Ο ίδιος σημειώνει ότι τα ευεργετήματα του νόμου δεν μπορεί να αφορούν όλους όσοι έχουν διαπράξει εγκλήματα και έχουν καταδικαστεί, πόσω μάλλον ανθρώπους που δεν έχουν μετανοήσει και δεν έχουν ζητήσει ποτέ συγγνώμη από τα θύματά τους, όπως στην περίπτωση του Σειραγάκη.
Μάλιστα ο δικηγορικός Σύλλογος θα κάνει άμεσα αναφορά στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και ταυτόχρονα, όπως σημειώνει ο κ. Μουνδριανάκης, «θα κάνουμε ότι χρειάζεται για να αναμορφωθεί αυτού του είδους η δυνατότητα που παρέχεται συλλήβδην σε όλους τους κρατούμενους ώστε να κατηγοριοποιηθεί, γιατί μέσα από την κατηγοριοποίηση έρχεται και η δίκαιη μεταχείριση. Οι αμετανόητοι να παραμείνουν εκεί που είναι και εκείνοι που έχουν σωφρονιστεί να τους παρέχεται η δυνατότητα ένταξης στην κοινωνία».
Μιλώντας στον Team fm με αφορμή την προ ημερών απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, είπε χαρακτηριστικά: «Η απόφαση θα έπρεπε να σέβεται την εκπλήρωση του σκοπού της, δηλαδή την απόδοση της τυπικής και ουσιαστικής δικαιοσύνης στην συγκεκριμένη υπόθεση, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί. Και οι κρίνοντες κρίνονται, λέει μια σοφή περικοπή του ευαγγελίου».
Η δικαιοσύνη, είπε, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει επιτελέσει το καθήκον της δικάζοντας τον κατάδικο Σειραγάκη με 401 χρόνια κάθειρξη, ωστόσο δεν μπορεί να γίνει ανεκτό μετά την απόφαση αυτή να αποφυλακίζεται μετά από 8μιση χρόνια κράτησης στις φυλακές. Τόνισε, βέβαια, ο κ. Μουνδριανάκης ότι οι αρμοδιότητες στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ήταν οιωνεί περιορισμένες, βάσει της σχετικής νομοθετικής διάταξης, ωστόσο ο ίδιος εκτιμά πως το συμβούλιο θα μπορούσε να εξαντλήσει «τα όρια της διακριτικής ευχέρειας που έχει και να ερευνήσει επί της ουσίας τα ζητήματα».
«Μετά την απονομή της δικαιοσύνης μπαίνουμε στα ζητήματα σωφρονιστικής πολιτικής.
Όταν υπάρχει λοιπόν μια διάταξη που λέει, στα πλαίσια της σωφρονιστικής πολιτικής, ότι η εκτιτέα ποινή είναι 25 χρόνια και μετά έγινε 20 με την τελευταία τροποποίηση του Παρασκευόπουλου και όταν έχουμε τα 2/5 της ποινής συν τα μεροκάματα και γίνεται μια λογιστική-αριθμητική διευθέτηση των ζητημάτων γενικώς για όλους, τότε κατά κάποιον τρόπο το συμβούλιο έχει δεσμία αρμοδιότητα να αποφασίσει.
Ανεξάρτητα από αυτό, όμως, κάτι δεν πάει καλά με την έννοια ότι δεν μπορεί γενικώς και αορίστως σε όλους τους εγκληματίες, ακόμη και εκείνους που έχουν δηλώσει αμετανόητοι, να επιφυλάσσουμε ευνοϊκή μεταχείριση.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει ζητήσει ο άνθρωπος αυτός ποτέ συγγνώμη από τα θύματά του, που σημαίνει ότι διατηρεί τις ίδιες απόψεις με πριν. Αυτό θα έπρεπε να εκτιμηθεί και νομοθετικά. Να δίδεται δηλαδή αυτή η δυνατότητα σε ανθρώπους οι οποίοι σπουδάζουν, και έχουμε πολλά παραδείγματα μέσα από τις φυλακές, σε ανθρώπους που έχουν διαπράξει περιστασιακά εγκλήματα, να εξετάζονται δηλαδή οι συνθήκες προκειμένου να χορηγηθεί αυτό το ευεργέτημα. Αν δεν εξετάζονται οι συνθήκες, τότε και οι αμετανόητοι και οι άνθρωποι που πραγματικά έχουν σωφρονιστεί είναι άδικο να κρίνονται με τα ίδια μέτρα και σταθμά.
Πρέπει να εξετάζεται αν η φυλάκιση έχει επιτελέσει το σωφρονιστικό της προορισμό. Αν δηλαδή έχει πραγματικά σωφρονιστεί, έχει μεταμεληθεί και δεν αποτελεί δυναμική απειλή κατά της κοινωνίας», υπογράμμισε.
Σύμφωνα με τον ίδιο ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει ευαισθητοποιηθεί και έχει ζητήσει από την πρώτη στιγμή να λάβει γνώση της δικογραφίας και υπάρχει η πληροφορία ότι έχει ασκηθεί έφεση από τον εισαγγελέα εφετών της περιοχής. Ο δικηγορικός σύλλογος του Ρεθύμνου, τόνισε ο κ. Μουνδριανάκης, θα παρακολουθεί την υπόθεση όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια και θα επιτελέσει το χρέος του απέναντι στην κοινωνία.
