του Γρηγόρη Αλ.Πασπάτη
Ο κ. Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ με μια μάλλον ιδιαίτερη πορεία. Πήρε τη θέση του στη γραμμή εκκίνησης με μικρές πιθανότητες αλλά στην πορεία φάνηκε να συσπειρώνει με γεωμετρικά αυξανόμενους ρυθμούς κοινωνικές ομάδες που δεν ήταν ενταγμένες στις κομματικές διαδικασίες της ΝΔ. Συσπείρωσε τις σιωπηλές εκείνες ομάδες που απαιτούν οι πολιτικές ηγεσίες να σκεφθούν διαφορετικά (think different). Αυτές οι ομάδες είναι που τελικά επικράτησαν στη συγκεκριμένη διαδικασία απαιτώντας το think different. Γιατί το πρόβλημα στη χώρα μας ήταν και είναι πολιτικό. Το οικονομικό πρόβλημα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκείται, είναι επιφαινόμενον.
Η αχίλλειος πτέρνα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας ήταν η ανύπαρκτη συνεπαγωγή μεταξύ της παραγωγής και της μακροχρόνιας κοινωνικής ευημερίας. Τα εργοστάσια έκλειναν, οι επιχειρήσεις δραπέτευαν σε οικονομικούς παραδείσους, οι υπηρεσίες δεν ανεπτύσσοντο και όμως ο μέσος Ελληνας βελτίωνε το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα άρα και την ευημερία του. Τελικά φτάσαμε ανέτοιμοι στη χρεωκοπία του 2009, απόρροια και της γενικότερης οικονομικής κρίσης που παίρνει πια παγκόσμιες διαστάσεις, οικονομικού αυτή τη φορά πολέμου. Η αχίλλειος πτέρνα της Ελληνικής κοινωνίας σήμερα βρίσκεται ακόμα στην οικονομική διάλυση της μεσαίας τάξης, στην έλλειψη εμπιστοσύνης και στην ανυποληψία του πολιτικού σύστηματος με απρόβλεπτες συνέπειες και εξελίξεις. Μια φιλελεύθερη κυβέρνηση που θα επιβάλει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, την ανεξαρτησία των αρχών και τη διάκριση των εξουσιών είναι προυπόθεση για την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη της χώρας και είναι η μόνη, κατά τη γνώμη μας πάντα, που μπορεί να οδηγήσει την πατρίδα μας στην ανάπτυξη και την ευημερία στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Ο κυβερνήτης της χώρας υποχρεούται να στοχοθετήσει υψηλά. Υψηλός στόχος για την Ελλάδα δεν μπορεί να είναι η αναδιανομή της μιζέριας που γίνεται τα τελευταία χρόνια με τα συνεχή μνημόνια αλλά η αλλαγή της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας που θα επιφέρει αλλαγές και στο κοινωνικό μοντέλο της χώρας.
Και όλα αυτά θα έπρεπε να εχουν γίνει εχθές. Οι φτωχές χώρες της παλαιάς κομμουνιστικής Ευρώπης που αρχίζουν να ανασαίνουν μετά την κομμουνιστική καταστροφή εξελίσσσονται στους κύριους ανταγωνιστές μας. Στις χώρες αυτές δημιουργείται μια νέα μεσαία τάξη η οποία θα πνίξει τη δικιά μας εάν δεν ομονοήσουμε στο think different.
Οι θέσεις του κ. Μητσοτάκη που εκφράζουν τα παραπάνω έχουν και άλλη μια σοβαρή παράμετρο. Η οικονομική φιλελευθεροποίηση σχετίζεται απόλυτα και με την κοινωνική φιλευθεροποίηση που σημαίνει αποδοχή ή έστω ανοχή του μοντέλου των πολυπολιτισμικών κοινωνιών της Δύσης (απόψεις για "σκληρή" φυλετική καθαρότητα, εθνικισμό, ρατσισμό, θρησκοληψία αποτελούν τροχοπέδη για την παραγματική ανάπτυξη της χώρας). Πρέπει να γίνει αντιληπτο ότι και οι κανούργιες ευρωπαικές χώρες κάπως έτσι θα κινηθούν στα κοινωνικά θέματα τις επόμενες δεκαετίες, μην έχουμε αυταπάτες, και όσες χώρες κατέβουν από αυτό το τραίνο θα θυμίζουν τις φτωχές κομμουνιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης πριν το 1990. Απλά επιβάλλεται να ομονοήσουμε και σε αυτό τον τομέα στο think different.
Ο κ. Μητσοτάκης θα κληθεί να μετατρέψει την Ελλάδα από μια περίπου δυτική αστική δημοκρατία σε μια κανονική δυτικού τύπου δημοκρατία. Αντίπαλο του κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας που ανήκει και στη ΝΔ. Αντίπαλο του όλο το πολιτικό σύστημα της ήσσονος ή στρεβλής προσπάθειας, αριστεροί και δεξιοί. Ο κ. Μητσοτάκης τα ξέρει καλά αυτά γιατί μεγάλωσε μέσα σε αυτό το στρεβλό πολιτικό σύστημα και ακριβώς για το λόγο αυτό πιστεύω ότι μπορεί και να το βελτιώσει . Ο λαικισμός, ο αμφιθυμικός λόγος των βουλευτών (άλλα λόγια στη βουλή, άλλα στην εκλογική περιφέρεια οφείλουν και πρέπει να εκλείψουν με θεσμικές "χειρουργικές" παρεμβάσεις).
Ο κ. Μητσοτάκης δεν υποσχέθηκε ανύπαρκτα λεφτά, ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να γίνει ακόμη ένας μνημονιακός πρωθυπουργός αλλά ότι θέλει να ηγηθεί της προσπάθειας για να γίνει η Ελλάδα κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Για να γίνουν όλα αυτά όμως ο κ. Μητσοτάκης χρειάζεται πολύ κόσμο, χρειάζεται αυτή την κρίσιμη μάζα που θα επηρεάσει και τους υπολοίπους Ελληνες προς τη σωστή κατεύθυνση της δημιουργίας και του μέτρου, χρειάζεται ανθρώπους που εργάζονται και γνωρίζουν, χρειάζεται τη γενιά που μετανάστευσε και εκλύει αντισώματα στο πολιτικό συστημα της στείρας επικοινωνίας, τέλος χρειάζεται αυτή την κρίσιμη ανώνυμη μάζα που τον βοήθησε και δημιούργησε τις συνθήκες να εκλεγεί προέδρος της ΝΔ, όχι γιατί ήταν γόνος πολιτικής οικογένειας ούτε για να φτιάξει το κόμμα της ΝΔ αλλά την Ελλάδα. Η Ελληνική ιστορία δείχνει ότι το Ελληνικό Εθνος μπορεί, η Ελλάδα αναγεννήθηκε μετά την μεγαλύτερη καταστροφή (εθνική, κοινωνική, οικονομική) που γνώρισε ποτέ τη Μικρασιατική.
Σήμερα 7 χρόνια μετά αποτελεί ζητούμενον η οδός ασφαλούς διαφυγής..
