Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Το 2018 την έκανε με ελαφριά πηδηματάκια, το 2019 μπήκε φουριόζο! Κάτι σαν το ουίσκυ της διαφήμισης, στο πιο μαλτ. Με πολύ έντονα αρώματα και δυναμικό σώμα.
Έτσι είναι . Κάθε χρονιά που φεύγει αφήνει μια επίγευση που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, εξαρτάται τι έχει βιώσει όλο αυτό το διάστημα. Υπάρχουν και χρονιές που έχουν μια ομοιομορφία, ένα σύνολο θλιβερών εικόνων που μας συνοδεύουν . Είναι οι δύσκολες στιγμές για μια ολόκληρη κοινωνία. Δυστυχώς τέτοιες είναι οι συρράξεις, οι εντάσεις, η κρίση που σε περιπτώσεις σαν την Ελλάδα κατσικώθηκε και δεν λέει να ξεκουμπιστεί!
Νέα χρονιά είναι - θα πουν οι ειδήμονες και οι αστρονόμοι- δεν σημαίνει τίποτα. Κι όσοι δεν θέλουν να σκοτίζονται φορτώνουν στο μυαλό τους ένα τσιτάτο του Αϊνστάιν και καθάρισαν: Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι μια ανθρώπινη επινόηση και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.
Τι ανάγκες όμως ; Ένα βαθύ συμβολισμό καταρχήν!
Ξανασκεφτόμαστε τη θέση μας, επανατοποθετούμαστε απέναντι στη ζωή μας. Βλέπουμε και λίγο πίσω θέλοντας να αφήσουμε τις μιζέριες και τα τοξικά τους παράγωγα.
Ωραία αρχή, ε; Πεσιμιστική; Καθόλου! Έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε ; Κι όμως έχουμε! Και δεν είναι ανάγκη να διαβάσουμε το βιβλίο του…Στίβεν Πίνκερ («Enlightenment Now”). Ο ψυχολόγος του Χάρβαρντ προτείνει να αγνοήσουμε τις σειρήνες της καταστροφολογίας και να δούμε τον κόσμο πιο αισιόδοξα. Υπάρχουν σημάδια ,λέει, που το δείχνουν γύρω μας. Από το πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος μέχρι το ότι έχει μειωθεί η φτώχεια στον πλανήτη, ακόμη και η τρύπα του όζοντος έχει περιοριστεί!
Δεν έχουμε καν ανάγκη να μπούμε στο …μετρό της Θεσσαλονίκης, ούτε να ταξιδέψουμε από το αεροδρόμιο Καστελλίου , να οδηγήσουμε στον ΒΟΑΚ για να πούμε ότι ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία!
Ας κάνουμε απλούστερα πράγματα. Να δούμε γύρω μας και να χαμογελάσουμε στο διπλανό μας. Να πούμε μια ευχή, μια καλημέρα. Να πάμε μια βόλτα στη θάλασσα, να πιαστούμε χέρι χέρι. Μια αγκαλιά. Να δούμε ένα θέατρο, να ακούσουμε μουσική. Να συγχωρήσουμε. Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε ξανά.
Δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση για τον χρόνο που φεύγει. Λένε πως η αγάπη κάνει το χρόνο να περνάει. Ας μην αφήσουμε τον χρόνο να κάνει την αγάπη περαστική.
ΥΓ: Μια μέρα γιορτινή ψάχναμε ταξί οικογενειακώς στην πρωτεύουσα. Έβρεχε πολύ δυνατά. Που να βρεις ταξί. Ξαφνικά ένας ταξιτζής στα φανάρια:
-Καλημέρα κύριε χρόνια πολλά, είστε ελεύθερος; Τον ρώτησα.
-Χρόνια πολλά, δεν είμαι ελεύθερος όχι! Περιμένω κάτι πελάτες. Αλλά όπου κι αν πας θα σε πάω.
-Μα, γιατί;
-Γιατί είσαι ο πρώτος που μου είπες «χρόνια πολλά». Οι υπόλοιποι με ρωτούν μόνο εάν είμαι…ελεύθερος!
Τελικά μια ευχή…σε πάει παντού!
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
