Όταν πριν από χρόνια παλεύαμε για την ανεξαρτησία είχαμε ένα όνειρο: τον ΟΦΗ στα χέρια των ανθρώπων του. Το όνειρο πέρασε από χίλια κύματα, έγινε ο εφιάλτης της Β’ και της Γ’ Εθνικής, ξανάγινε όνειρο. Και, ω του θαύματος, κάποια στιγμή έγινε και πραγματικότητα.
Οι άνθρωποι του προέδρου-ιδιοκτήτη ήταν αυτό ακριβώς που ονειρευόμασταν: άνθρωποι του ΟΦΗ και κάτι παραπάνω: παιδιά και εγγόνια του Γκέραρντ, προσωπικότητες υψηλού κύρους και ευρείας αποδοχής.
Διαβάστε περισσότερα στο capitano.gr στο άρθρο του Μανόλη Γρηγοράκη
