Γράφει ο Γεώργιος Χ. Κουμάκης
Έφυγε από τη ζωή πριν λίγο καιρό ο Μανώλης Παπαμαστοράκης, ο δάσκαλος, ο επιστήμονας, ο συγγραφέας, ακολουθώντας κι αυτός την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Ο θάνατός του σκόρπισε θλίψη όχι μόνον σ ‘εμάς τους στενούς συγγενείς του, αλλά, όπως πιστεύω, και στους γνωστούς , τους μαθητές και τους φίλους του, λόγω της καλοσύνης και της αγάπης, που έδειχνε σε αυτούς που τον συναναστρέφονταν. Δύο είναι μάλλον τα αξιολογικά κριτήρια κάθε ανθρώπου στον ανηφορικό αγώνα της ζωής και ιδιαίτερα στον πνευματικό τομέα. Το πρώτο είναι τί κατόρθωσε κανείς να γίνει και πώς διαμόρφωσε συνολικά την προσωπικότητά του, δηλαδή σε ποιο σκαλοπάτι έφτασε κατά την πνευματική ή την επαγγελματική σταδιοδρομία, ανέλιξη και πορεία του. Το δεύτερο και κυριότερο είναι το ήθος και η συμπεριφορά του προς τους συνανθρώπους του. Και στους δύο αυτούς τομείς τα προσόντα του υπήρξαν αξιοζήλευτα. Στο τέλος της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας κατείχε επαξίως τη θέση του Λυκειάρχη. Στις κοινωνικές του επίσης σχέσεις και στη συμπεριφορά του προς τον άλλον άνθρωπο, οποιαδήποτε και αν ήταν η ιδιότητά του, ήταν άμεμπτος , αφού είχε καλά αισθήματα, επιβαλλόταν με την προσωπικότητά του και διακρινόταν για την αγάπη του προς όλους.
Περισσότερη όμως σημασία έχει όχι τι κατόρθωσε και τι απέκτησε κανείς, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το απέκτησε. Ως προς το σημείο αυτό ο αείμνηστος Μανώλης Παπαμαστοράκης ήταν αξιοθαύμαστος, αφού στον αγώνα του για τις σπουδές και τη μόρφωσή του συνάντησε ανυπέρβλητες σχεδόν δυσκολίες, και κατέβαλε πολύν κόπο και μόχθο σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, λιποψυχήσει και να εγκαταλείψει τον αγώνα. Στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του υπηρέτησε ως δάσκαλος σε απομονωμένα χωριά της Θράκης έχοντας οικογένεια με μικρά παιδιά. Σπούδαζε όμως παράλληλα και στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του διορίστηκε ως Καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Η έφεση και ο ζήλος του προς την επιστήμη και τη μόρφωση σε όχι ευνοϊκές συνθήκες είναι σπάνιο φαινόμενο, πράγμα που τιμά ιδιαίτερα την προσωπικότητά του.
Αξιομνημόνευτη είναι και η συγγραφική του δραστηριότητα, αφού εκπόνησε έξι βιβλία με στέρεη δομή και ενδιαφέρουσες θεματικές ενότητες. Δημιούργησε επίσης αξιόλογη οικογένεια με συζυγική αγάπη και άπλετη πατρική στοργή σε ένα περιβάλλον με πραότητα και ήπιους τόνους. Απέκτησε τρεις συνετές και αξιοζήλευτες θυγατέρες , που έγιναν επιστήμονες και ευδοκιμούν τόσο στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία όσο και στην αγωγή των παιδιών τους. Ο εκλιπών αξιώθηκε επίσης να αποκτήσει εγγόνια , που αναδείχτηκαν αξιόλογοι επιστήμονες με λαμπρό και εξαίρετο ήθος και τιμούν την πατρογονική τους κληρονομιά. Ο Μανώλης Παπαμαστοράκης αποτελεί δίκαια τηλαυγή φάρο και πρότυπο ανθρώπου για όσους θέλουν να ακολουθήσουν τον τίμιο αγώνα και την αρετή. Σου αφιερώνω αυτά τα λίγα λόγια με πολλή αγάπη. Αιωνία σου η μνήμη , αγαπητέ Μανώλη, συνοδοιπόρε της ζωής.
