Του Αντώνη Παντινάκη
Στάχτες, αποκαΐδια και πολλές – πολύπλευρες – ζημιές άφησε πίσω της η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε τα ξημερώματα της Κυριακής σε επιχείρηση στον Γιόφυρο.
Στην πραγματικότητα, η φωτιά δεν έσβησε ακόμα: Ο ... άμαχος πληθυσμός την “πληρώνει”, δυστυχώς, (και) σε αρκετές τέτοιες περιπτώσεις!
“Είμαι μία παράπλευρη απώλεια"
Ο κ. Γιώργος Πεδιαδιτάκης, που έχει εταιρεία με ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, πάρκαρε τα αυτοκίνητα του στον... λάθος (όπως αποδείχθηκε) τόπο. Η κακή ώρα έρχεται εκεί που δεν το περιμένουμε, χωρίς να ρωτήσει κανέναν.
Την αγανάκτηση και την απελπισία του διατυπώνει, μέσω του Cretalive ο κ. Γιώργος Πεδιαδιτάκης.
Τα 1/3 του στόλου του καταστράφηκε. “Αυτή τη στιγμή, εγώ έχω μείνει με τα 2/3 των αυτοκινήτων μου. Έχω μεγάλα δάνεια – γιατί τα αυτοκίνητα τα χρωστάω ακόμη! Τα αυτοκίνητα που μου κάηκαν ήταν ολοκαίνουργια, δύο από αυτά δεν είχαν κλείσει ούτε χρόνο!”.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο κ. Πεδιαδιτάκης μας διηγείται: “Έχω φιλικές και επαγγελματικές σχέσεις με τον ιδιοκτήτη του συνεργείου που είναι στην οδό Ρεθύμνου.
Ζήτησα από τον ίδιο να μου παραχωρήσει χωρίς πληρωμή τον χώρο του, για να παρκάρω τα αυτοκίνητά μου κατά την χειμερινή περίοδο που δεν δουλεύω. Τα αυτοκίνητά μου είναι ενοικιαζόμενα. Είχαμε παρκάρει γύρω στα 14 αυτοκίνητα στο συγκεκριμένο σημείο, 12 εκ των οποίων έπαθαν ζημιά – 8 κάηκαν ολοσχερώς! Τα αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα εκεί χωρίς πινακίδες. Οι πινακίδες έχουν παραδοθεί στην εφορία και βάσει νόμου, δεν υποχρεούμαι να τα έχω ασφαλισμένα. Την Κυριακή το πρωί, στη 1 και μισή, ο ιδιοκτήτης του συνεργείου με πήρε τηλέφωνο και με ενημέρωσε ότι καίγονται τα αυτοκίνητά μου. Πήγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην περιοχή”.
Με το που έφτασε επί τόπου ο κ. Πεδιαδιτάκης, η φωτιά είχε σβήσει · όχι όμως και ο κίνδυνος.
Το "ευχαριστώ" και η ... "πίκρα"
“Υπήρχαν πολλά εύφλεκτα υλικά και χρώματα. Ευτυχώς, αυτά δεν πρόλαβαν να πάρουν φωτιά, γιατί εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, οι φλόγες θα έφταναν μέχρι το Παγκρήτιο στάδιο, με κίνδυνο να κινδυνεύσουν ζωές! Αυτό, δυστυχώς, δεν αναφέρθηκε στο δικαστήριο. Εάν δεν προλάβαινε τη φωτιά η Πυροσβεστική, θα είχαμε χειρότερα αποτελέσματα”.
Ο παθών αισθάνεται την ανάγκη “να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Πυροσβεστική, γιατί έκανε μία πολύ μεγάλη προσπάθεια. Πήγαν γρήγορα οι άνθρωποι και έσωσαν ο,τι έσωσαν – γι’ αυτό κι έχω τέσσερα αυτοκίνητα που μπορώ να τα δουλέψω. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την Αστυνομία, που συνέλαβε τους δράστες”.
Μολαταύτα, ο κ. Πεδιαδιτάκης είναι βαθύτατα πικραμένος “με το ελληνικό κράτος”. Και εξηγείται: “Το συγκεκριμένο άτομο (σ.σ ο δράστης) είναι σεσημασμένος, μπαινοβγαίνει – απ’ ο,τι έχω μάθει – στις φυλακές, και δεν τον έχει βοηθήσει κανένας. Δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα στήριξης αυτών των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να τους αφήνουν ελεύθερους και να κάνουν ζημιά σε πολίτες: Να καταστρέφουν εμένα, να καταστρέφουν άλλες οικογένειες, να κλέβουν, να σιδερώνουν και να φιμώνουν ηλικιωμένους, για να εξασφαλίσουν τη δόση τους. Το κράτος αδιαφορεί, ενώ θα μπορούσε να κάνει κάτι για αυτά τα άτομα, όπως κάνει και για άλλες κατηγορίες ανθρώπων”.
"Δεν θα μπορέσω να στηρίξω την οικογένειά μου"
Ο κ. Πεδιαδιτάκης έχει πληγεί πάρα πολύ ως επιχειρηματίας, “και από την κρίση (του κορωνοϊού) και από την κακή νομοθεσία που υπάρχει”, θα υποστηρίξει ο ίδιος, φέρνοντάς μας ως παράδειγμα μία περιπέτεια που είχε βιώσει προ ετών: “Πριν από μερικά χρόνια ενώ έκανα τη δουλειά μου, νοίκιαζα ένα αυτοκίνητό μου σε μία γνωστή υπόθεση. Μου το κατάσχεσαν διότι ο οδηγός του οχήματος, έκανε μία παράνομη πράξη. Το αυτοκίνητο παρέμεινε στο τελωνείο επί δυόμιση χρόνια, με αποτέλεσμα να χάσω από αυτή την ιστορία γύρω στις 30.000 ευρώ! Το αυτοκίνητο, ήμουν τυχερός διότι το ξαναπήρα μετά από 3 χρόνια – έγινε το δικαστήριο. Όμως, άλλος έκανε την πράξη και την πλήρωσα εγώ”.
Ο άτυχος επιχειρηματίας βρίσκεται, πλέον, σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο: “Η ιστορία αυτή με αφήνει ξεκρέμαστο! Έχω τρία άτομα προσωπικό, δεν θα μπορέσω να τα κρατήσω. Δυστυχώς, δεν έχω τη δυνατότητα. Τα δύο άτομα είναι σε αναστολή το άλλο δουλεύει. Περίμενα ότι θα δουλέψω Ιούλιο – Αύγουστο. Και να έχει δουλειά, εγώ δεν μπορώ να δουλέψω. Θα βρεθούν δύο άτομα στην ανεργία και δεν θα μπορέσω να στηρίξω την οικογένειά μου! Έχω δύο παιδιά κι αυτή τη στιγμή είμαι σε μία απόγνωση, δεν ξέρω τι να κάνω!”.
Τα περιθώρια δράσης του είναι περιορισμένα. Ο κ. Πεδιαδιτάκης ζητά την συνδρομή της Πολιτείας, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να κρατήσει ...όρθιο το σπίτι του: “Θα κάνω ο,τι νόμιμο μπορώ, για να καθυστερήσω τα δάνειά μου. Ζητάω και κάποια βοήθεια από το κράτος!”.
