του Αντώνη Παντινάκη
Όλα τα παιδιά στην (δύσκολη) περίοδο της εφηβείας... πετούν στα σύννεφα! Η 17χρονη Μαρία Γιατράκη δεν εξαιρείται από τον κανόνα! Μόνο που οι δικές της πτήσεις είναι και... κυριολεκτικές!
Αφήνει στην άκρη τα βιβλία και τα (πολλά) μουσικά όργανα που παίζει και μπαίνει στο πιλοτήριο: Εκεί, τα πολλά κουμπιά που έχει μπροστά της δεν είναι μελωδικά. Αν πατηθούν τα κατάλληλα, θα αρχίσει ο προοδευτικός “βρυχηθμός” της μηχανής, ώσπου να έρθει η... απογείωση!
“Περήφανη για αυτό που κάνω!”
Μετά την προχθεσινή, εντυπωσιακή της πτήση στους αιθέρες του Ηρακλείου, η νεαρή μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου προσγειώθηκε... στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητα ενός παιδιού της ηλικίας της!
Πίσω στο σχολείο! Οι συμμαθητές της, την υποδέχθηκαν “με χαρά κι ενθουσιασμό! Με συνεχάρησαν και μου εξέφρασαν τη στήριξή τους”!
Μολονότι κάποιες φορές βρίσκεται αρκετά “πόδια” πάνω από τη γη, τα μυαλά της Μαρίας Γιατράκη δεν έχουν πάρει... αέρα! Είναι πολύ ώριμη, απόλυτα συνειδητοποιημένη, “περήφανη για αυτό που κάνω!”.
"Να έχουμε θάρρος κι αυτοπεποίθηση! Όλα γίνονται! Όλα θα πάνε καλά με στόχο και πρόγραμμα”
Όπως και πριν δύο χρόνια, έτσι και φέτος “πέταξα πάλι πάνω από την παρέλαση, πάνω από το σχολείο μου”, με τη διαφορά ότι τούτη τη φορά “είχα εγώ τον έλεγχο του αεροσκάφους”, μια και πρόπερσι “δεν είχα πάρει το πτυχίο μου”.
Με την προχθεσινή της πτήση ήθελε να τιμήσει τους ήρωες της ελληνικής επανάστασης του 1821, αλλά και να στείλει ένα μήνυμα αισιοδοξίας προς τον ελληνικό λαό, “για να έχουμε θάρρος κι αυτοπεποίθηση! Όλα γίνονται! Όλα θα πάνε καλά με στόχο και πρόγραμμα”!
Επιπλέον, “φέτος τελειώνω το σχολείο” κι ήθελε με αυτόν τον πολύ οικείο, για την ίδια, τρόπο να αποχαιρετήσει τους καθηγητές και τους συμμαθητές της!
Αποφοιτώντας από το Λύκειο θα ήθελε να... ανοίξει τα “φτερά” της και να “πετάξει” για τη Θεσσαλονίκη. Προορισμός της, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο: “Θα δώσω Πανελλήνιες για το τμήμα Μουσικών Σπουδών”. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψει το πιλοτήριο: “Θα ήθελα να συνεχίσω και με το αεροπλάνο, να βγάλω το επαγγελματικό δίπλωμα! Σκέφτομαι να το συνεχίσω πιο επαγγελματικά και να μπω σε μία εταιρεία!”.
Μια καρδιά στα... δυο!
Η καρδιά της Μαρίας είναι... μοιρασμένη στα δύο (όσον αφορά τις αγαπημένες της ασχολίες): Στο ένα μέρος είναι η μουσική, στο άλλο τα αεροπλάνα! “Ξεκίνησα πρώτα με τη μουσική. Αυτός ήταν ο πρώτος μου στόχος”. Μίλησαν... τα γονίδια, αφού ο πατέρας της 17χρονης, Μιχάλης Γιατράκης, είναι μουσικός, καμαρώνοντας διαρκώς για τις εντυπωσιακές (επίγειες και εναέριες) επιδόσεις της κόρης του!
Η νεαρή Ηρακλειώτισσα γνωρίζει εφτά μουσικά όργανα. “Βέβαια, δεν είμαι στο ίδιο επίπεδο όλα. Έχω τελειώσει το πιάνο, έχω πάρει το πτυχίο μου, πλέον παίζω βιολί, βιολοντσέλο, κιθάρα, όμποε, μπουζούκι και ντράμς”.
Ταξίδια έχει πραγματοποιήσει και με την καλλιτεχνική της ιδιότητα: “Με τον Μιχάλη Βιολάρη, έχουμε παίξει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Έχουμε πάει και Αμερική – τώρα ετοιμαζόμαστε να ξαναπάμε!”.
Έχει συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα: “Με τον Μίμη Πλέσσα, την Πόπη Αστεριάδη, τον Μίλτο Λογιάδη, που είναι μαέστρος στη Συμφωνική που είμαι, την Κωνσταντίνα και την Ελένη Δήμου”.
Κάνοντας την αυτοκριτική της γύρω από την μουσική της “φύση”, η Μαρία μπορεί να διακρίνει ότι “είμαι καλή στο πιάνο, εφόσον το τελείωσα. Και στα άλλα όμως τα πάω καλά. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου”.
Κόλλησε... με τα αεροπλάνα "εντελώς τυχαία"!
Τα αεροπλάνα ήρθαν... κάπου “στην πορεία”, κατά... τύχη: “Πήγα να παρακολουθήσω μία επίδειξη της Πολεμικής Αεροπορίας, εντελώς τυχαία, και μου άρεσε! Οπότε από εκείνη την ημέρα, ήθελα κι εγώ να ασχοληθώ με την αεροπορία!”.
Στα 14 της, “γράφτηκα στη σχολή Κρητικός Αετός, που υπάρχει εδώ στο Ηράκλειο. Έκανα τα μαθήματα”. Από τα 16 της μπορεί να “πετάει” μόνη της, ενώ το πτυχίο της το πήρε ένα χρόνο μετά.
“Όλα αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα οφείλονται στη σχολή μου και στον δάσκαλό μου, τον Γιώργο Κελαράκη, τον οποίο κι ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτά που έχει κάνει για εμένα. Όταν ξεκίνησα ήμουν 14. Δεν αντιλαμβανόμουν το ίδιο όπως τώρα. Ήταν δύσκολο να εκπαιδεύσει ένα μικρό παιδί.
Οπότε, θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για την υπομονή και τον τρόπου που με δίδαξε. Γιατί αγάπησα και συνεχίζω να αγαπάω αυτό που κάνω”.
Η Μαρία ως απλός επιβάτης “έχω μπει στο πιλοτήριο αεροσκάφους, όμως για λίγη ώρα. Δεν επιτρέπεται να είμαι κατά τη διάρκεια της πτήσης εκεί μέσα. Συνήθως όταν μπαίνω ως επιβάτης στο αεροπλάνο, γνωρίζομαι με το πλήρωμα, κυρίως με τους πιλότους. Τώρα τελευταία που έχω το δίπλωμα, τους το λέω κιόλας”.
“Η Μαρία τους έχει εμπνεύσει"
Το παράδειγμα της 17χρονης μαθήτριας έχει κάνει κι άλλους εφήβους να κοιτούν προς... τον ουρανό: “Η Μαρία τους έχει εμπνεύσει. Έρχεται αρκετός κόσμος στη σχολή μας! Ειδικά τα τελευταία έρχονται πολλά παιδιά από το Λύκειο. Κι αυτό οφείλεται στη Μαρία!”, μας λέει ο κ. Γιώργος Κελαράκης , ιδιοκτήτης και εκπαιδευτής της σχολής “Κρητικός Αετός”.
“Μάλιστα”, όπως προσθέτει ο ίδιος, “τα Σαββατοκύριακα έχουμε δημιουργήσει ένα ειδικό τμήμα, στην ηλικία των 15-16 ετών, για τα παιδιά που έχουν καθημερινά το σχολείο τους και κάνουν τότε πιο άνετα την εκπαίδευσή τους”.
Οι επίδοξοι πιλότοι πρέπει να έχουν καλό επίπεδο αγγλικών. “Χρειάζεται διάβασμα. Πρέπει κάποιος να αφιερώνει χρόνο στο σπίτι, να μελετάει”, υπογραμμίζει ο κ. Κελαράκης.
Ο “Κρητικός αετός” ιδρύθηκε το 2002. “Ήταν επαγγελματική μέχρι το 2010. Από τότε μέχρι σήμερα εκπαιδεύουμε σε ερασιτεχνικό επίπεδο χειριστές αεροσκαφών. Από τον επόμενο μήνα υπολογίζουμε ότι θα επανέλθουμε και πάλι στην επαγγελματική εκπαίδευση!”, δηλώνει ο ιδιοκτήτης της Σχολής.
Ο μέσος όρος εκπαίδευσης, που έχει “βελτιωθεί γενικά πολύ τα τελευταία δέκα χρόνια”, είναι 16-18 μήνες. “Έχουν δημιουργηθεί πολλές σχολές, και το επίπεδό μας εδώ στην Ελλάδα είναι από τα καλύτερα στην Ευρώπη”, υποστηρίζει ο κ. Κελαράκης, παρατηρώντας ότι “στις δύσκολες εποχές που ζούμε υπάρχει υψηλή ζήτηση για το επάγγελμα του χειριστή αεροσκαφών. Από τη στιγμή που θα ολοκληρώσεις τη σχολή, θα μπορείς να βρεις σχετικά εύκολα δουλειά, με πολύ καλές απολαβές”.
