Ήταν 17 Ιανουαρίου 1913…
"Κι έτσι άνοιξα πάλι το σεντούκι μου, μόνο που τούτη τη φορά δεν είχε παραμύθια να μου θυμίσει, μα αλήθειες και γεγονότα για ένα σωρό ιστορίες. Ιστορίες, για τους πολέμους, την πατρίδα, την ελευθερία, για εκείνα τα πραγματικά οράματα, για εκείνα τα χρόνια τα παλιά των ηρωικών πράξεων! "
/ΡΟΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Έπεσε ο Χάνδακας!
6 Σεπτεμβρίου 1669…Υπογράφεται η Συνθήκη παράδοσης του Χάνδακα στους Τούρκους!
Ο μήνας των…ρω, της αρχής και του τέλους!
Σεπτέμβριος ο «άγιος» μήνας των σχολείων, ο Τρυγητής και Πετιμεζάς,
Ο Άγιος Φανούριος …των χαμένων πραγμάτων!
Η σχέση του αγίου με την Κρήτη χρονολογείται από τα χρόνια των Ενετών. Τρία μεγάλα μοναστήρια στο νησί θέλουν να τον τιμούν με το όνομα του αφιερώνοντας του ένα κλίτος και γιορτάζοντας ακόμα και σήμερα μεγαλόπρεπα την λατρεία ,και την μνήμη του
Η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ, δεν πρέπει να ξεχνιέται!
25 Αυγούστου …Μια ημερομηνία σημαδιακή, ένας δρόμος, μια σφαγή, μια γιορτή που χάνεται στα βάθη των αιώνων!
Ο Άρχοντας του Κάστρου επιστρέφει!
Το Φρούριο της Θάλασσας, το σύμβολο της πόλης μας, ο ένας και μοναδικός Κούλες ανοίγει τις πόρτες του και μας υποδέχεται όλους από σήμερα και για όσα χρόνια μας αντέξει…
Αφέντη τον φωνάζουμε στην Κρήτη!
Άλλοι πάλι λένε πως οι ίδιοι οι Αρχανιώτες αποφάσισαν να χτίσουν μια εκκλησία την κορυφή του βουνού που να την βλέπουν από τα γυροτρίγυρα όλες οι τότε πολιτείες και τα χωριά.
«Επάτησεν ο Αύγουστος…!»
Ξημέρωσε πρώτη τ΄Αυγούστου. Του μήνα που από την προκοπή και την μεγαλοσύνη της ψυχής του θρέφει όλους τους υπόλοιπους με τα καλά και τα κακά του
Η επιστράτευση, η χαμένη γιορτή, οι δικοί μας ήρωες!
Κι ήταν 20 του Ιούλη, του Προφήτη Ηλία!
H Strata Larga των Ενετών, η Πλαθιά Στράτα του Μεγάλου Κάστρου!
Στην Πλαθιά Στράτα κανένας Τούρκος δεν είχε ντουκιάνι.…στις αρχές του 20ου αιώνα …
Τα «παραμύθια του Σαββάτου»…
Ώρες γεμάτες χαλαρές σκέψεις, αναζητήσεις και περισυλλογής. Κι αν, αν στα πόδια σου βρεθούν εκείνα τα παπούτσια της χαράς με τα φτερά τους θα σε ταξιδέψουν στ’ όνειρο, στις πιο κρυφές σκέψεις κι επιθυμίες.
«Ιούλης ήταν θαρρώ , που συνέβαιναν όλα τούτα …!»
Ιούλιος ο Δευτερόλης, ο Αλωνευτής και Πανηγυράς!
Ε, τότε νομίσαμε πως έφτασε το τέλος του κόσμου…
To ημερολόγιο έλεγε 26 Ιουνίου 1926 …ένας μεγάλος σεισμός στο Μεγάλο Κάστρο!
Η μεγάλη έκρηξη στην πόλη του Χάνδακα!
...το ξημέρωμα της 25ης Ιουνίου 1669!
Πέτρα ήταν, δεν ήταν άνθρωπος!
Ήταν 17 Ιουνίου 1771…σε μια πλατεία του Χάνδακα ή μήπως του Μεγάλου Κάστρου;
Τα «Παραμύθια του Σαββάτου»…
Παραμύθια σύγχρονα που καταργούν τα στερεότυπα, τις παλιές ιδέες, απόψεις και αντιλήψεις και που στέλνουν το μήνυμα της ενότητας της αλληλοβοήθειας και της πίστης στον εαυτό μας.
Ποιος θυμάται την …Λιλίκα!
Αφιερωμένο σε μια ολόκληρη γενιά …από τα « Παραμύθια του Σαββάτου»!
Ήτανε 15 του Μάη του 1966…
50 χρόνια έχουν περάσει, σαν σήμερα και η Κάρα του Αγίου Τίτου επιστρέφει στη γενέθλιο γη!
Τα Παραμύθια του Σαββάτου
Λες και τα χρόνια δεν έχουν περάσει καθόλου κι είναι τούτα τα παραμύθια σαν να γράφτηκαν σήμερα
Τα παραμύθια του Σαββάτου!
Ιστορίες και παραμύθια για την αγάπη, τη φιλία, τις αγκαλιές που όλοι θέλουν και περιμένουν. Για ταμπέλες που κάποτε πρέπει να « πέσουν», για Υποσχέσεις που οφείλουν να τηρηθούν
Πασχαλινά παραμύθια!
Πάσχα… Μέρες Ανάστασης , μέρες αγαλλίασης, χαράς, ελπίδας
Γιατί φέρνει ένας λαγός… τα αυγά το Πάσχα;
Ο λαγός συμβολίζει στον χριστιανισμό την σβελτάδα, την εγρήγορση, την τύχη, την γονιμότητα.
Kόκκινο είναι το χρώμα της χαράς …κόκκινα και τα αυγά της Μεγάλης Πέμπτης !
Σε ότι αφορά το κόκκινο χρώμα λένε πάλι πως όταν ο Χριστός ήταν πάνω στο Σταυρό και τρυπήθηκε στο πλευρό από τον στρατιώτη που ήθελε να επιβεβαιώσει τον θάνατό του, έπεσαν σταγόνες αίματος στην γη κι όλα τα λουλούδια που ήταν κάτω έγιναν κόκκινα κι έτσι πήραν το χρώμα τους οι παπαρούνες!
Ο Άγιος Μηνάς …σώζει το Μεγάλο Κάστρο!
Ήταν 18 Απριλίου 1826…
