Η οικογένεια του Μανώλη Γλέζου σε μήνυμά της είχε προσκαλέσει εκείνους που ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν με τη φυσική τους παρουσία τη μέρα της κηδείας του και δεν μπόρεσαν λόγω των περιοριστικών μέτρων, στο Α Νεκροταφείο , σε μια «οφειλόμενη πρόσκληση», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Το μήνυμα της οικογένειας του σπουδαίου αγωνιστή της Αριστεράς ξενικά με αυτές τις λέξεις και συνεχίζει:
«Εμείς, η οικογένεια του,προσκαλούμε την Κυριακή 28 Ιουνίου, στις 11 το πρωί στο Α΄νεκροταφείο, σε μια συνάντηση μνήμης εκείνους που ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν με τη φυσική τους παρουσία τη μέρα της κηδείας του και δεν μπόρεσαν λόγω των περιοριστικών μέτρων. Εκείνους που θέλουν να του πουν από κοντά ότι δεν τον έχουν ξεχάσει, εκείνους που θέλουν να του δώσουν μια κρυφή υπόσχεση για τη συνέχιση των αγώνων του και των οραμάτων του». Θα μιλήσει για τον Μανώλη ο Λαοκράτης Βάσσης, θα διαβάσει ποιήματα του η Μάνια Παπαδημητρίου και θα παίξει με το βιολί του αγαπημένους Απεραθίτικους σκοπούς ο Γιάννης Ζευγώλης.
Στο Α Νεκροταφείο βρέθηκε και ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος άφησε ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο μνήμα του Μανώλη Γλέζου.
Ο Γιάννης Ζευγώλης έπαιξε με το βιολί του τους αγαπημένους Απεραθίτικους σκοπούς ενώ ποιήματα του διάβασε η Μάνια Παπαδημητρίου
Ο μεγάλος αγωνιστής της Αριστεράς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών, στις 30 Μαρτίου από καρδιακή ανεπάρκεια. Υπήρξε από εμβληματικότερες μορφές του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα καθώς και της πρώτης εικοσαετίας του 21ου αιώνα. Πρωταγωνίστησε τόσο στην Αντίσταση καθώς κατέβασε τη σημαία της ναζιστικής Γερμανίας από την Ακρόπολη τον Μάιο του 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα. Η παράτολμη ενέργεια του να κατεβάσει τη σημαία με τη σβάστιγκα από την Ακρόπολη έκανε τον Ντε Γκωλ να τον χαρακτηρίσει ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης». Την επόμενη χρονιά συνελήφθη από την Γκεστάπο, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και γλίτωσε τα χειρότερα μόνο επειδή αρρώστησε βαριά από φυματίωση. Όμως ο Γλέζος ήταν και έκανε πολλά περισσότερα.
Στις 21 Απριλίου του 1943 συνελήφθη και πάλι αυτή τη φορά από τους Ιταλούς κατακτητές για την εναντίον τους δράση του, οπότε και παρέμεινε στη φυλακή για τρεις μήνες. Έξι μόλις μήνες μετά την απελευθέρωσή του από τους Ιταλούς, στις 7 Φεβρουαρίου του 1944 συνελήφθη και πάλι. Αυτή τη φορά από συνεργάτες των κατακτητών, για «επικίνδυνη αντεθνική δράση» ενώ φυλακίστηκε για 7,5 μήνες. Κατάφερε τελικά να δραπετεύσει στις 21 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
