Έφυγε από την ζωή, ο σπουδαίος ζωγράφος, με καταγωγή από την Λευκοπηγή Κοζάνης, σε ηλικία 90 ετών, Μανώλης Δραγώγιας. Η Λευκοπηγή, η Κοζάνη και όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος θα είναι φτωχότεροι με την απώλεια του.
Ο Μανώλης Δραγώγιας υπήρξε μεγάλος ζωγράφος έργα του κοσμούν αίθουσες, πινακοθήκες, μουσεία γραφεία και οικίες. Το 2010, ο Μανώλης Δραγώγιας τιμήθηκε από το Δήμο Κοζάνης με το αργυρό μετάλλιο της πόλης, με τη συμπλήρωση 55 χρόνων εικαστικής δημιουργίας.
Ο γνωστός ζωγράφος τον Απρίλιο του 2019 παρουσίασε για τελευταία φορά στην Κοζάνη μια σειρά από έργα του στο λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης. Έργα του Μανώλη Δραγώγια βρίσκονται στο Δημαρχείο και στο Λαογραφικό Μουσείο της Κοζάνης, όπως και σε άλλες δημόσιες ή ιδιωτικές συλλογές. Ανάμεσα στους πίνακες του περιλαμβάνονται: “11 Οκτωβρίου 1912” (που αναπαριστά την απελευθέρωση της Κοζάνης), “Ψαρόβαρκες αγκυροβολημένες”, “Βάρκες στην αμμουδιά”, “Σύνθεση με ψαρόβαρκα, βότσαλα και θάλασσα”, “Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους” κ. ά. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κοζάνης μάλιστα εξέδωσε και ένα λεύκωμα τιμητικό, με έργα που είχε επιλέξει ο ίδιος.
Η κηδεία του Μανώλη Δραγώγια θα γίνει στις 15 Αυγούστου 2023 στις 11:30 το πρωί στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου στο Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης όπου βρισκόταν και η κατοικία του.
Βιογραφικό σημείωμα Μανώλη Δραγώγια
Γεννήθηκε στη Λευκοπηγή της Κοζάνης το 1933. Το 1962 εγκαταστάθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου σπούδασε ζωγραφική για δύο περίπου χρόνια στο εργαστήριο του Αλ. Γκεόργκυ. Εκεί ειδικεύεται στην τεχνική της σπάτουλας και δέχεται τις επιδράσεις του ιμπρεσιονισμού. Στη Γερμανία, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος αργότερα, συγκινείται και εμπνέεται από τα διδάγματα της Σχολής του Μονάχου. Το 1964, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και διδάσκει στην ιδιωτική σχολή “Κοραής”.
Η θεματογραφία του επικεντρώνεται στα τοπία με ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και ακτές, καρνάγια και αρσανάδες και ψαρόβαρκες, αλλά και στην καθημερινότητα των ανθρώπων του χωριού και τα λαογραφικά συμβάντα. Εκπροσωπεί την τάση του ιμπρεσιονιστικού υπαιθρισμού, με εμφανείς επιρροές από τις θαλασσογραφίες του Ρώσου ζωγράφου Ιβάν Αϊβαζόφσκι (Ivan Aivazovski, 1817 – 1900) και από τον τοπιογράφο Ιβάν Σίσκιν (Ivan Shishkin, 1832 – 1898) στη ζωγραφική του δάσους. Με εκθέσεις του σε όλη τη Μακεδονία, μέσα από τοπία της Κοζάνης, της Βέροιας, της Καστοριάς και της Χαλκιδικής ή τις προσωπογραφίες των ανθρώπων του χωριού και της θάλασσας, εκφράζει έντονα τα συναισθήματά του για το σκληρό αγώνα της ζωής στην ύπαιθρο. Στην απόδοση των ανθρώπινων μορφών χρησιμοποιεί ανθρωποκεντρικές φόρμες.
Πηγή: ΕΡΤ
