Αγαπητό Cretalive,
Εδώ και μερικές μέρες αποχώρησε τελικά από την εκπαίδευση η αγαπημένη μας Διευθύντρια Κατερίνα Περβολαράκη… Δυναμική και πρωτοπόρα, μέσα σε όλα!
Δεκαεπτά συναπτά έτη μαζί στο σχολείο. Δεν θυμάμαι ποτέ το σχολείο σε κατάληψη. Πάντα αντιλαμβανόταν τι επρόκειτο να συμβεί και τα προλάβαινε όλα! Όταν για πρώτη φορά ήρθε στο σχολείο μας ως Διευθύντρια, είχαμε 230 μαθητές και τώρα που αποχωρεί γύρω στους 500. Από την 1η του Σεπτέμβρη κάθε χρόνο μέχρι να αρχίσουν τα μαθήματα έξω από το γραφείο της έκαναν ουρές οι γονείς και έβαζαν μέσον Βουλευτές, ακόμη και Υπουργούς, για να γραφτούν τα παιδιά τους στο 6ο Γυμνάσιο!
Θυμάμαι φέτος τον Ιούνιο όταν ήρθε στο γραφείο της ένας γονέας, γιατρός από το ΠΑΓΝΗ, και την παρακαλούσε να γραφτεί ο γιος του στο σχολείο μας, από άλλη περιοχή του Ηρακλείου, όταν του είπε ότι φεύγει φέτος, την ευχαρίστησε και της απάντησε ότι ήθελε να γραφτεί ο γιός του στο 6ο Γυμνάσιο, επειδή ήταν εκείνη Διευθύντρια.
Το γραφείο της ήταν πάντα ανοιχτό για όλους, αν και δεν καθόταν ποτέ μέσα! Βρισκόταν ανά πάσα ώρα και στιγμή σε όλα τα πόστα. Είχε γνώση όλου του χώρου, ήξερε όλους τους συναδέλφους και τους μαθητές με τα ονόματά τους.
Ήξερε να Διοικεί ένα σχολείο. Δεν ξέρουν όλοι να διοικούν. Εκείνη είχε τη μόρφωση αλλά και τον τρόπο να είναι Διευθύντρια. Σαν επικεφαλής και εκπρόσωπος του σχολείου είχε αναπτύξει μία αμφίδρομη και γόνιμη σχέση επικοινωνίας και συνεργασίας με φορείς, την τοπική αυτοδιοίκηση, τοπικές αρχές, ιδρύματα, δημιουργώντας ένα κατάλληλο επικοινωνιακό περιβάλλον. Οι καθηγητές ήταν πάντα όλοι στην ώρα τους. Το σχολείο δεν είχε ποτέ ελλείψεις.
Ήξερε να διεκδικεί και να παίρνει χρήματα από παντού για τις ανάγκες του σχολείου, προγράμματα ευρωπαϊκά, χρηματοδοτήσεις από Συλλόγους, από Σχολικές Επιτροπές, από τους γονείς, από Σχολικές γιορτές και παραστάσεις, δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα.. ούτε και οι εκδρομές με τους μαθητές σε όλη την Ευρώπη.
Η Διευθύντρια, οι καθηγητές αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο του σχολείου ήμασταν μια ομάδα που λειτουργούσε με πρόγραμμα, συνέπεια και κυρίως με πολλή αγάπη προς τους μαθητές.
Η Διευθύντριά μας πραγματικά γνώριζε και αφουγκραζόταν τις ανάγκες όλων μας..... ήταν εκεί για να μας βοηθήσει. Είχε υφάνει γύρω μας ένα δίχτυ προστασίας και μας υπερασπιζόταν σαν να ήμασταν η οικογένεια της, γιατί έτσι αισθανόμασταν στο 6ο Γυμνάσιο, μια οικογένεια. Το 6ο Γυμνάσιο έχει χαρακτηριστεί με το όνομά της, Κατερίνα Περβολαράκη.
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα!!
Να έχεις κ.Κατερίνα μια υπέροχη επικοδομητική συνταξιοδότηση μαζί με την οικογένεια σου!
Σπυριδούλα Φιρφιράκη
