Του Αντώνη Παντινάκη
Υπ’ ατμόν βρίσκονται οι εργαζόμενοι του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, των οποίων οι συμβάσεις ολοκληρώνονται το αμέσως επόμενο διάστημα.
Υπό τον φόβο μη βρεθούν κι “επί ξύλου κρεμάμενοι”, έχοντας πάντως συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια το ετήσιο... ραντεβού τους με την εργασιακή αβεβαιότητα, οι συμβασιούχοι βρίσκονται – για την ώρα- επάνω σε “αναμμένα κάρβουνα”: Ευελπιστούν ότι στο δρόμο τους δεν θα συναντήσουν ούτε... καρφιά (τα οποία εάν τα πατήσουν... την πάτησαν!), ούτε και... νάρκες, διότι ύστερα θα κινδυνεύσουν να τιναχθούν όλα στον αέρα!
“Έχουμε μεγάλη αγωνία. Τελειώνουν οι συμβάσεις μας και το μέλλον είναι αβέβαιο. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει. Το μόνο που θέλουμε, το μόνο για το οποίο αγχωνόμαστε είναι να συνεχίσουμε τη δουλειά μας”, δήλωσε ο Γιάννης, νοσηλευτής και συμβασιούχος για 6ο συνεχόμενο έτος.
Η σύμβασή του ολοκληρώνεται στις 25 Σεπτέμβρη. “Δεν έχουμε ακόμα μία απάντηση για το τι θα συμβεί. Αγωνιούμε. Το μόνο που ζητάμε είναι να δουλέψουμε, γιατί είμαστε νέοι κι έχουμε όρεξη για δουλειά. Προσπαθούμε να προγραμματίσουμε τη ζωή μας, αλλά κι αυτό είναι κάτι το πολύ δύσκολο όταν ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα απολυθείς”, συμπλήρωσε ο ίδιος.
Στην θέση του Γιάννη θα βρεθούν δύο ντουζίνες – και κάτι παραπάνω – συναδέλφων του.
“Θεατές στο ίδιο έργο”
“Είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Ήδη, ξεκινώντας από την Δευτέρα, τελειώνουν οι συμβάσεις εργαζομένων και νοσηλευτών που δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες, με μπλοκάκι (στα ΤΕΠ, στην αιματολογική κλινική, στις παθολογικές κλινικές). Η αποχώρησή τους από το νοσοκομείο θα επιφέρει πολύ μεγάλη επιβάρυνση και στους ασθενείς και στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Το ίδιο βεβαίως θα συμβεί και τον Σεπτέμβριο με τους υπόλοιπους εργαζόμενους που τελειώνουν οι συμβάσεις τους, που είναι και καθαρίστριες και τραπεζοκόμοι και νοσηλευτές.
”, ανέφερε ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου Δημήτρης Βρύσαλης.
Ο ίδιος μας έδωσε κι ένα ενδιαφέρον στοιχείο: “Το 50% των εργαζομένων στην Παιδιοψυχιατρική Κλινική είναι με συμβάσεις. Φεύγοντας αυτοί οι εργαζόμενοι, καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η Κλινική θα έχει ένα ακόμη πιο οξυμένο πρόβλημα. Όπως επίσης, συνολικό πρόβλημα όξυνσης θα υπάρχει με την αποχώρηση των 25 εργαζομένων που τελειώνουν οι συμβάσεις τους ως τον Σεπτέμβρη”.
Ο κ. Βρύσαλης επιρρίπτει ευθύνες στην “Πολιτική Ηγεσία, γιατί ενώ γνωρίζει και από την Ομοσπονδία το ιδιαίτερο πρόβλημα που υπάρχει στο ΠΑΓΝΗ, εντούτοις όχι μόνο δεν έχει δώσει απαντήσεις και λύσεις, αλλά το παρέπεμψε μετά την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Αν δεν γίνει κάτι μέχρι τότε, οι εργαζόμενοι θα έχουν αποχωρήσει”.
Το Σωματείο Εργαζομένων δια του επικεφαλής του πρότεινε “και στην διοίκηση αλλά και στο Υπουργείο” ως ενδιάμεση λύση, την “παράταση των συμβάσεων”.
Η παράταση των συμβάσεων ωστόσο δεν είναι... πανάκεια. “Η σταθερή και μόνη δουλειά είναι η μόνιμη λύση”, αντέτεινε ο κ. Βρύσαλης. “Να μην απολυθεί δηλαδή κανένας και να υπάρξει μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με 8ωρο
και να μην είναι κάθε χρόνο στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα”.
“Θα μας βρουν απέναντί τους” - “Αγώνας μέχρι τη δικαίωση”
“Ταυτόχρονα”, ο κ. Βρύσαλης υπογραμμίζει την ανάγκη “ να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και οι θέσεις που έχουν καταργηθεί από το 2012, θέσεις καθαριότητας, σίτισης και τραπεζοκόμες – να επανασυσταθούν”.
Συνεχίζοντας, ο πρόεδρος των Εργαζομένων του ΠΑΓΝΗ αντιτάχθηκε πλήρως στις πρακτικές της κυβέρνησης, κατηγορώντας την ότι “ όχι μόνο δεν έχει δεσμευτεί για όλα αυτά, αλλά από τις προγραμματικές δηλώσεις έχει πει ότι θα επιδιώξει να υπάρξει σύμπραξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, κάτι για το οποίο εμείς ως εργαζόμενοι είμαστε αντίθετοι και θα το πολεμήσουμε, θέλοντας να υπάρξει ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλο τον λαό”.
“Δεν μπορούμε να κάνουμε πειράματα με τη δημόσια Υγεία!” διατρανώνει ο πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ Κυριάκος Θεοδοσάκης, τονίζοντας ότι “ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας της Υγείας – Πρόνοιας, η αξιοπρέπεια των εργαζομένων, οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, είναι για εμάς θέσεις και πολιτικές αδιαπραγμάτευτες. Προς αυτή την κατεύθυνση, εργαζόμενοι και κοινωνία θα συστρατευθούμε, θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να στηρίξουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τους εργαζόμενους, αλλά και για να σταματήσει η χρόνια εργασιακή ομηρία. Ο αγώνας θα είναι δυνατός, μέχρι να δικαιωθούμε κι εμείς ως εργαζόμενοι αλλά και οι πολίτες που χρήζουν των υπηρεσιών Υγείας!”.
