Ο πρόωρος χαμός του Στέλιου Φαϊτάκη, σε ηλικία μόλις 47 χρόνων, χαρακτηρίστηκε πλήγμα για τη σύγχρονη ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία. Η απώλεια αυτή συγκλόνισε τον κόσμο της υψηλής τέχνης και σκόρπισε βαθιά θλίψη στην Κρήτη, από όπου ο πολυτάλαντος δημιουργός έλκυε την καταγωγή.
Η οικογένειά του, οι συγγενείς και οι φίλοι θα αποχαιρετήσουν τον Στέλιο Φαϊτάκη στις 12 το μεσημέρι της Τρίτης από τον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Μαδέ του Δήμου Αρχανών Αστερουσίων. Ο κρητικής καταγωγής εικαστικός γεννήθηκε και δραστηριοποιούνταν στην Αθήνα, αφήνοντας στην καλλιτεχνική παρακαταθήκη της χώρας ένα πλούσιο και συναρπαστικά ιδιαίτερο έργο, με ένα σύνθετο προσωπικό ιδίωμα που δύσκολα θα μπορέσει να αναπληρωθεί.
Ο εκλιπών, αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 2003 με καθηγήτρια την Ρένα Παπασπύρου στο Γ’ εργαστήριο ζωγραφικής. Παράλληλα, όμως, παρακολούθησε μαθήματα Αγιογραφίας, ως κατ’επιλογήν μάθημα, με δάσκαλο τον Σώζο Γιαννούδη. Οι αυστηρές αυτές νόρμες της αγιογραφίας ήταν που αποτέλεσαν τον πυρήνα των εικαστικών του αναζητήσεων και οι μεταμοντέρνοι "άγιοι" του Φαϊτάκη έγιναν το σήμα κατατεθέν και το "γνήσιο της υπογραφής" του.
Η πορεία του ταλαντούχου δημιουργού υπήρξε εντυπωσιακή. Ξεκίνησε ως καλλιτέχνης δρόμου με γκράφιτι, μια μορφή καλλιτεχνικής δημιουργίας που επιτέλους αρχίζει και στη χώρα μας να λαμβάνει την αναγνώριση και τον θαυμασμό που της αξίζει. Τα έργα του ξεχώρισαν αμέσως και η πορεία του μαζί με τις σπουδές και την έμπνευση που έμοιαζε να μη στερεύει ποτέ, αποτέλεσαν τα θεμέλια μιας ηχηρής παρουσίας στα καλλιτεχνικά πράγματα του τόπου.
Ο τσιμεντένιος καμβάς των δρόμων της Αθήνας αποτέλεσε το "βάπτισμα" για τον Φαϊτάκη και ήταν μόνο η αρχή. Συμμετείχε σε ένα πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, μέχρι το Κίεβο, την Αγία Πετρούπολη, τη Ρίγα, το Παρίσι, το Τόκιο και το Λος Άντζελες.
Το προσωπικό του ιδίωμα, τόσο πρωτότυπο και ξεχωριστό υπήρξε το αποτέλεσμα μιας postmodern εσωτερικής συνομιλίας με τη βυζαντινή, τη γιαπωνέζικη και τη θιβετιανή παράδοση, αλλά και τη φημισμένη μνημειακή Μεξικάνικη ζωγραφική. Στο επίκεντρο του έργου του βρισκόταν πάντα η ανθρώπινη φιγούρα, με σουρεαλιστικά και υπαρξιακά αλλά ποτέ δυσανάγνωστα μηνύματα.
Ο ίδιος έγραφε για το έργο του στην προσωπική του ιστοσελίδα:
"Ριζωμένος στη Βυζαντινή τέχνη, ερευνώ, ανακαλύπτω και χρησιμοποιώ μια πληθώρα τρόπων καλλιτεχνικής δημιουργίας που πηγάζουν από διαφορετικές παραδόσεις, όπως τη Μεξικανική μνημειακή ζωγραφική, την τέχνη του Θιβέτ, της Ιαπωνίας, τη σχολή της Φλάνδρας και άλλες. Επιπλέον, συνδυάζω τις πολιτισμικές παραδόσεις με στοιχεία που προκύπτουν από την προσεκτική παρατήρηση της σύγχρονης παγκόσμιας κουλτούρας. Σεβόμενος τις επιρροές μου, προσπαθώ ταυτόχρονα να διατηρήσω έναν αμιγώς προσωπικό χαρακτήρα και η δουλειά μου να μην αναπαράγει το ύφος των παλιών μαστόρων.
Στα έργα μου χρησιμοποιώ όλων των ειδών τις επιφάνειες, σε διαφορετικές διαστάσεις, από μινιατούρες σε χαρτί μέχρι τοιχογραφίες, παντρεύοντας παραδοσιακά με σύγχρονα υλικά και τεχνικές.
Θεματικά, ο πυρήνας της δουλειάς μου είναι η αποκαλούμενη «ανθρώπινη κατάσταση», η οποία προκύπτει από τα διαρκώς αναπάντητα ερωτήματα της ύπαρξης. Σε αυτό το πλαίσιο, το έργο μου αντλεί την έμπνευσή του από τη θρησκεία και την πνευματικότητα, τη φιλοσοφία, από άλλες μορφές τέχνης, την επιστήμη, τις ανθρώπινες σχέσεις, την ιστορία κ.α και τοποθετεί όλα αυτά τα στοιχεία σε διάλογο μεταξύ τους με σκοπό να δημιουργήσει μια σύνθετη αφήγηση.
Η ανθρωποκεντρική ζωγραφική μου περιλαμβάνει σουρεαλιστικά στοιχεία, είναι γεμάτη από αλληγορίες και παράδοξα, χρησιμοποιεί ελεύθερα τη φαντασία ξεπερνώντας την αυστηρά λογική σκέψη. Η ειρωνεία, το δράμα, οι μεταφορές και οι συμβολικοί κώδικες αποτελούν τα περαιτέρω εργαλεία που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ένα γρίφο, μια παράθεση συγγενών εικόνων με αινιγματικές σχέσεις μεταξύ τους, που πάντα όμως καταλήγουν σε ένα σημείο αρμονικής ισορροπίας.
Θέλησή μου είναι να προσφέρω στον θεατή μια ευκαιρία να αποδράσει από τον ορθολογισμό που επιβάλλει η εποχή της υψηλής τεχνολογίας και της μηχανοποίησης των ανθρώπινων σχέσεων, να βρεθεί σε τόπους που βρίσκονται πέρα από τον χρόνο, να θέσει εκείνα τα ερωτήματα που θα διευρύνουν την αντίληψή του και να βελτιώσει τη σχέση του με τον κόσμο που τον περιβάλλει".
Ο καλλιτέχνης Στέλιος Φαϊτάκης, ως φυσική παρουσία, δεν είναι πια μαζί μας, μας άφησε όμως παρακαταθήκη το έργο του.
Στην κεντρική φωτογραφία: Πορτραίτο του Στέλιου Φαϊτάκη από Stella Moyzi, 2012 via steliosfaitakis.com
Διαβάστε επίσης:
Στέλιος Φαϊτάκης: Πέθανε ο διεθνώς καταξιωμένος Έλληνας ζωγράφος
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
