Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μιαν αμφιβολία έχουμε για τα πρόσωπα και τα μεγέθη τους. Για το εάν αυτή η επανάληψη γίνεται με όρους τραγωδίας ή φάρσας. Το αυτό και στην πόλη μας. Τόπος με μακραίωνη παράδοση, ,από εκείνους που παράγουν περισσότερη ιστορία από αυτή που μπορούν να καταναλώσουν.
Αυτό δείχνει και η πρόσφατη - των τελευταίων 50 ετών- προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορίας που ωστόσο είναι καταγεγραμμένη όσο και αν προσπάθησαν κάποιοι να σκίσουν σελίδες, να διαγράψουν, να της αλλάξουν ταμπέλες και …φώτα! Ίσως οι καταβολές είναι από τον εθνικό Διχασμό, τότε που οι βενιζελικοί υπέφεραν από τους λαϊκούς και τούμπαλιν. Συνέβη και στα σύγχρονα χρόνια: Με την πρώτη πολιτική αλλαγή βγάζουμε την ταμπέλα από τον ένα δρόμο, τον ονομάζουμε αλλιώς, κατεβάζουμε σύμβολα και ιστορικές αναφορές λες και είναι το…μαγαζί μας!
Συνέβη ειδικά στο Ηράκλειο με την μεταπολίτευση. Με την πτώση της χούντας ξηλώθηκαν ταμπέλες που έφεραν τα ονόματα βασιλιάδων και μετετράπησαν σε Δικαιοσύνης, δημοκρατίας κλπ. Ωραίες και αφηρημένες έννοιες, αλλά ποιος ήταν ο σκοπός ; Να ξεχάσουμε ότι από τα 200 χρόνια ελεύθερης Ελλάδας τα…150 σχεδόν είχαμε βασιλευόμενη δημοκρατία; Και μπορεί εσάς και εμένα να μην μας αρέσει- και είναι η αλήθεια!- η ελέω Θεού βασιλεία, αλλά είναι μια ιστορική πραγματικότητα την οποία δεν διαγράφεις! Μόνο στο Ηράκλειο ή κυρίως εδώ έχουμε το φαινόμενο όταν δεν συμφωνεί μαζί μας η πραγματικότητα να της…αλλάζουμε ταμπέλες!
Η πόλη βέβαια, θυμίζω, για να αποενοχοποιηθεί προχώρησε κι ένα βήμα παραπάνω, τοποθέτησε στις εισόδους της σημάνσεις «Το Δημοκρατικό Ηράκλειο σας καλωσορίζει»! Όσο το λες τόσο το πιστεύεις…
Η ατυχής αυτή έμπνευση των δύσκολων χρόνων μετά τη χούντα είχε και συνέχεια μέσα στη δεκαετία του ΄80 όταν μια άλλη «λεωφόρος» μετονομάστηκε από Ακαδημίας σε Ανδρέα Παπανδρέου σε μια σεμνή τελετή στην οποία παρέστη και η τρίτη σύζυγος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ . Το όνομα του Ανδρέα έχει περίοπτη θέση στους δρόμους της πόλεως (για να συγκρίνουμε καταστάσεις αρκεί να δείτε ποιο δρόμο έχουν δώσει σε έναν άλλον μεγάλο πολιτικό , τον Καραμανλή…)
Το γαϊτανάκι της αντιπαράθεσης συνεχίστηκε με τον Κων.Μητσοτάκη. Όταν πέθανε ο επίτιμος παραλίγο να…πέσει η αρχή, να σφαγιαστούν νήπια και δεσποινίδες , να δούμε σκηνές απείρου κάλλους…Τελικά του έδωσαν ένα μεγάλο, αλλά εκτός κεντρικού ιστού δρόμο και κάπου σταμάτησε ο καβγάς.
Και τώρα ήρθε η σειρά του Μίκη. Να βρούμε ένα δρόμο για τον τεράστιο Ελληνα, να τιμήσουμε τον συνθέτη για την προσφορά του (στη χώρα). Η πρώτη σκέψη που διέρρευσε από τη Λότζια ήταν να…»κοπεί» στα δύο η λεωφόρος Πλαστήρα και από ένα σημείο και μετά να την ονομάσουν «Μίκης Θεοδωράκης». Αν κατάλαβα καλά η σκέψη αυτή είχε να κάνει με το Μαρτινέγκο…Ίσως γιατί ο Μίκης συνδέθηκε ουσιαστικά με το Ηράκλειο μόνο με ένα γεγονός: Την συναυλία στο γήπεδο του Εργοτέλη του 1966, την αντίδραση του καθεστώτος και το πως αυτή έγινε τελικά με την επιμονή των ανθρώπων της ομάδας που πλήρωσε το μάρμαρο στην χούντα.
Θα πάρουν από τον Πλαστήρα τον μισό δρόμο και θα δώσουν τον…μισό στον Μίκη. Έτσι με μισές δουλειές …ξαναβρίσκουμε το…δημοκρατικό Ηράκλειο !
Ο Πλαστήρας όμως -θυμίζω- υπήρξε σύμβολο του βενιζελισμού και της δημοκρατικής παράταξης. Ίσως ο εντιμότερος πολιτικός που έχει υπάρξει, από τους πιο γενναίους στρατιωτικούς που κράτησαν όρθια σε δύσκολες ώρες τη χώρα. Ο «Μαύρος Καβαλάρης ήταν μπροστάρης στις επιχειρήσεις της Μικρασίας, αλλά και μετά ηγήθηκε της υποχώρησης, με το Κίνημα του 1922 κράτησε ζωντανή μια τελειωμένη χώρα.
Ποιος άραγε σκέφτηκε αυτή την πρόταση; Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα; Ποιος θα υποστηρίξει μια τέτοια ιστορική προσβολή για τον Πλαστήρα, αλλά και για τον ίδιο τον Μίκη; Εκτός εάν επαναλαμβάνεται η ιστορία των ιδεοληπτικών του ΄50 με τρόπο φαιδρό και θα ακούσουμε παραφρασμένο πια :«τι Πλαστήρας , τι Μίκης…»
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της ΠΑτρίδος
Δείτε επίσης:
Αυτός ο δρόμος αρμόζει στο Μίκη Θεοδωράκη - Γιατί τον προκρίνει ο Λαμπρινός!
