Με αφορμή την θλιβερή επέτειο του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, όπου χάθηκαν 57 αθώες ψυχές, το δεκαπενταμελές μαθητικό Συμβούλιο του 2ου Γενικού Λυκείου Ηρακλείου και οι μαθητικές κοινότητες του σχολείου εξέδωσαν ένα κείμενο-"γροθιά" τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι "η κοινωνία δεν έχει ξεχάσει το έγκλημα των Τεμπών και δεν έχει συγχωρήσει κανέναν" τονίζοντας ότι "αυτό το έγκλημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο".
Το κείμενο
"Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα, 28 Φλεβάρη 2024 από το έγκλημα των Τεμπών. Πέρασε ένας χρόνος κι ακόμα οι υπεύθυνοι της τραγωδίας δεν έχουν λογοδοτήσει για τις εγκληματικές τους ενέργειες που οδήγησαν 57 ανθρώπους– στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέα παιδιά – στο θάνατο και βύθισαν τις οικογένειές τους στο πένθος. Στη χώρα που ζούμε από τύχη…στη χώρα του «πάμε κι όπου βγει». 57 ψυχές απαιτούν οι ένοχοι να λογοδοτήσουν, όσο ψηλά και εάν βρίσκονται. Τα Τέμπη έγιναν τοπίο θανάτου και καταστροφής, μυρωδιά καμένης ανθρώπινης σάρκας και θανάτου.
Τα Τέμπη ήταν με έναν τρόπο το φρικτό έγκλημα μιας πολιτικής που υποστήριξε, σε διάφορες κυβερνητικές παραλλαγές, ότι παρήγαγε «έργο», ενώ στην πραγματικότητα την ένοιαζε απλώς να μοιράζει «έργα», να δείχνει μακέτες, αδιαφορώντας για το εάν αυτά ολοκληρώνονταν, τηρούνταν οι προδιαγραφές, έκαναν όντως τη δουλειά τους, ή εάν αυτά τα έργα συντηρούνταν. Έργα, όπως αυτό της αναβάθμισης των σιδηροδρόμων, που κατέληγαν σε μια μαύρη τρύπα εξόδων και χρέους, αλλά και ένα πάρτι εκατομμυρίων και μίζας από τους αναδόχους. Με αποτέλεσμα τα ταξίδια με το τρένο να είναι «πάμε και όπου βγει». Με γραμμές χωρίς φωτοσήμανση, χωρίς σύστημα παρακολούθησης της θέσης των τρένων, χωρίς τηλεδιοίκηση, χωρίς αποτελεσματικά συστήματα επικοινωνίας.
Όλα αυτά εν αγνοία φυσικά των επιβατών, που άκουσαν μάλιστα τον αρμόδιο υπουργό να ενίσταται και να προσβάλλεται όταν τέθηκε ζήτημα ασφάλειας των τρένων, μόλις λίγες ώρες πριν την τραγωδία στα Τέμπη. Πράγμα που σημαίνει ότι όχι, δεν ήταν το «ανθρώπινο λάθος» αυτό που προκάλεσε το δυστύχημα. Γιατί η έννοια ενός ασφαλούς συστήματος είναι ακριβώς ένα σύστημα που να εξασφαλίζει ότι ακόμη και εάν υπάρξει λάθος αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις. Ενώ ο ελληνικός σιδηρόδρομος λειτουργούσε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο: ως ένα ανασφαλές σύστημα, χωρίς αναγκαίες υποδομές και με έναν τρόπο λειτουργίας που σήμαινε ότι το παραμικρό λάθος θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια τραγωδία. Όπως και έγινε. Ήταν λοιπόν ένα προαναγγελθέν έγκλημα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί και να τιμωρηθεί, χωρίς καμία συγκάλυψη.
Οι υπεύθυνοι είναι πολλοί και πρέπει να λογοδοτήσουν, είναι:
Αυτοί που τόσα χρόνια δεν φρόντισαν να ολοκληρωθούν τα έργα και τα άφηναν να εξελίσσονται σε «αμαρτωλές συμβάσεις».
Αυτοί που έβγαιναν και έλεγαν ότι όλα πάνε καλά αδιαφορώντας για τους πραγματικούς κινδύνους που υπήρχαν.
Αυτοί που διαφήμιζαν υψηλές ταχύτητες στα τρένα σε ένα δίκτυο που απλώς δεν μπορούσε να τις υποστηρίξει.
Αυτοί που δεν φρόντισαν να υπάρξουν πρωτόκολλα και επιπλέον μέτρα ασφαλείας ώστε τουλάχιστον να αποτρέπονται τα ατυχήματα.
Αυτοί που όταν έγινε το ατύχημα επί της ουσίας είπαν «εμείς δεν φταίμε, ήταν “ανθρώπινο λάθος” ».
Αυτοί που έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε το δυστύχημα να μην μπορεί να διερευνηθεί ως προς κρίσιμες πλευρές, καταστρέφοντας με τις επιλογές τους πολύτιμα αποκαλυπτικά στοιχεία.
Αυτοί που παραιτήθηκαν υποκριτικά, αλλά μετά διεκδίκησαν να συνεχίσουν την πολιτική καριέρα τους και αντιμετώπισαν την κάλπη ως «κολυμπήθρα του Σιλωάμ».
Αυτοί που μετέτρεψαν μια εξεταστική επιτροπή σε ένα μεγάλο πλυντήριο συγκάλυψης.
Όσοι νομίζουν ότι η ελληνική κοινωνία έχει ξεχάσει το έγκλημα, είναι τραγικά γελασμένοι.
Οι χιλιάδες κόσμου που κατέβηκαν τότε στους δρόμους, στην πλειοψηφία τους νέοι παραμένουν οργισμένοι και εξακολουθούν να απαιτούν απαντήσεις, απόδοση ευθυνών, τιμωρία των ενόχων και χειροπιαστές διασφαλίσεις ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί.
Τίποτα δεν έχει γίνει ένα χρόνο μετά.
Όποιος αφήνει να εννοηθεί -δυστυχώς διατυπώθηκε ακόμη και από υπουργικά χείλη- ότι ο κόσμος ξέχασε και αδιαφορεί, βουλιάζοντας ο καθένας στο μικρόκοσμό του και στα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας, προσβάλει την κοινωνία και τη θυμώνει ακόμη περισσότερο. Ενδεικτική είναι η στήριξη στις οικογένειες των θυμάτων που δίνουν το δικό τους αγώνα για να υπάρξει ουσιαστική διερεύνηση του εγκλήματος και πραγματική δικαιοσύνη.
Η κοινωνία δεν έχει ξεχάσει το έγκλημα των Τεμπών και δεν έχει συγχωρήσει κανέναν.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ"
Δείτε επίσης
"Έφτασες;" - Συγκλονίζει το μήνυμα μαθητών του Ηρακλείου για τα θύματα των Τεμπών
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
