Νέοι άνθρωποι έως 30 ετών, κυρίως φοιτητές, ήταν η πλειοψηφία των επιβατών της μοιραίας αμαξοστοιχίας, που συγκρούστηκε με εμπορικό τρένο στα Τέμπη.
Οι ιστορίες αγνοουμένων και θυμάτων συγκλονίζουν. Η Καλαμπάκα θρηνεί τον χαμό δίδυμων αδελφών και της ξαδέρφης τους, την ώρα που γονείς αγνοουμένων απευθύνουν δραματικές εκκλήσεις για τον εντοπισμό των παιδιών τους.
Δύο φίλοι – δύο νέοι 26 ετών – αναζητούνται από τις οικογένειές τους. Βρίσκονταν και αυτοί μεταξύ των 350 επιβατών της μοιραίας αμαξοστοιχίας.
«Ο δικός μου άνθρωπος είναι μαζί με το φίλο του, Ασλανίδης Δημήτριος, Καραγεωργίου Σωτήρης. Αγνοούνται. Είχαν φύγει. Πάλι την Τρίτη είχαν δύο ώρες καθυστέρηση, το τρενάκι του τρόμου να το χαίρονται. Χθες είχαμε επικοινωνία από την Αθήνα που ξεκινούσαν. Πήγαν με τις κοπέλες τους, μας λένε «γυρνάω» κι αυτό ήταν η τελευταία επικοινωνία», αναφέρει στην κάμερα της ΕΡΤ ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρα του ενός νεαρού που αγνοείται.
«Ντέμης Ρούτσης, ψηλός, μελαχρινός, 23 ετών. Επικοινώνησε 11 το βράδυ με τη μητέρα του πριν γίνει το δυστύχημα όπου την ενημέρωσε ότι έχει μια καθυστέρηση το τρένο και μετά από αυτό απλά χάθηκε το σήμα και δεν είχαμε ξανά νέα του», λέει η θεία του εν λόγω αγνοούμενου. Η αγωνία για την τύχη του 23χρονου ανιψιού της, τους έχει κατακλίσει.
Δραματική έκκληση για μια πληροφορία, για ένα σημείο ζωής της φοιτήτριας Αναστασίας Αδαμίδου από την Κύπρο, κάνει ο πατέρας φίλου της, κρατώντας την φωτογραφία της στα χέρια. «Όποιος γνωρίζει κάτι, αν ήταν στο ίδιο βαγόνι να ειδοποιήσει τις αρχές. Είναι από την Πάφο η κοπέλα και κάνει μεταπτυχιακό στο ΑΠΘ. Ήταν στο 3 βαγόνι, εκεί που ήταν το μπαράκι»
Στην Καλαμπάκα επικρατεί θρήνος για τρία κορίτσια, δίδυμες αδελφές και την πρώτη τους ξαδέρφη. Και οι τρεις φοιτήτριες, συγκαταλέγονται στη μακάβρια λίστα.
«Πήρε η κόρη μου, τσίριζε, είπε καιγόμαστε, πήραν τα μαλλιά φωτιά καιγόμαστε, είμαστε σε ένα γκρεμό και βγαίναν έξω, δεν ξέρω πως κατάφεραν και βγήκαν», λέει συγγενής επιβάτη του μοιραίου δρομολογίου.
Ένας τραυματίας δηλώνει στην κάμερα της ΕΡΤ: «ακολούθησα τον κόσμο που είχε σπάσει παράθυρο και βγήκα, είχε φωτιά και χώματα παντού. Στο δικό μου βαγόνι βοηθηθήκαμε και καταφέραμε οι περισσότεροι και βγήκαμε».
