Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την 95η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, που θα μεταδοθεί ζωντανά στις 2 τα ξημερώματα της Κυριακής από την cosmote tv.
Eν όψει της απονομής των διασημότερων κινηματογραφικών βραβείων, ο Guardian θέτει πέντε ερωτήματα τα οποία μένει να απαντηθούν.
1.Θα σαρώσει όλα τα βραβεία το «Everything All At Once»;
Είναι εξαιρετικά σπάνιο να υπάρχει τέτοια συναίνεση και αποδοχή γύρω από μία υποψηφιότητα. Κι όμως το «Everything All At Once» («Τα πάντα όλα») –ένα υβρίδιο οικογενειακής κωμωδίας και επιστημονικής φαντασίας– έχει κερδίσει όλα τα βραβεία της συντεχνίας (Παραγωγών, Ηθοποιών, Σεναριογράφων και Σκηνοθετών). Και αυτό δεν το έχει επιτύχει καμία ταινία χωρίς να κερδίσει στο τέλος το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.
Αντί να κερδίσει το χρυσό αγαλματίδιο καλύτερης ταινίας, οι συντελεστές μπορεί να αποσκοπούν σε κάτι ακόμη μεγαλύτερο, δηλαδή στον μεγαλύτερο αριθμό νικών στα Όσκαρ που έχει κερδίσει ποτέ μια ταινία -ρεκόρ που κατέχουν από κοινού, μέχρι στιγμής, οι θρυλικές ταινίες: Ben-Hur, Τιτανικός και Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Επιστροφή του Βασιλιά.
Για να το πετύχει αυτό, το «Everything All At Once» θα πρέπει να κερδίσει και στις 11 κατηγορίες για τις οποίες είναι υποψήφιο. Αυτό μοιάζει δύσκολο, καθώς η ταινία θεωρείται αουτσάιντερ στην πρωτότυπη μουσική και στο σχεδιασμό κοστουμιών για αρχή.
2.Ποιος θα κερδίσει τα βραβεία της/του καλύτερης/ου ηθοποιού;
Αρκετές από τις φετινές κατηγορίες δείχνουν να έχουν ήδη τον τίτλο του απόλυτου φαβορί, κυρίως χάρη στην κυριαρχία του «Everything All At Once», αλλά οι κατηγορίες των καλύτερων ηθοποιών φαίνονται ενδιαφέροντα ισορροπημένες.
Στην πρώτη κατηγορία, η Μισέλ Γέο του «Everything All At Once» αναμετράται με την Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία είναι υποψήφια για το Tár. Η Μπλάνσετ θεωρούνταν σίγουρη νικήτρια μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, αλλά στη συνέχεια η Γέο κέρδισε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού της Screen Actors Guild, που συνήθως αποτελεί έναν αρκετά αξιόπιστο προάγγελο για το αντίστοιχο των Όσκαρ.
Στην κατηγορία καλύτερου άντρα ηθοποιού είναι ευρέως δεκτό ότι η μονομαχία θα είναι ανάμεσα στον Μπρένταν Φρέιζερ για την ερμηνεία του στην ταινία «The Whale» και τον Όστιν Μπάτλερ για το «Elvis». Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα σύγκρουση γενεών: Θα θελήσουν οι ψηφοφόροι να γιορτάσουν έναν παλαιότερο, υποτιμημένο ηθοποιό ή θα «στεφανώσουν» ένα ανερχόμενο αστέρι;
3. Θα μπορούσε το φιλο-ουκρανικό αίσθημα να βοηθήσει κάποιους υποψήφιους;
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Ακαδημία απέρριψε το αίτημα του Βολοντίμιρ Ζελένσκι να εμφανιστεί στη φετινή τελετή μέσω βιντεοσύνδεσης, αφού το είχε κάνει πέρυσι.
Παρά τον φετινό αποκλεισμό Ζελένσκι όμως, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει μια κάποια παρουσία μεταξύ των υποψήφιων ταινιών.
Στην κατηγορία του καλύτερου ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους περιλαμβάνεται το βαθιά συγκινητικό «A House Made of Splinters», ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τον αγώνα ενός ορφανοτροφείου στην κατεχόμενη περιοχή του Ντονμπάς στην Ανατολική Ουκρανία, καθώς και το εξαιρετικό «Navalny», για τη δυσχερή θέση του φυλακισμένου Ρώσου ηγέτη της αντιπολίτευσης. To τελευταίο είναι το φαβορί για τη νίκη στην εν λόγω κατηγορία.
4. Θα δει κανείς τα φετινά Όσκαρ;
Η προσοχή του κοινού στα Όσκαρ δείχνουν πως έχουν φτάσει σε χαμηλά ιστορικά επίπεδα. Το χαστούκι του Γουίλ Σμιθ, πέρσι, δεν βοήθησε τα νούμερα τηλεθέασης της περσινής τελετής, που ήταν η δεύτερη λιγότερο παρακολουθούμενη μετάδοση στην ιστορία. Παρ’ όλα αυτά αναζωπύρωσε το γενικό ενδιαφέρον για τα Όσκαρ και μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση της τηλεθέασης της φετινής τελετής.
Το θέμα βέβαια είναι ότι η Ακαδημία ως οργανισμός ταπεινώθηκε από το χαστούκι, αναγνωρίζοντας δικαίως ότι έβλαψε την αξιοπιστία των Όσκαρ. Eτσι, τους μήνες που μεσολάβησαν έκανε ό,τι μπορούσε για να διασφαλίσει πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να ξανασυμβεί.
5. Μήπως είναι πλέον ξεπερασμένη η ιδέα μιας «οσκαρικής ταινίας»;
Πριν από 10 χρόνια το δράμα του Μπεν Άφλεκ, «Argo» -για ένα σχέδιο διαφυγής Αμερικανών διπλωματών από το Ιράν την εποχής Ιρανικής Επανάστασης με το πρόσχημα της κινηματογράφησης μιας άθλιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας- κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στα Όσκαρ.
Θεωρήθηκε ως μια μικρή έκπληξη, αλλά εκ των υστέρων η νίκη του μοιάζει απολύτως προβλέψιμη. Το Argo ήταν μια τέλεια «ταινία για τα Όσκαρ»: Ευθέως καλοφτιαγμένη, αποφεύγοντας να πει οτιδήποτε βρώμικο ή διφορούμενο. Μια ταινία που έδενε ένα πολύπλοκο θέμα με έναν τακτοποιημένο χολιγουντιανό φιόγκο. Και ήταν μια ταινία για τη δημιουργία ταινιών, κάτι το οποίο οι ψηφοφόροι των Όσκαρ τρελαίνονται να βλέπουν.
Στη δεκαετία που μεσολάβησε από το θρίαμβο του, το κόσνεπτ της ταινίας που κερδίζει το βραβείο καλύτερης ταινίας έχει αλλάξει δραματικά, με νίκες για τολμηρές ταινίες όπως το «Moonlight», το «Parasite» και το «Nomadland».
Αλλά, αν το «Everything All At Once» -μια ταινία που τα προηγούμενα χρόνια δεν θα είχε φτάσει ούτε καν κοντά στη λίστα με τις υποψηφιότητες για καλύτερη ταινία– θριαμβεύσει, αυτό θα υποδηλώνει ότι η περσινή νικήτρια ταινία «Coda» είναι η εξαίρεση και ότι οι πιο τολμηρές, πιο παράξενες ταινίες που κερδίζουν μπορεί πλέον να είναι ο κανόνας.
