Μητέρα δύο παιδιών από το Νεπάλ επέστρεψε στο σχολείο μετά την εγκατάλειψη της εκπαίδευσής της. Το είχε σταματήσει στα 15, όταν κλέφτηκε με έναν άνδρα επτά χρόνια μεγαλύτερό της, σήμερα, όμως, φοιτά στο ίδιο ίδρυμα με τον γιο της.
«Μου αρέσει να μαθαίνω πράγματα και είμαι περήφανη που πηγαίνω σχολείο μαζί με τους συμμαθητές μου, που είναι σαν δικά μου παιδιά» είπε η Παρβάτι Σούναρ, από το χωριό Πουναρμπάς, στη νοτιοδυτική άκρη της χώρας των Ιμαλαΐων. Είναι μαθήτρια της έβδομης τάξης.
«Δεν έπρεπε να αφήσω το σχολείο»
Περίπου το 57% των γυναικών στη χώρα των 29 εκατομμυρίων κατοίκων είναι εγγράμματες και η 27χρονη μητέρα ελπίζει να φτάσει στο κατάλληλο επίπεδο εκπαίδευσης ώστε να διαχειρίζεται τα οικονομικά της οικογένειας.
«Νομίζω πως δεν έπρεπε να αφήσω το σχολείο» σημείωσε, εξηγώντας, όμως, πως απέκτησε στα 16 το πρώτο της παιδί.
«Νιώθω καλά στο σχολείο με τη μαμά μου» δήλωσε ο Ρεσάμ, 11 ετών, ο οποίος είναι στην έκτη τάξη και περνά τα διαλείμματά του μαζί της.
«Μιλάμε καθώς πηγαίνουμε στο σχολείο και μαθαίνουμε από τις συζητήσεις μας» συμπλήρωσε ο μικρός και αποκάλυψε πως τ′ όνειρο της μητέρας του είναι να τον δει μία μέρα γιατρό.
Οι βαθμοί της Σούναρ δεν είναι και πολύ καλοί, αλλά δείχνει πολύ θέληση, είπε ο διευθυντής του σχολείου Μπαράτ Μπασνέτ.
Η οικογένεια, που αποτελείται από την 27χρονη, τους δύο γιου της, Ρεσάμ και Αρζούν, τον σύζυγό της και την πεθερά της, μένει σε ένα διώροφο κτίσμα, με τενεκεδένια στέγη που δεν έχει τουαλέτα, όποτε χρησιμοποιούν ένα κοντινό οικόπεδο.
Οι δυσκολίες της κάστας
Ο άνδρας της έχει μετακομίσει στην Ινδία όπου εργάζεται ως εργάτης γης για να μπορέσει να τούς προσφέρει τα προς το ζην.
Ανήκουν στην κοινότητα Νταλίτ, παλαιότερα γνωστή ως ανέγγιχτοι, στα χαμηλότερα «σκαλοπάτια» των ινδουιστικών καστών, αλλά η Σούναρ επεσήμανε πως η οικογένειά της δεν έχει υποστεί διακρίσεις.
Τα πρωινά, μετά από ένα ελαφρύ γεύμα που αποτελείται από ρύζι και φακές, η μητέρα βάζει τη σχολική της ποδιά και περπατάει 20 λεπτά με τον γιο της για να πάει στο σχολείο.
Μια συμμαθήτριά της, 14 ετών, σημείωσε πως είναι πολύ ωραίο να είναι στην ίδια τάξη με τη Σούναρ. «Η Ντίντι είναι ευχάριστη» είπε. Το «Ντίντι» σημαίνει μεγαλύτερη αδελφή στην τοπική γλώσσα. «Τη βοηθάω με τα μαθήματα και με βοηθάει και εκείνη».
Η προσπάθεια της 27χρονης έχει αποσπάσει καλά σχόλια στην κοινότητά της, παρότι το Νεπάλ δεν είναι και από τις πλέον φιλελεύθερες χώρες όσον αφορά στα δικαιώματα των γυναικών.
«Κάνει καλή δουλειά» είπε μία από τις γειτόνισσές της, η οποία φοιτά στην 10η τάξη. «Νομίζω πως και άλλες πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά της και να πάνε σχολείο».
Η πρόσβαση στην εκπαίδευση
Η συμμετοχή των γυναικών στη βασική εκπαίδευση, από την πρώτη έως την όγδοη τάξη δηλαδή, είναι σε ένα ποσοστό 94,4%, αλλά οι μισές εξ αυτών τα παρατάνε για διάφορους λόγους, από ελλείψεις βιβλίων, φτώχεια, έλλειψη κατάλληλων υποδομών.
«Τα σχολεία δεν έχουν τουαλέτες για τα κορίτσια» εξήγησε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κοινοτικών Σχολείων. «Τα περισσότερα κορίτσια εγκαταλείπουν κατά τη διάρκεια της περιόδου τους καθώς δεν υπάρχουν τουαλέτες».
Αλλά, η Σούναρ, η οποία είπε όχι σε πρόταση να εργαστεί ως οικιακή βοηθός στην Ινδία για να συνεχίσει τις σπουδές της, επέμεινε πως είναι αποφασισμένη να φτάσει και να τελειώσει την 12η τάξη.
