Της Κατερίνας Μυλωνά
Το Ηράκλειο του χθες, μέσα από τις αίθουσες των κινηματογράφων… Ένα ρομαντικό, νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν πραγματοποιεί ο κριτικός και ιστορικός του κινηματογράφου, κ. Νίκος Τσαγκαράκης, μέσα από το βιβλίο του «Οι κινηματογράφοι του Ηρακλείου. Καταγραφή των κινηματογραφικών αιθουσών στο Ηράκλειο Κρήτης από το 1909 ως το 2022».
Η παρουσίαση του βιβλίου, που οργανώνει η «Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη» θα γίνει την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου στις 7 το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων της βιβλιοθήκης.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν η καθηγήτρια Ελίζα Άννα Δελβερούδη ιστορικός του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο Γιάννης Ζαϊμάκης καθηγητής της Κοινωνιολογίας του Πολιτισμού, στο Τμήμα Κοινωνιολογίας Παν/μίου Κρήτης, ο Νίκος Σκουτέλης καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνείου Κρήτης και ο Νίκος Τσαγκαράκης κριτικός και ιστορικός του κινηματογράφου, συγγραφέας του βιβλίου.
Χαιρετισμό θα απευθύνει η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Ηρακλείου κ. Αριστέα Πλεύρη.
Ο συντονισμός της εκδήλωσης θα γίνει από τον προϊστάμενο της «Β.Δ.Β.» κ. Δημήτρη Σάββα.
Με αφορμή την εκδήλωση, ο κ. Νίκος Τσαγκαράκης μιλά στο Cretalive για τους κινηματογράφους του χθες, του σήμερα και του αύριο.
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Σήμερα, ο κινηματογράφος έχει μια αίσθηση ρομαντισμού. Οι Ηρακλειώτες είχαν αγκαλιάσει τους κινηματογράφους την περίοδο τους άνθισής τους;
«Αν κρίνουμε από τον αριθμό των αιθουσών που λειτούργησαν στο Ηράκλειο κατά την περίοδο ακμής του κινηματογράφου, μπορούμε να πούμε σίγουρα ναι, καθώς είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1970, λίγο πριν τη σαρωτική έλευση της τηλεόρασης, η πόλη αριθμούσε πάνω από 20 αίθουσες, χειμερινές και θερινές.»
Συνολικά, πόσοι κινηματογράφοι είχαν λειτουργήσει στο Ηράκλειο;
«Από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα καταμετρώνται περίπου 50 επιχειρήσεις κινηματογραφικών προβολών. Ο ακριβής αριθμός είναι συζητήσιμος, καθώς τα κριτήρια της καταμέτρησης διακρίνονται από περίπλοκη σχετικότητα. Προκύπτει δηλαδή διαφορετικός αριθμός, ανάλογα με την τοποθεσία, την ονομασία ή τον ιδιοκτήτη ως κριτήριο.»
Σήμερα, γιατί δε λειτουργούν παρά ελάχιστες αίθουσες;
«Επειδή έχουν αλλάξει οι συνήθειες ψυχαγωγίας του κοινού. Υπάρχουν περισσότερες εναλλακτικές μορφές διασκέδασης γενικότερα, κι ειδικά οπτικοακουστικής διασκέδασης, που απασχολούν τους θεατές χωρίς να χρειάζεται να βγουν από το σπίτι τους.»
Στη διάρκεια της έρευνάς σας, είδατε ανθρώπους να έχουν μετανιώσει που έπαψαν να ασχολούνται με τον κινηματογράφο;
«Όχι, δε συνάντησα κάποια τέτοια περίπτωση. Περισσότερο συνάντησα ανθρώπους, που νοσταλγούν την εποχή της κυριαρχίας της αίθουσας, αλλά που ταυτόχρονα αναγνωρίζουν ότι η παρακμή της ήταν κάτι μάλλον αναπόφευκτο με την πρόοδο της τεχνολογίας, γέννημα της οποίας εξάλλου υπήρξε κι ο ίδιος ο κινηματογράφος στα τέλη του 19ου αιώνα.»
Μια προσωπική απορία, γιατί στο Ηράκλειο και γενικά στην Ελλάδα δεν ευδοκίμησαν τα drive-in;
«Για την Ελλάδα δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς τι ακριβώς έχει συμβεί. Στο Ηράκλειο πάντως τα drive- in εμφανίστηκαν περίπου μια εικοσαετία αργότερα από την αμερικανική και διεθνή ακμή τους, και ταυτίστηκαν με ταινίες ερωτικού περιεχομένου, σε μια περίοδο που είχε ήδη αρχίσει να προελαύνει η τηλεόραση και το βίντεο, καθιστώντας τέτοιου είδους επιχειρήσεις ασύμφορες για τους επιχειρηματίες και ξεπερασμένες, περιθωριακές για το κοινό.»
Πιστεύετε πως ο κινηματογράφος πάντα θα υπάρχει ή στο μέλλον μπορεί να εξαφανιστεί τελείως από τον χάρτη της ψυχαγωγίας;
«Για τον κινηματογράφο δεν πιστεύω ότι τίθεται ζήτημα επιβίωσης, καθώς δεν εξυπηρετεί απλώς τη διασκέδασή μας, αλλά την ανάγκη μας να αφηγούμαστε ιστορίες με εικόνες και να δημιουργούμε μια μορφή οπτικής ‘αντανάκλασης’ για τον εαυτό μας ως άτομα κι ως κοινωνίες. Το μέλλον των αιθουσών είναι όντως πιο επίφοβο, αλλά και σ’ αυτή την περίπτωση δεν πιστεύω ότι θα εξαφανιστούν, επειδή προσφέρουν μια αναντικατάστατη εμπειρία, με τις ιδανικές συνθήκες όχι απλώς για να ιδωθεί, αλλά για να βιωθεί μια ταινία.»
Δείτε επίσης:
Η ιστορία των κινηματογράφων του Ηρακλείου
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
