Του Αντώνη Παντινάκη
Το 2019 ήταν το έτος του δ(ρ)άκου για τους ελαιοπαραγωγούς (και την οικονομία συνολικά) της Κρήτης. Ήρθε και το 2020 και προκοπή δεν είδαμε. Μόνο ο κορωνοϊός φτάνει. Να όμως που η τρέχουσα χρονιά, μπορεί να αποδειχθεί κι ως εκείνη της μεγάλης... ρεβάνς!
Οι ειδικοί συνιστούν πρώιμη συγκομιδή: Ο καιρός είναι ακόμη ζεστός, ας ζεσταθούν και οι ραβδιστικές για να ... παγώσει από τον αιφνιδιασμό το ενοχλητικό έντομο. Πέρσι μας έβγαλε το λάδι, εφέτος ας βγάλουμε (κανονικά) εμείς το δικό μας, πιάνοντας στον ύπνο το επικίνδυνο ζιζάνιο.
Το αγουρέλαιο είναι μία δοκιμασμένη και πολύ πετυχημένη λύση, εκτός των άλλων, για να πνιγεί από το... κακό του ο δάκος!
“Τα τελευταία χρόνια οι βιοκαλλιεργητές της Κρήτης πήραν το ρίσκο και παρήγαγαν αγουρέλαιο” θυμάται και θυμίζει ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ηρακλείου Μύρων Χιλετζάκης.
“Το αγουρέλαιο μέχρι πρότινος δεν υπήρχε. Ήταν παραδοσιακά ένας κωδικός ελαιολάδου που χρησιμοποιούνταν σε συγκεκριμένες περιοχές στη Λακωνία”.
Ο κ. Χιλετζάκης πίνει... νερό στο όνομα του “εξαιρετικά καλού” αυτού προϊόντος, που είναι “δοκιμασμένο πλέον επί μία πενταετία”.
Και ενθαρρύνει τους παραγωγούς “συμβατικής καλλιέργειας” που “για πρώτη χρονιά έρχονται με ελεγχόμενους ψεκασμούς και αλέθουν αγουρέλαια”.
Το αγουρέλαιο, εξηγεί ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ηρακλείου, είναι “ένας νέος κωδικός που θα δώσει υπεραξία στην τιμή του λαδιού, είναι ο κωδικός που παραδοσιακά τα προηγούμενα χρόνια είχε μία τιμή της τάξεως από 0,50 έως 1,00 στην τιμή του λαδιού. Η υπεραξία αυτή έρχεται διότι έχουμε τη φρουτώδη γεύση, που εξασφαλίζει ένα εξαιρετικό προϊόν”.
Όπως λέει ο κ. Χιλετζάκης, “ο παραγωγός έχει μικρότερη απόδοση ποσοτικά όσον αφορά το συμβατικό ελαιόλαδο”. Συνεχίζοντας, γίνεται πιο συγκεκριμένος: “Αν πούμε ότι μία μέση ελαιοκομική περιοχή θέλει 4 κιλά ελιές για να βγάλει ένα κιλό λάδι, όταν αυτό το συλλέξουμε σαν αγουρέλαιο θέλουμε οκτώ κιλά ελιές για να βγάλουμε ένα κιλό λάδι. Αυτή τη διαφορά όμως την παίρνει σαν υπεραξία στην τιμή, ο παραγωγός”.
Το πιο σημαντικό όμως για τον ίδιο είναι άλλο: “Ο κίνδυνος που ελλοχεύει όσον αφορά το δάκο ή το γλοιοσπόριο που είχαμε τον προηγούμενο χρόνο, περιορίζεται κατά πολύ, γιατί δεν αφήνουμε περιθώριο στον δάκο να δράσει, όταν έχουμε “οψιμοκαλόκαιρο” - όπως λέμε στην Κρήτη. Με το να ελαιοσυλλέγουμε δηλαδή τότε, μειώνουμε τον κίνδυνο δακοπροσβολής. Ουσιαστικά προλαβαίνουμε τον δάκο”.
Στη γενικότερη συζήτηση, ο κ. Χιλετζάκης παρατηρεί ότι “η Κρήτη έχει μία μεσοβεντέμα προς βεντέμα”.
(Προ)Βλέπει ότι “οι τιμές θα ξεκολλήσουν από της περσινές - θα έχουμε μία αύξηση της τάξεως των 50 με 60 λεπτών παραπάνω”.
Η ελαιοσυλλογή θα είναι σε καλύτερα επίπεδα σε σχέση με πέρσι, εκτιμά ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ηρακλείου.
“Η Ελλάδα θα παράξει περίπου από 200.000 έως 300.000 τόνους ελαιόλαδο. Οι Ισπανοί δεν έχουν την υπερβεντέμα που είχαν πριν δύο χρόνια – λόγω της αποθεματοποίησης τα αποθέματά τους έχουν ελαχιστοποιηθεί πάρα πολύ. Η Ιταλία ήδη κάνει κινήσεις και ζητά λάδι από την Κρήτη
Στην Ευρώπη μέσα από την Τυνησία θα μπουν 250.000 τόνοι ελαιόλαδο”.
Τις ζωηρές ελπίδες του κ. Χιλετζάκη τις ... τρέφουν δύο συγκεκριμένα δεδομένα: “Η Ισπανία που είναι ο μεγαλύτερος παίκτης στην παραγωγή, δεν έχει τις μεγάλες ποσότητες - έχουν εξαντληθεί τα αποθέματα της υπερπαραγωγής του 2018. Παράλληλα, υπάρχει εμπορικό ενδιαφέρον από τους Ιταλούς, που είναι μεγάλοι παίκτες στο κομμάτι της εμπορίας του ελαιολάδου”.
Επιπλέον, τοποθετεί θετικό πρόσημο στο “ενισχυμένο έργο” της φετινής δακοκτονίας, ενώ κατά πάσα πιθανότητα οι πιο “προβληματικές περιοχές” θα πρέπει να περιμένουν και έκτο ψεκασμό.
