Ο Shigeichi Negishi, ο επιχειρηματίας που εφηύρε το πρώτο μηχάνημα καραόκε στον κόσμο, πέθανε σε ηλικία 100 ετών.
Ο Negishi, του οποίου το πρωτότυπο «Sparko Box» του 1967 συγκαταλέγεται μεταξύ πολλών συσκευών που πιστώνονται την έναρξη της τρέλας του καραόκε στην Ιαπωνία, πέθανε από φυσικά αίτια τον Ιανουάριο. Ο θάνατός του, ο οποίος δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, επιβεβαιώθηκε στο CNN από τον Shiro Kataoka, διευθύνοντα σύμβουλο της All-Japan Karaoke Industrialist Association.
Γεννημένος το 1923, ο Νεγκίσι ίδρυσε και διηύθυνε μια εταιρεία που συναρμολογούσε στερεοφωνικά αυτοκινήτων για κατασκευαστές αυτοκινήτων στο βόρειο Τόκιο. Τακτικός ακροατής μιας ραδιοφωνικής εκπομπής τραγουδιού που μεταδιδόταν στην Ιαπωνία εκείνη την εποχή, συνέδεσε ένα εφεδρικό κασετόφωνο με ένα μικρόφωνο και ένα κύκλωμα μίξης, ώστε να μπορεί να ακούει τον εαυτό του να τραγουδάει πάνω στη μουσική.
«Όταν ρώτησα τον μηχανικό του εργοστασίου, μου είπε: 'Είναι εύκολο'», θυμάται ο Negishi σε μια αναφορά που δημοσιεύτηκε από την All-Japan Karaoke Industrialist Association. «Έτσι, προσάρμοσα έναν ακροδέκτη εισόδου μικροφώνου στο στερεοφωνικό του αυτοκινήτου και δημιούργησα κάτι σαν το πρωτότυπο ενός jukebox»
«Ήξερα αμέσως ότι είχα ανακαλύψει κάτι καινούργιο»
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Matt Alt, του οποίου η συνέντευξη με τον Negishi περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Pure Invention: How Japan Made the Modern World», ο εφευρέτης δοκίμασε για πρώτη φορά τη συσκευή με μια κασέτα με το τραγούδι «Mujo no Yume» του Yoshio Kodama από τη δεκαετία του 1930.
«Δουλεύει!» είπε στο Alt, ανακαλώντας τη στιγμή που άκουσε τη φωνή του να βγαίνει από τα ηχεία μαζί με τη μουσική. «Αυτό ήταν το μόνο που σκεφτόμουν. Πάνω απ' όλα, ήταν διασκεδαστικό. Ήξερα αμέσως ότι είχα ανακαλύψει κάτι καινούργιο».
Διαφημίζοντας τη συσκευή ως Sparko Box, τις πούλησε μαζί με τις κάρτες στίχων και φέρεται να παρήγαγε και να εγκατέστησε περίπου 8.000 σε όλη την Ιαπωνία, κυρίως σε μπαρ και εστιατόρια. Όταν ο Negishi σταμάτησε να πουλάει τα προϊόντα τη δεκαετία του 1970, είχαν εφευρεθεί και κυκλοφορήσει στην αγορά αρκετές ανταγωνιστικές μηχανές.
«Εκείνη την εποχή, δεν συνηθιζόταν να τραγουδούν στα καταστήματα, οπότε μπορεί να ήταν αναπόφευκτο (τα Sparko Boxes) να πωλούνται ως μουσική υπόκρουση», αναφέρει η καταχώρηση του Negishi στην ιστοσελίδα της All-Japan Karaoke Industrialist Association. «Τώρα που το σκέφτομαι, είναι λίγο κρίμα».
Δεν κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας
Ο οργανισμός του κλάδου δεν αποδίδει σε ένα μόνο άτομο την εφεύρεση του καραόκε (που μεταφράζεται κυριολεκτικά ως "άδεια ορχήστρα"), αλλά αναγνωρίζει πολλά άτομα που δημιούργησαν ανεξάρτητα μηχανήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Ίσως ο πιο γνωστός από αυτούς είναι ο μουσικός και επιχειρηματίας Daisuke Inoue, του οποίου το μηχάνημα 8 Juke - που εφευρέθηκε το 1971 και βασίστηκε επίσης σε ένα στερεοφωνικό αυτοκινήτου - πιστώνεται ότι βοήθησε στην εμπορευματοποίηση του καραόκε.
Αλλά ο Inoue, όπως και ο Negishi, δεν κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, και οι κατασκευαστές ηλεκτρονικών ειδών άρχισαν σύντομα να παράγουν και να διαθέτουν στην αγορά τις δικές τους εκδόσεις. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, τα «κουτιά καραόκε» (γνωστά αλλού ως KTV) είχαν κατακλύσει την Ιαπωνία, με τα ιδιωτικά δωμάτια να ξεπερνούν τα μπαρ και τα εστιατόρια ως οι κύριοι χώροι για τους ερασιτέχνες τραγουδιστές της Ιαπωνίας.
Οι μετέπειτα εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της εισαγωγής του βίντεο καραόκε και των δικτυακών συστημάτων καραόκε, βοήθησαν το φαινόμενο να εξαπλωθεί σε όλη την Ασία και τον κόσμο τις επόμενες δεκαετίες. Σήμερα, η Ιαπωνία φιλοξενεί περισσότερα από 8.000 ειδικά κέντρα καραόκε, ενώ 131.500 μπαρ είναι εξοπλισμένα με μηχανήματα καραόκε - μια αγορά συνολικής αξίας 387,9 δισεκατομμυρίων γιεν (2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων) το 2022, σύμφωνα με εκτιμήσεις της All-Japan Karaoke Industrialist Association.
Φωτογραφία αρχείου από IgorVetushko via vista.create
