Με αφορμή την εκδήλωση μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, στο Πάρκο της Μικράς Ασίας στην Κνωσό και την επί μνημόσυνο δέηση που προηγήθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά, ο βουλευτής ΝΔ κ. Μάξιμος Σενετάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
“Τιμήσαμε σήμερα στο Πάρκο της Μικράς Ασίας στην Κνωσό τα θύματα της θηριωδίας των νεότουρκων του Κεμάλ Ατατούρκ.
Είναι ο μισός πληθυσμός των Ελλήνων του Πόντου που σφαγιάστηκαν και εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες.
Δεν ήταν εθνοκάθαρση. Ήταν και εθνοκάθαρση. Αλλά δεν εκδιώχθηκαν απλώς. Εκτελέστηκαν.
Δεν ήταν έγκλημα πολέμου. Διότι όταν ξεκίνησε η γενοκτονία δεν υπάρχει πόλεμος. Και δεν διαπράχθηκε από κάποιον τρελό που καθοδηγούσε ατάκτους.
Ήταν κανονική γενοκτονία!
Ήταν ένα συστηματικό και διαρκές έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων κεντρικά κατευθυνόμενο από το νεοτουρκικό κράτος με αποκλειστικό σκοπό τον εθνικό αφανισμό τους.
Υπήρξαν ιστορικές περίοδοι που κάποιοι λαοί εγκλημάτησαν σε βάρος άλλων λαών. Που επεδίωξαν γενοκτονία και εθνικό αφανισμό. Είναι όμως λαοί που φέρουν βαρύ το ιστορικό στίγμα και ντρέπονται για αυτό. Έχουν ζητήσει συγνώμη από την ανθρωπότητα και έχουν αναγνωρίσει το λάθος τους μέσα από μια επίπονη διαδικασία εθνικής αυτογνωσίας.
Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει με την Τουρκία. Ακόμα και σήμερα οι τουρκικές ηγεσίες αρνούνται να παραδεχθούν αυτό που αναγνωρίζει όλος ο κόσμος. Και δεν το αναγνωρίζουν γιατί τότε θα πρέπει να απολογηθούν. Να ταπεινωθούν και να ζητήσουν συγνώμη. Όμως, όχι μόνο δεν κάνουν κάτι τέτοιο. Αλλά ακόμα και τώρα, απειλούν, (μας) απειλούν ότι θα το ξανακάνουν.
Η μοίρα μας έταξε να ζούμε με έναν γείτονα που θα σκεφτούμε πολύ να του ανοίξουμε το σπίτι μας να τον φιλέψουμε. Και όποτε χρειάζεται να το κάνουμε, φυλαγόμαστε.
Η καχυποψία και η επαγρύπνηση απέναντι σε ένα απειλητικό γείτονα μπορεί να είναι κατάρα. Μπορεί όμως να είναι και ευχή. Διότι μας αναγκάζει να γίνουμε καλύτεροι. Να μείνουμε ενωμένοι. Να γίνουμε πιο δυνατοί. Γιατί μόνο τότε θα μας σεβαστεί. Μόνο έτσι θα μας μετρήσει…
Όσοι νομίζουν ότι θα τον εξευμενίσουν με τη …λήθη μας, σφάλλουν. Του ανοίγουν την όρεξη για περισσότερες διεκδικήσεις. Την ίδια στιγμή προσβάλλουν την μνήμη των ανθρώπων που υπέφεραν. Και αυτοί έχουν απογόνους. Που ζουν ανάμεσα μας. Είναι δίπλα μας.
Για αυτό και μεις στεκόμαστε δίπλα τους. Και θα το κάνουμε κάθε χρόνο. Γιατί η παρουσία μας εδώ υποδηλώνει ότι δεν μας επιτρέπεται να ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!”
