Το φιλί είναι 2.000 χρόνια παλαιότερο από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι αρχαιολόγοι ,σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό “Science”.
Δύο επιστήμονες, ο ιστορικός , ειδικός για τη Μέση Ανατολή, Τροελς Παρκ Αρμπολ και η βιολόγος Σοφί Λουντ Ράσμουσεν ανέλυσαν περίπου 15 πρόσφατες μελέτες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σεξουαλική ή ρομαντική μορφή φιλιού στη Μεσοποταμία ήταν διαδεδομένη από την τέταρτη χιλιετία π.Χ. Προηγούμενες μελέτες υποστήριζαν ότι η σεξουαλική ή ρομαντική μορφή του φιλιού χρονολογείται από την Εποχή του Χαλκού, περίπου το 1500 π.Χ, στην Ινδία.
Με βάση την έρευνα του Αρμπολ και της Ράσμουσεν, οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας –στη σημερινή Συρία και το Ιράκ– και της Αιγύπτου αγκάλιαζαν και φιλιόντουσαν με αγάπη , περισσότερα από 4.000 χρόνια, πριν.
Πηγές που ανακαλύφθηκαν στην αρχαία Μεσοποταμία υποδηλώνουν ότι τα φιλιά σε σχέση με το σεξ, την οικογένεια και τη φιλία ήταν ένα συνηθισμένο μέρος της καθημερινής ζωής στα κεντρικά μέρη της αρχαίας Μέσης Ανατολής από τα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ. και μετά. Από αυτή την άποψη, η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι το ρομαντικό φιλί έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου για να αξιολογήσει έναν πιθανό σύντροφο. Και αυτό, μέσω χημικών ενδείξεων που μεταδίδονται με το σάλιο ή την αναπνοή για την προώθηση του αισθήματος της προσκόλλησης, του σεξουαλικού ενθουσιασμού και συνεπώς της αναπαραγωγής. Μια πρακτική που είναι συγκεκριμένη για τους ανθρώπους και ορισμένους χιμπατζήδες.
Ωστόσο, το ρομαντικό φιλί απέχει πολύ από το να είναι καθολικό στον αρχαίο κόσμο και εμφανίζεται πιο συχνά σε περίπλοκες κοινωνίες με κοινωνικές ιεραρχίες. Στην Ακκαδική Αυτοκρατορία – στη Μεσοποταμία μεταξύ 2340 και 2190 π.Χ. – υπήρχαν διάφορα είδη φιλιών, κοινωνικά, οικογενειακά ή ρομαντικά. Στις αρχαίες πηγές, τα χαραγμένα σε σφηνοειδή πινακίδες, το φιλί στα πόδια ή στο έδαφος περιγράφονταν ως ένδειξη σεβασμού ή υποταγής, ενώ το φιλί στο στόμα κάποιου είχε μια σεξουαλική χροιά.Συνεπώς, το φιλί δεν θα πρέπει να θεωρείται ως έθιμο που προέρχεται αποκλειστικά από κάποια συγκεκριμένη περιοχή και εξαπλώνεται από εκεί
Στην έρευνα, καταγράφονται δυο είδη φιλιών: «Το φιλικό-γονικό φιλί και το ρομαντικό-σεξουαλικό φιλί. Ενώ το φιλικό-γονικό φιλί φαίνεται να είναι παντού μεταξύ των ανθρώπων σε βάθος χρόνου και γεωγραφίας, το ρομαντικό-σεξουαλικό φιλί δεν είναι πολιτιστικά καθολικό και κυριαρχεί σε στρωματοποιημένες κοινωνίες». Στην ακκαδική γλώσσα, οι αναφορές στο φιλί μπορούν να υποδιαιρεθούν σε δύο διακριτές ομάδες: η πρώτη που δηλώνει φιλική και οικογενειακή στοργή, περιγράφει μια επίδειξη υποταγής ή σεβασμού μέσω της πράξης του φιλιού στα πόδια και η δεύτερη είναι μια ερωτική δράση με τα χείλη ως πρωταρχικός τρόπος. Λαμβάνοντας υπόψη τα χιλιάδες σφηνοειδή κείμενα που είναι διαθέσιμα, υπάρχουν σχετικά λίγες περιπτώσεις όπου περιγράφεται ρομαντικό-σεξουαλικό φιλί.
Ερωτική αξιολόγηση
Η έρευνα αναφέρει ότι το ρομαντικό-σεξουαλικό φιλί εξελίχθηκε για σκοπούς αξιολόγησης της καταλληλότητας ενός πιθανού συντρόφου μέσω χημικών ενδείξεων που μεταδίδονται στο σάλιο ή την αναπνοή, μεταξύ ατόμων που ήταν ζευγάρι ,διευκολύνοντας τη σεξουαλική διέγερση και, ως εκ τούτου, τις σεξουαλικές σχέσεις.
Το φιλί πιστοποιείται επίσης σε είδη ζώων, όπως τα φιλιά στόμα με στόμα με ρομαντικό σεξουαλικό σκοπό στους πυγμαίους χιμπατζήδες Μπονόμπο (Pan paniscus ) και το πλατωνικό φιλί για τη διαχείριση των κοινωνικών σχέσεων στους χιμπατζήδες ( Pan troglodytes ) .Αυτά τα δύο είδη αποτελούν τους πλησιέστερους εν ζωή συγγενείς του ανθρώπου και οι πρακτικές τους στο φιλί μπορεί να υπονοούν την παρουσία και την εξέλιξη αυτής της συμπεριφοράς στους προγόνους του ανθρώπου
«Επειδή το φιλί δεν εμφανίστηκε απότομα ή σε μια συγκεκριμένη κοινωνία, αλλά φαίνεται ότι ασκήθηκε σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς για αρκετές χιλιετίες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ξαφνικό βιολογικό έναυσμα που προκαλεί εξάπλωση συγκεκριμένων παθογόνων ιών, όπως γράφεται σε διάφορες έρευνες», αναφέρουν οι δύο επιστήμονες.
Στοματικά μικρόβια
Πέρα από τη σημασία της για την κοινωνική και σεξουαλική συμπεριφορά, η πράξη του φιλιού μπορεί να διαδραμάτισε δευτερεύοντα και ακούσιο ρόλο σε όλη την ιστορία ,στη διευκόλυνση της μεταφοράς μικροοργανισμών που μεταδίδονται από το στόμα, που δυνητικά προκαλούν ασθένειες.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην τεχνολογία για την εξαγωγή του αρχαίου DNA επέτρεψαν την ανίχνευση ενός ευρέος φάσματος γονιδιωμάτων παθογόνων, όπως ο ιός του απλού έρπητα 1 (HSV-1) ( 2 ), ο ιός Epstein-Barr και ο ανθρώπινος παρβοϊός Β19, σε αρχαία ανθρώπινα λείψανα. Αυτά τα παθογόνα μπορούν να μολύνουν τον άνθρωπο μέσω μιας σειράς διαφορετικών οδών μετάδοσης, συμπεριλαμβανομένου του σάλιου, καθιστώντας κάθε πράξη φιλιού πιθανό μέσο εξάπλωσης της μόλυνσης
Στη μελέτη που διερευνά τη μεταφορά του στοματικού μικροβίου Methanobrevibacter oralis , έχει υποτεθεί ότι οι Νεάντερταλ θα μπορούσαν να είχαν έρθει σε επαφή με φιλιά με σύγχρονους ανθρώπους πριν από περισσότερα από 100.000 χρόνια . Ανεξάρτητα από αυτό, υπάρχουν ξεκάθαρα παραδείγματα που δείχνουν ότι το φιλί θεωρούνταν συνηθισμένο μέρος της ρομαντικής οικειότητας στην αρχαιότητα. Τα κείμενα υπονοούν ότι το φιλί ήταν κάτι που έκαναν τα παντρεμένα ζευγάρια ή τρόπος της σεξουαλικής επιθυμίας ενός ανύπαντρου όταν ήταν ερωτευμένος.
Δύο κείμενα από το 1800 π.Χ. είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Το ένα περιγράφει πώς μια παντρεμένη γυναίκα παραλίγο να παρασυρθεί από ένα φιλί ενός άλλου άντρα και το δεύτερο περιγράφει μια ανύπαντρη γυναίκα που ορκιζόταν να αποφύγει να φιλήσει και να κάνει σεξουαλικές σχέσεις με έναν συγκεκριμένο άνδρα. Προφανώς, η κοινωνία προσπάθησε να ρυθμίσει τέτοιες δραστηριότητες μεταξύ ανύπαντρων ή μοιχών. Το φιλί χρησιμοποιήθηκε επίσης σε τελετουργικά πλαίσια, όπου ένα άτομο που είχε ανάγκη από θεία αποκατάσταση μπορούσε να φιλήσει ένα άτομο σε κατάσταση έκστασης, μια ηλικιωμένη γυναίκα ή μια σκλάβα
Πηγή: naftemporiki.gr
