Αγαπητό Cretalive,
Μια ημέρα φθινοπωρινή, καθώς κίνησα να πάω στη δουλειά μου, σε ένα δημόσιο σχολείο.
Στα πρόθυρα του δευτέρου κύματος της πανδημίας του covid-19, που μπορεί εύκολα να μετονομαστεί σε covid-’19-’20, γονείς, καθηγητές και μαθητές υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να ΜΗ φορούν μάσκα στον χώρο του σχολείου. Η υπεράσπιση γίνεται με τη μορφή καταλήψεων. Κατά τις 8:00 έφτασα στον χώρο εργασίας μου, αλλά δεν κατάφερα να μπω στον χώρο ούτε να κάνω τη δουλειά μου. (αναφαίρετο δικαίωμα μου). Συζητώντας με τους γονείς (εκείνους χωρίς μάσκα), βγήκε το συμπέρασμα ότι στηρίζουν τα παιδιά τους και ότι οι ίδιοι μάλιστα τα παρακίνησαν και τα βοήθησαν να “αλυσιδώσουν” την κεντρική πόρτα. Ο λόγος; Δεν θέλουν τα παιδιά τους να φορούν μάσκα στο σχολείο.
Να σημειωθεί ήδη προλογικά, ότι δεν δυσανασχετούν να τη φορούν στα mall, όπου περνούν τον καιρό τους ή ψωνίζουν. Στο σχολείο είναι ανυπόφορη, στα ψώνια είναι ανεκτή η μάσκα. Οι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους, παρόλο που υποχρεώνονται να φορούν μάσκα, να παρακολουθούν τα φροντιστηριακά τους μαθήματα, Συμφωνούν με αυτό, αφού οι αίθουσες σε πολλά κέντρα ξένων γλωσσών ή φροντιστήρια μαθημάτων γενικής παιδείας είναι πολύ μικρότερες των αιθουσών του μέσου δημοσίου σχολείου.
Λογικότατο, αφού προσέχουν να μη νοσήσουν οι ίδιοι και οι δικοί τους άνθρωποι. Στο δημόσιο σχολείο, λοιπόν, τι διαφορετικό συμβαίνει; Αναφέρομαι στο δημόσιο αποκλειστικά, όχι μόνο διότι στην παρούσα φάση είμαι λειτουργός σε δημόσιο σχολείο, αλλά επιπλέον, γιατί σε κανένα ιδιωτικό σχολείο, παρόλο που τα παιδιά σε πολλές περιπτώσεις στοιβάζονται στις αίθουσες πέρα από το όριο που θέτει ο νόμος, καμία κατάληψη δεν έλαβε χώρα. Και δεν έχει γίνει και ούτε θα γίνει και ποτέ!
Σε αυτό το σημείο ακριβώς, ξεκινά ο παραλογισμός - αν και μπορεί κάποιος να πει ότι ήδη αφηγήθηκα αρκετά παράλογα-. Ο απλός πολίτης με χαμηλά εισοδήματα που δεν μπορεί να πάει το παιδί του να φοιτήσει σε ιδιωτικό σχολείο, ώστε να έχει πλήρη φοίτηση χωρίς τα κενά που είτε η έλλειψη καθηγητών προκαλεί (διορισμοί από το 2008 έχουν να γίνουν, άλλη ιστορία αυτή) είτε οι συνεχείς καταλήψεις (το φαινόμενο είναι ενδημικό, δεκαετίες τώρα. Πρόπερσι ο λόγος ήταν η συνθήκη των Πρεσπών, άλλοτε κάτι άλλο, σε κάποια μέρη είναι απλώς “μόδα” κάθε Οκτώβρη να κλείνει για μία έως δύο εβδομάδες το σχολείο) είτε κάποια δυσμενής συνθήκη (ιοί, σεισμοί και καταποντισμοί…), επαναπαύεται με την ιδέα ότι θα μπορέσει να καλύψει τα μαθησιακά κενά των παιδιών του, πληρώνοντας ιδιαίτερα μαθήματα ή φροντιστήρια (εξάλλου σκέφτεται, ούτως ή άλλως θα τα χρειαστούν τα παιδιά μου…”να τη βράσω την δωρεάν παιδεία τους”).
Έχει πειστεί ότι καμία δουλειά δεν γίνεται στο σχολείο, είναι αναγκαίο μόνο για να “παρκάρουμε” τα παιδιά, ώστε να δουλεύουμε απερίσπαστα τις πρωινές ώρες ή αν δεν δουλεύουμε, να ηρεμεί το κεφάλι μας από τις απαιτήσεις τους! Μια τέτοια νοοτροπία στηρίζει και ενισχύει το φαινόμενο των καταλήψεων και αν προσθέσουμε και τους πολιτικούς κινηματίες που εκμεταλλεύονται τέτοιες καταστάσεις, για να συγκεντρώσουν στους κόλπους τους “πιστούς”, το μίγμα γίνεται εκρηκτικό!
Συνέχεια παραλογισμού! Ή μήπως σκοπιμότητας; Το Υπουργείο Παιδείας, τόσα χρόνια, για ποιο λόγο δεν έχει βρει μια λύση στο σοβαρό αυτό πρόβλημα (γιατί συμφωνούμε όλοι ότι είναι πρόβλημα, από τη στιγμή που η δημοκρατική μας κοινωνία στηρίζεται και στην αρχή ότι η Παιδεία είναι δικαίωμα όλων αλλά και υποχρέωση); Πιθανότητα 1η: Επειδή έχει αφήσει τα σχολεία τις τελευταίες δεκαετίες να λειτουργούν με αναπληρωτές, αφήνει τις καταλήψεις να συμβαίνουν ώστε να ξεσπούν απλώς μερικοί; Πιθανότητα 2η: Μήπως απλώς δεν ενδιαφέρονται; Πολύ πιθανό. Τα παιδιά των ηγετών μας φοιτούν στα ιδιωτικά σχολεία. Ούτε μια ώρα δεν θα χαθεί. Κανείς για κανέναν λόγο δεν θα κάνει κατάληψη. Οι επόμενοι ηγέτες προετοιμάζονται κανονικά. Και η μόρφωση του λαού; Πιθανότητα 3: Η ανύπαρκτη μόρφωση είναι πιο βολική! Ίσως οι απανταχού εξουσίες να το πιστεύουν ακόμη αυτό, αλλά ο απλός πολίτης, γιατί συναινεί; Γιατί δεν αγκαλιάζει το δημόσιο σχολείο, το μόνο κοινωνικό “όπλο” για την ελευθερία του;
Κανένας από τους ιθύνοντες δεν πιέστηκε ποτέ από καταλήψεις. Οι μόνοι που πιέζονται όλα αυτά τα χρόνια είναι οι μαθητές μας κυρίως των απλών λαϊκών οικογενειών, οι οποίοι δεν διαθέτουν χρήματα για επιπλέον μαθήματα στα παιδιά τους. Τα παιδιά αυτών των οικογενειών εξαρτώνται αποκλειστικά από την εκπαίδευση του σχολείου τους (ένα τέτοιο παιδί υπήρξε και ο γράφων) και το θέλουν ανοικτό. Οφείλει ολόκληρη η κοινωνία να σταθεί απέναντι στην νοοτροπία του κλειστού σχολείου ως μέσου πίεσης. Πρέπει οι αρμόδιοι να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους, διασφαλίζοντας ότι ποτέ ξανά δεν θα καταληφθούν σχολεία! Το Υπουργείο θα μπορούσε να προσμετρά τις απουσίες των μαθητών ή να επιβάλλει την εξ αποστάσεως (το έχουμε αυτό το εργαλείο πια) από την πρώτη κιόλας μέρα κατάληψης. Η αστυνομία και η εισαγγελία οφείλουν να διαφυλάξουν το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση και των καθηγητών στην εργασία. Σε καμία σοβαρή κοινωνία δεν νοείται να γίνεται κατάληψη δημοσίου χώρου. Αλήθεια, αν έκλεινε η Εφορία, δεν θα είχαν επέμβει όλοι για να μείνει ανοικτή; Βεβαιότατα! Η εκπαίδευση μπορεί να μην έχει υλική υπόσταση, αλλά είναι η τροφή για το καθετί άλλο στην ανθρωπότητα!
Τίμων Παπαδόπουλος
Εκπαιδευτικός
