημιουργώντας μόνιμους χώρους και κανόνες διπλωματικής επικοινωνίας αλλά και ενδείξεων ισχυρής αποτρεπτικής πολιτικής.
Η χώρα δεν έχει παρά να επιδεικνύει την σταθερή προσήλωση τη ως παράγοντας ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας στην γεωγραφική μας περιοχή, θέτοντας προς την άλλη πλευρά, αλλά και προς την διεθνή κοινότητα, ότι είναι αυτή που μπορεί να επιβάλλει την επίλυση δια του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, ζητημάτων που άπτονται του καθεστώτος της υφαλοκρηπίδας, αλλά και των θαλασσίων ζωνών.
Στην κατεύθυνση αυτή, είναι επιβεβλημένη η στρατηγική να μην υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις στην χάραξη μιας ενεργητικής, εσωτερικής πολιτικής, προϋποθέτοντας μια ευδιάκριτη δημιουργία πολιτικού κεφαλαίου που θα αξιοποιεί κάθε ψήγμα συναίνεσης, χωρίς να απομακρύνεται από τον στόχο του ανοικτού πολιτικού ορίζοντα.
Οι κατευθύνσεις για την συναίνεση απαιτούν πολιτικές στάσεις ακόμα και εκεί όπου δεν χρειάζονται ευρύτατες πλειοψηφίες. Οφείλουμε να συζητάμε συναινέσεις ακόμα και εκεί όπου η επίτευξη τους δείχνει να έχει το κοινά αποδεκτό.
Οι πολιτικές αναγνώσεις δεν ευνοούν συγκρουσιακές λογικές και αυτό είναι που θέτει εκτός της πολιτικής πρακτικής, αντιφάσεις, επικοινωνιακές αρνήσεις. Πολιτική με όρους μέλλοντος είναι αυτή που ξεφεύγει από την πεπατημένη της περιχαράκωσης σε στενά όρια Συμπληγάδων. Πολιτική ως επίτευγμα και τα επόμενα χρόνια θα είναι αυτή που η κοινοβουλευτική δραστηριότητα θα καταφέρνει να συντονιστεί στο εύρος του κυβερνητικού σχεδιασμού και προγραμματισμού.
* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης.
