Το ορφανό αρκουδάκι που μεγαλώνει μέσα σε λούτρινα, γούνες και ανθρώπους ντυμένους… αρκούδες

Το μικροσκοπικό μαύρο αρκουδάκι βρέθηκε σε δάσος της Καλιφόρνια να κλαίει ολομόναχο, λιπόσαρκο και πεινασμένο. 

Οι κατασκηνωτές στο Los Padres National Forest που το βρήκαν, ενημέρωσαν την Υπηρεσία Αλιείας και Αγριας Ζωής της Καλιφόρνια. Αρχικά, οι βιολόγοι παρακολουθούσαν το περιβάλλον, με την ελπίδα ότι η μητέρα του μικρού θα επέστρεφε – αλλά δεν επέστρεψε. 

Και καθώς το μικρό δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μόνο του στη φύση, το μετέφεραν στο Κέντρο Άγριας Ζωής Ramona του San Diego Humane Society.

Το μικρό, μόλις δύο μηνών, ήταν «εξαιρετικά εύθραυστο», όταν έφτασε στο καταφύγιο, εξηγεί η Οτουμν Γουέλς, διευθύντρια λειτουργίας του κέντρου άγριας ζωής. «Μετά από τόσες ημέρες χωρίς τροφή, ήταν δύσκολη η κατάσταση».

Τώρα, μόλις πέντε εβδομάδες μετά τη διάσωσή του, ο μικρός αρκούδος έχει μεταλλαχτεί: Εχει πάρει σχεδόν πέντε κιλά και έχει κατακτήσει λογής αναπτυξιακά ορόσημα – όπως το να σκαρφαλώνει σε δέντρα. 

«Είμαι πραγματικά περήφανη για όλους εδώ και όσα έχουμε καταφέρει με το μικρό αυτό αρκουδάκι», λέει η Γουέλς, καθώς πρόκειται για το μικρότερο μωρό που έχει φιλοξενηθεί ποτέ στο κέντρο τους. 

Η ίδια και το υπόλοιπο προσωπικό του κέντρου άγριας ζωής έχουν περάσει τις τελευταίες εβδομάδες ταΐζοντας το μικρό πολλές φορές την ημέρα και τη νύχτα, ενώ το κινητοποιούν σε στοχευμένες δραστηριότητες για να διασφαλίσουν ότι μαθαίνει δεξιότητες επιβίωσης. Στόχος είναι να απελευθερωθεί στη φύση σε περίπου ένα χρόνο.

«Ως επί το πλείστον, σε ένα χρόνο, ένα αρκουδάκι θα πρέπει να είναι σε θέση να τα βγάλει πέρα μόνο του», λέει η Γουέλς .«Σε αυτήν την ηλικία, έχει μάθει όλα όσα πρέπει να μάθει». 

Για να μεγαλώσουν το αρκουδάκι, ωστόσο, οι φροντιστές πρέπει να το πείσουν πως είναι η «μαμά» του. Οπότε, συνήθως είναι ντυμένοι με στολές αρκούδας, μάσκες, γούνινα παλτό και δερμάτινα γάντια. Επιπλέον, τρίβουν πάνω τους άχυρο με οσμή μαύρης αρκούδας -που πήραν από τοπικό καταφύγιο- ώστε το αρκουδάκι να μη συνηθίζει την ανθρώπινη μυρωδιά. 

«Δεν θέλουμε να έρθει σε επαφή καθόλου με το δέρμα μας», σημειώνει η Γουέλς, εξηγώντας ότι προσπαθούν να αποτρέψουν το μικρό από το να δημιουργήσει δεσμούς με τους ανθρώπους, κάτι που θα διαταράξει τα φυσικά του ένστικτα και θα καταστήσει πιο δύσκολη την επιβίωσή του στη φύση. «Δεν πρέπει να μας δει ποτέ ως ανθρώπους».

«Εχουμε αφοσιωθεί στο να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να παραμείνει άγριος», λέει. 

Και πέρα από τις στολές αρκούδας, το προσωπικό δημιούργησε επίσης δύο ενδιαιτήματα για το μικρό – ένα εσωτερικό και ένα κλειστό εξωτερικό – που προσομοιώνουν την άγρια φύση. Σε αυτό το «άγριο» περιβάλλον περιλαμβάνονται κατασκευές αναρρίχησης από φυσικά δέντρα, χώροι γεμάτοι φύλλα δέντρων, χώμα και κλαδιά, καθώς και τεράστια λούτρινα αρκούδια, τα οποία αγκαλιάζει διαρκώς το μικρό πιστεύοντας πως είναι συγγενείς του. 

«Είναι η παρένθετη μαμά του», λέει η Γουέλς, «Ξαπλώνει μαζί της αντί μόνος του και εκτεθειμένος». 

Ο μικρός έχει ήδη μάθει πώς να εξερευνά το περιβάλλον του, πώς να σκάβει στο χώμα για να βρίσκει έντομα, πώς να βρίσκει καταφύγιο και να φτιάχνει φωλιά. 

Είναι πολύ παιχνιδιάρης, λέει η Γουέλς, και έχει βρει τρόπους να αυτοαπασχολείται, όταν δεν υπάρχει κάποιος εκεί να το διασκεδάζει. 

«Το να μπορεί να διασκεδάζει μόνος του, να παίζει και να εξερευνά είναι ένα ορόσημο πολύ σημαντικό», προσθέτει η Γουέλς. 

Το μικρό έκανε επίσης πρόσφατα τη μετάβαση από τις υγρές στις στερεές τροφές. Εχει μεγάλη αδυναμία στα φρούτα, ενώ τρώει επίσης έντομα – σκουλήκια αλεύρων, σκαθάρια και γρύλους.

«Δοκιμάζει σχεδόν οτιδήποτε του δίνουμε», λέει η Γουέλς, προσθέτοντας ότι του δίνουν επίσης ένα εξειδικευμένο γάλα που περιέχει παρόμοια συστατικά με το γάλα της μητέρας του.

«Χρησιμοποιεί τη μύτη του για να βρει την τροφή του. Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα μαθαίνει και μπορείς να τον δεις να το επεξεργάζεται όταν μαθαίνει κάτι καινούργιο. Είναι πολύ προσεκτικός», προσθέτει. 

Σύμφωνα με την ίδια, η περίπτωση του μικρού είναι σπάνια, καθώς τα τελευταία πέντε χρόνια, έχουν διασωθεί στην Καλιφόρνια μόλις τέσσερα τόσο νεαρά μικρά αρκούδας. 

«Οι μαύρες αρκούδες είναι καλές μητέρες, οπότε ήταν πολύ ασυνήθιστο να είναι μόνος του χωρίς κανένα ίχνος της», δήλωσε η Γουέλς. «Ήταν μια πολύ ξεχωριστή περίσταση».