Του Δημήτρη Καρατζάνη
Λίγο μετά από το Βρετανικό δημοψήφισμα του Iουνίου, o έγκυρος ''Γκάρντιαν','δημοσίευσε ένα άρθρο του Ράφαελ Μπερ, αφιερωμένο στον πρωταγωνιστή του αγώνα για το Brexit τον Μπόρις Τζονσον.
Μεταξύ άλλων, ο αρθρογράφος έλεγε και τα εξής:
''Είναι ένας πολιτικός με αγαθές ίσως προθέσεις και εκπληκτική γοητεία που του επιτρέπει να καλύπτει τις συχνά χαώδεις αποτυχίες του. Τον χαρακτηρίζει η βουλιμία για εξουσία, η αλλεργία στην υπευθυνότητα, η απιστία σε κάθε αξία, και η περιφρόνηση σε κάθε τι που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην προσωπική του προώθηση''.
Έχομε εμείς στην πολιτική μας ''γειτονιά'', καμιά τέτοια προσωπικότητα ,αναρωτηθήκαμε διαβάζοντας το κείμενο.Και ομολογούμε, πως το μυαλό μας,χωρίς πολλή σκέψη , στάθηκε στον πρόεδρο του Σύριζα. Τον Πρωθυπουργό, κ. Τσίπρα, ο οποίος, πλέον των παραπάνω , διαθέτει ένα επί πλέον ''προσόν'' Είναι ''baby faced'' ;άτομο. Έχει δηλαδή την αθώα εκείνη εμφάνιση , που, με την πρώτη ματιά, γίνεται συμπαθής και πιστευτός.
Ο άνθρωπος λοιπόν που παραμύθιασε τους Βρετανούς με ψέματα και οδήγησε τη χώρα του σε άγνωστα- και επικίνδυνα ίσως- νερά ,για προσωπικό πολιτικό όφελος ,διαθέτει στη χώρα μας έναν... πανάξιο όμοιο του .
Μάλιστα , θα λέγαμε και σε... βελτιωμένη έκδοση. Γιατί, μπορεί ο ''δικός'' μας να δείλιασε τελικά και να μην έφερε σε πέρας το ''Grexit'' , όπως τα κατάφερε εκείνος με το Brexit, ,στα ψέματα όμως ,έχει αφήσει τον πληθωρικό Μπόρις πίσω του ,πολλές-πολλές ''παρασάγγας''.
Εκείνος, βλέπεις, περιορίστηκε σε ένα-δυο μόνο χοντρά ψέματα, όπως οι ...κατοσταριές τα εκατομμύρια που θα τροφοδοτούσαν κάθε βδομάδα στο Βρετανικό ΕΣΥ όταν η χώρα θα έβγαινε από την ΕΕ ,ο ''δικός'' μας όμως, δεν άφησε ψέμα για ψέμα, που να μην μας το σερβίρει. Από το άμεσο σκίσιμο του επάρατου μνημονίου ,μέχρι την απαλλαγή μας από πάσαν ''νόσον και πάσαν ... ''
Με την ανάρρηση του βέβαια στο...θρόνο, ξέχασε αυτομάτως τα ''σκισίματα'' , τις απαλλαγές και τις απλόχερες υποσχέσεις, προς ''πάντας τους πεινώντας και διψώντας'' Σαν... έντιμος όμως άνθρωπος και... συνεπής πολιτικός, έκανε την... αυτοκριτική του. ''Λυπάμαι, αλλά είχα... αυταπάτες',' είπε, και καθάρισε...
Πρέπει όμως να αναγνωρίσομε εδώ κάτι, που θεωρούμε ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία. .Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του μπορεί να ξέχασαν τις υποσχέσεις τους, δείχνουν όμως ολοφάνερα, πως... συμπάσχουν, στον πόνο μας.
Κάποιοι μάλιστα υπουργοί , φθάνουνε ακόμα και στο... κλάμα, για τα μέτρα που οι κακοί τροικανοί μας φορτώνουν στην πλάτη. κάθε τόσο
Οι άνθρωποι ,βλέπεις είναι ανθρωπιστές , ψυχοπονιάρηδες και όχι ...ανάλγητοι όπως οι προηγούμενοι. Αλλά τι να κάνουν...Ανωτέρα βία βλέπεις.
Εκεί όμως που ο Αλέξης φαίνεται να υστερεί, όχι μόνο απέναντι στον Μπόρις ,αλλά και στους Ευρωπαίους πολιτικούς γενικά, είναι η τήρηση των κοινοβουλευτικών κανόνων , ο σεβασμός του Κοινοβουλίου , την ολομέλεια του οποίου χθες ο Πρωθυπουργός, περιφρόνησε ηχηρά ..
Πότε; Όταν μετά από τέσσερις μήνες που κατατέθηκε, στη Βουλή η πρόταση της μείζονος αντιπολίτευσης, για συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής, προκειμένου να ερευνηθεί το θέμα της διαπραγμάτευσης Τσιπρα - Βαρουφάκη,,μπήκε σε συζήτηση ,μόλις χθες
Αναφερόμαστε βέβαια στην περίφημη διαπραγμάτευση ,που, όπως θα θυμάστε , κέρδισε πέρισυ το βραβείο του...χρυσού βατόμουρου των διαπραγματεύσεων ( παγκόσμια διάκριση) , από τη Νομική σχολή του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ .
Δεν γνωρίζομε αν η επιλογή Τσίπρα να απέχει από την ολομέλεια ,ήταν αποτέλεσμα φόβου για μια αντιπαράθεση με δυσμενείς για κείνον όρους ή εκδήλωση ''σνομπισμού'' και αλαζονίας, απέναντι στην αντιπολίτευση.
Οτι κι αν ήταν πάντως, η στάση του είναι κατακριτέα και αποτελεί προσβολή προς την κοινοβουλευτική τάξη και τους θεσμούς, τουλάχιστον όπως τους ξέραμε στην Π..Σ ( προ Σύριζα) εποχή.
Πολύ περισσότερο, καθώς ,εκείνος που ανέλαβε το βάρος υπεράσπισης των κυβερνητικών θέσεων, ο κ.Τσακαλώτος, αποδείχτηκε ''φτωχός'' σε πολιτικά επιχειρήματα και ''απαράδεκτος '' σε ότι αφορά την κοινοβουλευτική του συμπεριφορά.
''Είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος'' είχε πει στις προγραμματικές του δηλώσεις ο πρωθυπουργός πριν λίγους μήνες.
Θα καταλάβει άραγε ποτέ, ότι η πολιτική δεν είναι λόγια, αλλά πράξη κι ακόμα, πως το Σύνταγμα, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση ,για να ''παίζει'' κανείς μαζί του;
